Боиси фараҳу ифтихор аст, ки феълан дар ҳамаи гӯшаву канори Ватани азизамон корҳои ободонӣ авҷи тоза гирифта, мардуми Тоҷикистон дар пайравӣ аз сиёсати созандаи Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аҳлона заҳмат мекашанд.

Ҳар кас аз пайи рӯзгор ва дарёфти ризқу зиндагии хеш мебошад. Сокинони кишвар қимати ҳар ваҷаб замин ва дону нони Ватанро медонанд ва кайҳо боз дарк намудаанд, ки суботи сартосарӣ калиди рушди босуръати тамоми соҳаҳои кишвар буда, гузаштаву имрӯза ва ояндаи онҳо аз тақвияти ваҳдату ягонагӣ аст.

Бахусус, сокинони бонанги Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон имсол шурӯъ аз рӯзҳои аввали таҷлили ҷашни Наврӯзи хуҷастафол, ба кишту кабудизоркунӣ ва дигар корҳои созанда машғул шуда, ҳамеша орзуи он доранд, ки риштаи суботу дастаҷамъӣ ва пешрафту рушди мамлакат ҳаргиз канда нагардад.

Бино ба оморҳо бо дастгирии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва шарикони рушд дар ВМКБ зиёда аз 1 300 иншооти муҳими таъиноти гуногун ба истифода дода шуда, дар сохтмонҳои дигари шаҳру ноҳияҳои вилоят низ бунёдкориҳо вусъати тоза пайдо намуданд.

Бар замми ин, чанде қабл беш аз 1 600 дарахти ороишию ҳамешасабз аз шаҳри Душанбе вориди шаҳри Хоруғу дигар ноҳияҳои вилоят шуда, кабудизоркунӣ дар ҳамаи ҷамоату шаҳракҳо, деҳаҳову маҳаллаҳои он вусъати нав пайдо кард.

Ҳафтаи гузашта бошад, маъракаи муҳими даъвати ҷавонписарон ба хизмати ҳарбӣ дар ВМКБ дар рӯзи аввали даъват 102, 5 фисад, яъне барзиёд иҷро гардид.
Воқеан, ҳамаи ин ободиҳо қатрае аз баҳр буда, барои шумурдани пурааш чандин китоб ҳам камӣ мекунад. Аз ин ҷиҳат, ҳақиқатро нодида гирифтан аҳмақие беш нест.
Мутаассифона, ҳоло ҳам нафарони тасодуфию тамаъкор, хоинони меҳан, ки манфиатҳои миллӣ ва ҳастию бақои давлатдорӣ барояшон бегона аст, дар фазои маҷозӣ сафсатагӯӣ мекунанд. Албатта, ин тоифа ҳаргиз ба оромию пешрафти Ватан иқрор намекунанд. Зеро ба гирифтани маблағҳои ҳангуфт ва бедарду заҳмат кайҳо боз одат карда, бо нағмаҳои дигарон “моҳирона” мерақсанд.

Онҳо ошкоро ашхоси иғвогару ҷиноятпешаро васфу ситоиш карда, анқариб аз эшон "қаҳрамонони мардумӣ" месозанд. Ҳол он ки ҷи-ноятҳои содиркардаи эшон кайҳо ҳисобро гум карда, ба таҳқиқу тасдиқи бештар ниёз надоранд.

Аммо баъзе расонаҳои хабарӣ, ки асосан зархариди абарқудратҳо мебошанд, фақат ба ҳодисаҳои симои криминалидоштаи шаҳри Хоруғ ва дигар ноҳияҳои ВМКБ тамаркуз карда, иғвоангезӣ гӯё рисолати онҳо бошад, чашмонашон баҳри ободиҳо ба ҳеҷ ваҷҳ боз нахоҳанд шуд. Ҳамин аст, ки тоифаи дигар бевосита аз Лаҳистону Амрико бо навои манфиатҷӯён ҷур карда, бо суруди хоинони миллат амсоли мулло Садриддину носеҳ Алим мерақсанд. Яъне домуллоёни ришдароз бепарда моро ёд медиҳанд, то дар чи ҳавое нафас кашему бо кадом тарзу усул зиндагӣ кунем.

Аслан пайомади чунин ваъзгӯиҳо буд, ки бар асари ҳодисаҳои нангини моҳи ноябри соли гузашта дар Хоруғу Роштқалъа ё пеш аз он чандин ҷавонони вилоят оғуштаи ҷиноят шуда, паси панҷара афтоданд. Мутаассифем, ки чунин тасмимҳои дунёбехабарони дигар низ дар маркази вилоят идома пайдо карда, баъзеҳо ҳатто ба қаровулии "лидерони ғайрирасмӣ" ҷалб шуда буданд.

Мувофиқи маълумоти ниҳодҳои қудратии вилоят бархе ҳатто барои кӯшиши эҷоди бесуботӣ омода шуданд, то бо хориҷиён равобит барпо намоянд. Яъне чунин рафтор бевосита далели возеҳи ватанфурӯшию хиёнат буда, амалест нобахшиданӣ!

Аз ин рӯ, ба сахттарин муҷозоти қонуният маҳкум шудани чунин афрод аз рӯи адлу инсоф аст. Зеро дурӯғбофию “фейксозӣ” ба дарозо намекашад. Дер ё зуд парда аз фиребсозӣ бардошта мешавад ва ҳама чиз рӯи об мебарояд.

Баъзе душманони миллату давлат ва фирефтагони онҳо ҳанӯз ҳам бар он боваранд, ки солҳои навадум асту рукнҳои давлатдорӣ тақвият наёфта, аз корҳои пасипардагии бадхоҳони миллат касе воқиф намешавад. Аммо онҳоро мебояд, то дер ё зуд иқрор намоянд, ки Ҳукумати ҳозираи кишвар аз ҳарвақта бештар таҳким ёфтааст.