Дар ҷомеа инсонҳоеро ҳанӯз ҳам метавон вохӯрд, ки барои ҳифзи ҷону саломатӣ ва хушбахтии дигарон ҳозиранд, аз саломативу хушбахтии хеш гузаранду худро ба панҷаи ҳар хатару хавфе афкананд. Духтурон ва умуман кормандони соҳаи тибби кишвар имрӯз аз ҳамин гурӯҳи инсонҳо маҳсуб меёбанд. Ба хотири саломатии мардум ва бақои миллат шабонарӯзӣ бо вабои ҷадиди аср - коронавирус даст ба гиребонанду мубориза бурда истодаанд, то бо хости Худо ҷонеро аз панҷаи ин вабо раҳо бахшанд.

КАШФИ ЯК ЧЕҲРА-ҚАҲРАМОНИ НАВ

Рӯзи 6-уми май ӯ дар саҳифаи фейсбукияш ин нигоштаро нашр карда буд: “Ононе, ки роҳро аз ман пурсиданд, чунин посух додам:

Ин акнун роҳи ман аст!

Роҳи шумо кадом аст?

Ин ихтиёри шумост”.

Шумораи зиёди дӯстону наздикон дар шарҳи нигоштааш ҳамроҳию дастгирияш мекарданд ва таҳсинаш мехонданд. Ӯ барои дармон бахшидан ба ҷони гирифторони коронавирус ин нигоштаро чун шиор ва ё эъломияе расонаӣ кард. Бо интишори ин матни кӯтоҳи пур аз ҷасорату худфидоӣ собит кард, ки ӯ меҳрубони дардмандон аст. Ҳамин ҷумлаҳои кӯтоҳ баёнгари он буданд, ки Меҳрубон барои зиндагии дигаронро наҷот бахшидан роҳашро интихоб кардааст ва интихоби дигаронро ихтиёри дигарон хондааст.

Меҳрубон Шарипова, ҳамшира-таҳлилгари Беморхонаи ёрии таъҷилии тиббӣ ва Муассисаи давлатии Маҷмааи тандурустии “Истиқлол” мебошад. Соли 2016 Коллеҷи тиббии шаҳри Ваҳдатро бо дипломи сурхи тахассуси ҳамшира-таҳлилгар хатм кардааст ва аз он сол инҷониб дар маркази тандурустии болозикр барои хидмат ба мардуми дардманд фаъолият мекунад.

Аллакай тақрибан ним моҳ аст, ки Меҳрубон қатори дигар табибону ҳамшираҳои шафқату поккорони муассисаҳои тиббии кишвар дар роҳи мубориза бо коронавирус ва барқарор кардани саломатии онҳое, ки гирифтори ин вабо гаштаанд, дар ҷойи кори худаш қаҳрамонона фаъолият дорад. Бале, воқеан ҳам қаҳрамонона. Хеле ҷавон аст, вале ба ҷавонияш нигоҳ накарда, ресмони касбашро маҳкамтар дошту дар роҳ устувортар қадам гузоштанро оғоз кард.

ВОЛИДОН НАМЕХОСТАНД...

Меҳрубон мегӯяд, рӯзҳои аввале, ки хуруҷи коронавирус дар кишвар тасдиқ шуд, волидонаш намехостанд, корро дар беморхона идома диҳад. Талаб карданд, ки аз кор даст кашад, то саломат бимонад. Вале дар моварои дард гирифтор будани беморон ва чеҳраҳои ғамдору чашмҳои интизору намдори мардум ба ин ҳол оварда расонидаш, ки нисбат ба тақдири мардум бетафовут буда натавонист. Бо ҳар роҳу воситае буд, дубора волидонро ором карду ризоияти хоҳаму нахоҳами эшонро гирифту ба корзори табибӣ баргашт. Воқеан ҳам имрӯзҳо бемористонҳо чун корзоранд. Табибону ҳамшираҳои шафқат дар ин корзорҳо бо лашкари дардҳову маризиҳо дар ҳарбу муборизаанд. Бо давою дармони хеш бар зидди дардҳо меҷанганд, то дарде аз байн раваду ҷоне ба саломат бирасад. Меҳрубон ҳам аз ҳамин тоифа аст.

