Воқеан, дар ҷомеаи мо агар зан ҳунарманд бошад, метавонад рӯзгори осудаеро пеш барад. Ин гуфта борҳо исботи худро ёфтааст: “Ҳар ҷо ки зан аст, он ҷо ободӣ ҳукмфармост”.   

Шаҳлохон Зоирова, аз зумраи он занон аст. Ӯ берун аз кишвар кору фаъолият мекунаду дар шаҳри Москваи Федератсия Русия кошонаи ҳусни худро дорад ва он ҷо ба ороиши мӯй машғул аст. Хушҳол аз он аст, ки заррае ҳам бошад, ба шаҳрвандони тоҷик бо нархи дастрас хизмат мекунад.

Имрӯзҳо ба хубӣ метавон мушоҳида кард, ки бо истифода аз шароиту имкониятҳои мавҷуда шумораи ҷавонон дар хориҷи кишвар таҳсилу фаъолияткунанда ба маротиб зиёд гардидааст. Санъаткорон, тарроҳони ҷавони тоҷикро имрӯз дар саросари дунё мешиносанд ва ҳунару малакаи онҳоро эътироф менамоянд.
Шаҳлохон мактаби миёнаи №23-и шаҳри Хуҷандро бо баҳои хубу аъло хатм намуда, бо маслиҳати модараш курси ороиши мӯйро аз худ мекунад.

Вай бо ҳунари доштаи худ ифтихор мекунад ва мегӯяд: “Дар баробари модари ду фарзанд буданам, дар мулки бегона на фақат барои халқи тоҷик хизмат мекунам, балки барои занони муқими ин кишвар низ маҳорати худро нишон медиҳам. Ҳамеша кӯшиш мекунам, ки мизоҷони ман меҳнати маро хуш пазиранд ва ба он баҳои баланд диҳанд. Зеро ҳамин ҳунарам аст, ки дар мулки бегона бе мушкилӣ зиндагӣ дорам. Ҳамин ҳунарам аст, ки фарзандонам дар мактабҳои миёнаи бонуфузи шаҳри Москва таҳсил мекунанд”.

Ӯ аз соли 2011 боз дар хориҷи кишвар қарор дорад. Аз рӯзҳои аввали ба мулки бегона рафтани худ қисса накард. Зеро ӯ мегӯяд, шиораш дар зиндагӣ “фақат ба пеш ҳаракат кардан аст”.

Иброз дошт, ки ҷавонони кишвари мо ба тамоми шароитҳо чӣ дар кишвар ва чӣ берун аз он дастрасӣ доранд, ҳар ҷо хоҳанд таҳсил ва кору фаъолият намоянд. Дар ҷавоби ин ғамхориҳо бояд рӯзҳои мушкилро ба забон наорем. Кӯшиш кунем, ки муҳофизу муаррифгари арзишҳои миллатамон бошему дар ҳама ҷо аз фарҳанги бои худ ёд кунем ва онро ба дигарон муаррифӣ намоем.

Шаҳлохон дар идомаи суҳбат гуфт, ки кӯшиш мекунад, ки бо талошу заҳматҳои худ дар оянда шароити фарзандонашро боз ҳам хубтар намояд.

- Онҳоро соҳибилм мекунам. Орзу дорам, ки як фарзандам табиб шавад ва ба халқи худ хизмат кунад. Ҳамин сабаб аст, ки доимо меҳнат мекунам, то орзуҳоям амалӣ шаванд. Дар баробари фаъолияти корӣ аз тарбияи фарзандонам низ дур нестам. Ба онҳо таъкид мекунам, ки мо тоҷикем, забони давлатиамон тоҷикӣ аст. Фарҳанги бою ғанӣ ва урфу одатҳои тоҷиконаамонро ба онҳо талқин мекунам, -гуфт ӯ.

Хушҳолтар аз ҳама барояш он аст, ки имрӯз мизоҷони бешумор дорад ва дар ҷодаи интихобкардааш муваффақ аст. Имрӯз тасмим гирифтааст, бонувонеро, ки дар шаҳри Москва ҷойи кор надоранд, ба кор даъват намуда, онҳоро ба ҷойи кори доимӣ таъмин кунад.

Ба қавли Шаҳлохон мушкили асосии ҷавонони мо пеш аз ҳама дар он аст, ки забонҳои хориҷӣ, бахусус русиро хуб аз бар намекунанд. Онҳо бояд кӯшиш намоянд, ки дар ватан забонҳои хориҷиро омӯзанд ва баъдан бе ягон мушкилӣ дар хориҷи кишвар таҳсил ва фаъолият намоянд.

- Мехоҳам, ки дар ҷодаи хеш ба дастовардҳо ноил гардам. Ман тайёрам, ки тамоми кӯшишу маҳорати худро баҳри дигарон ва барои зиндагии осудаву ором доштани оилаи худ, барои ободии Ватани азизамон - Тоҷикистон равона кунам,-гуфт, дар хотимаи суҳбат Шаҳлохон.