ТАБИБӢ ЗАҲМАТИ ШАБОНАРӮЗИСТ

Гоҳе тамоми рӯз ва гоҳе тамоми шаб навбатдорӣ кардану мунтазам аз аҳволи беморон хабар гирифтан ва ба хидматашон расидан, корест басо сангину тоқатфарсо. Аммо ин ҳолат барои як табиби фидоӣ ва ё як ҳамшираи шафқате, ки худро қурбонии саломатии мардумаш медонад, як кори маъмулист. Онҳое, ки фидоии пешаи хешанд ва содиқи рисолат, то ба имрӯз ҳама шоҳидем, ки чӣ гуна заҳмат кашида истодаанду барои ҳифзи саломатии аҳолии кишвар дар талошу такопӯянд.

Пас аз соатҳои тӯлонии кору навбатдорӣ, ки Меҳрубон хаста мешавад, ҳамагӣ чор-панҷ соат мехобад, то неруяш барқарор шаваду барои идомаи кори дармонбахшияш боз аз нав омодагӣ бинад.

“Ҳар вақте хилъати сафедро ба бар мекунам, ростӣ диламро каме ваҳм мегирад. Корманди тиб дар ин ҳол худро ба марг наздиктар эҳсос мекунад. Аммо дидани аҳволи бемороне, ки мунтазири дасти кӯмак дароз кардани мо-табобатгаронанд, рухсат намедиҳад, ки ин ваҳму тарсу ҳаяҷонро бо худ нигаҳ дорем. Ман ҳам зуд ба худ меояму сӯйи беморони мунтазир мешитобам. Медонам, ки ин кор хатарнок аст, аммо замоне, ки мо аввалин бор ин хилъатро ба бар карда будем, заррае фикри инро ба сар надоштем, ки рӯзе онро канор бигзорем. Ин роҳ ҳар гунае, ки бошад, роҳи мост ва то охир дар он бояд биравем”, - гуфт Меҳрубон.

ДАРДРО ДАР ҶОНИ ХУДАШ ТАҶРИБА КАРД

Чанде пеш вазъи саломатии Меҳурбон нохуб шуда буд. Тасаввур намекард, ки ҳамин вирус ӯро ба ин ҳол расонидааст. Баъди ташхис табибони саршиноси маҳалли кораш тавсия доданд, ки зери назорат ба табобат пардозад. Баъди табобат ва эҳтиёткории бештар хатари вирус рафъ шуду дубора сари кораш баргашта тавонист.

-Ҳоло бошад, фақат гоҳ-гоҳ диққи нафас мешаваму халос. Аммо бо гузашти вақт ин ҳам мегузарад. Чун ҳозир аксарият ҳолу ҳавои доранд. Ин ҳам метавонад таъсири худашро гузорад. Бо беҳтар шудани вазъ руҳияи мардум болида гардад, ҳама саломатии комилро дар худ эҳсос хоҳанд кард,-мегӯяд Меҳрубон.

Қаблан бо наздик омадану хизмат расондан ба беморон ҳар лаҳза хатари гирифтор шудани худи ӯ ба бемориҳои гуногуни сироятӣ, аз ҷумла ҳамин коронавирус таҳдидаш мекард. Аммо ҳисси меҳрубонӣ ва инсондӯстӣ мудом таҳрикдиҳандаи ӯ барои ҳифзи саломатии дигарон мешуду мешавад. Акнун ҳамеша талош мекунад, ки бо риояи қоидаҳои бехатарию муҳофизатӣ ба дарди дардмандон дармоне бахшад. Табобат ёфтани як нафар ва саломат мондани як ҷон барои табиб шифо ёфтан ва ё зинда мондани худи ӯст.

ФИДОӢ БУДАН

Ҳар роҳе сахтиҳову осониҳое дорад ва ҳар коре мушкилиҳову роҳатиҳое. Дақиқан роҳе дар ин саро нест, ки бе хор бошад. Инсонҳоро фақат ҳамин чизҳо муваффақ бар ин мекунад, ки то охири роҳу кор ва ба ҳадаф бирасанд. Садоқат доштан ва фидоӣ будан. Аз сахтии кор наҳаросидану ба осоиши бештар андешидан. Ва муҳимтар аз ҳама ин аст, вақте медонӣ, ки аз роҳи интихобкардаву кори анҷоммедодаи ту зиндагии нафаре ба хубӣ тағйир мехӯрад, пас дигар чизе садди роҳу корат намешавад. Ва боз ҳам, агар садоқат доштаву фидоии роҳу кори хеш бошӣ. Ин гуфта эҳсосест, ки вуҷуди қаҳрамони мо – Меҳрубон Шарипова моломоли он аст.