Варзиш гарави саломатист ва ба ин шаку шубҳае нест, чун шахсро қавӣ, боирода, устувор, тобовар ва мушкилнописанд мегардонад. Аммо на ҳамаи мо имкони машғул шудан ба ҳар навъи варзишро дорем. Чун баҳонаҳо низ зиёданд, аз қабили серкорӣ, фишорбаландӣ, беғайратӣ, заъфи пирӣ ва амсоли ин. Роҳгардии муқаррарӣ на камтар аз футболу баскетбол, теннису шиноварӣ, гимнастикаву бокс ва дигар навъҳои фаъоли варзиши касбӣ манфиатнок буда метавонад.

Ҷиҳати мусбати пиёдагардӣ он аст, ки он барои ҳар яки мо дастрасу хеле осон аст, чун барои пиёда гаштан на маблағ лозим асту на толори махсуси варзишӣ ва на вақти холии махсус ҷудошуда. Танҳо чизе ки лозим аст, ин сару либос ва пойафзоли мувофиқ ва хоҳиши худро хуб ҳис намудан.

ЯК ШАХС ДАР ДАВОМИ РӮЗ ЧАНД ҚАДАМ БОЯД РОҲ РАВАД?

Мутахассисон мегӯянд, ки ин аз синну сол ва вазъи саломатии инсон вобаста аст. Дар ин маврид адади аниқ вуҷуд надорад, чун агар барои нафаре дар 1 рӯз 1000 қадам роҳ рафтан ин аллакай қаҳрамонӣ бошад, дигаре ба осонӣ рӯзе 15 000 ва ё 20 0000 қадам роҳ мераваду заррае эҳсоси хастагӣ намекунад. Яъне нахуст бояд имконоти ҳар як шахс-ро ба инобат гирифт ва баъдан дарки мақсадҳои ниҳоӣ ва албатта хоҳиши зиёди пиёда гаштан.

Мутахассисони Созмони умумиҷаҳонии тандурустӣ дар натиҷаи тадқиқоти зиёд ба хулосае омаданд, ки дар як шабонарӯз 6 километр ё 10 000 қадам пиёда гаштан, барои пешгирии як қатор бемориҳо, аз қабили диабети қанд, фишорбаландӣ, фарбеҳӣ, бемориҳои дилу рагҳо, изтиробу афсурдаҳолӣ ва ҳатто якчанд навъи бемории саратон мусоидат менамояд. Аммо барои ашхоси синну солашон гуногун ин нишондиҳандаҳо метавонанд мухталиф бошанд. Масалан, кӯдакони аз 5 то 10 – сола метавонанд, ба осонӣ ба масофаи то 11 000 - 15 000 қадам, наврасону ҷавонон – 12 000 - 20 000 қадам, калонсолон – аз 5 000 то 10 000 қадам роҳ раванд. Барои ашхоси мубталои бемориҳои музмин ин шумора камтар буда метавонад. Ба ибораи дигар, нафақахӯроне, ки аз дарди пой, тахтапушт ё миён азият мекашанд, набояд бо роҳ рафтан ба масофаи 10 000 қадам худро хаста кунанд. Барои эшон дар як рӯз ақаллан ба масофаи 3000 қадам роҳ рафтан кифоя аст.

Ҳамзамон, кӯдакон низ бояд дар ин самт фаъол бошанд. Онҳо, ки қадамҳояшон нисбатан хурдтар аст, шумораи қадаммониашон низ нисбати волидонашон зиёдтар мешавад.

БО КАДОМ СУРЪАТ БОЯД РОҲ РАФТ, ТО БАРОИ ОРГАНИЗМ СУДМАНД БОШАД?

Аксари мардум чунин мепиндоранд, ки танҳо бо суръати баланд роҳ рафтан ва ё роҳ рафтан бо асбобҳои махсус (масалан бо таёқҳои скандинавӣ) дуруст ва манфиатнок аст. Аммо ба таъкиди мутахассисон барои худро солиму болидаруҳ эҳсос кардан, суръати роҳ рафтанро тезонидан, хоса дар оғози тамринҳо, тавсия дода намешавад. Ин ба дарозии қадам, паст шудани суръат ва хасташавии зуд оварда мерасонад. Аммо қасдан бо суръати хеле суст низ роҳ рафтан нашояд. Суръати муътадили роҳ рафтан, ки шахс метавонад на танҳо неруи худро барқарор намояд, балки аз пиёдагардӣ ҳузуру ҳаловати иловагӣ бардорад, ин роҳ рафтан ба суръати 4 – 5 км/соат мебошад.

ОДАМ ДАР ЯК ШАБОНАРӮЗ ЧАНД ҚАДАМ РОҲ РАФТА МЕТАВОНАД?

Инро метавон тавассути асбобҳои махсус муайян намуд. Замимаҳои махсус дар телефони мобилӣ, қадамшумор, смарт – соат ва чандин усулҳои ҷадиде ҳаст, ки метавонад ба мо кумак кунад.
Интихоби пойафзол низ хеле муҳим аст, чун он бояд мувофиқ, баҳузур, сабуку мулоим ва мустаҳкам бошад. Агар шумо нияти имрӯз пиёда гаштан дошта бошед, аз пӯшидани пойафзоли соқбаланд ва ё резинӣ худдорӣ намоед.

Агар хоҳед, ки пиёдагардӣ ба дилатон назанад, сари ҳар чанд вақт самти ҳаракати худро тағйир диҳед. Агар аз болои роҳҳои мумфарш роҳ рафтан бароятон номувофиқ аст, аз мавзеъҳои ноҳамвор роҳ равед. Агар шебу фароз намехоҳед, дар атрофи варзишгоҳи наздиктарин ва ё атрофи хонаи истиқоматиатон давр занед. Чун роҳ рафтан бо самтҳои мухталиф сайругашти шуморо ҷолиб табъро болида мегардонад ва ҷаҳонбинии шахсро низ васеъ месозад.

ПИЁДАГАРДИРО БА ОДАТИ ХУД ТАБДИЛ ДИҲЕД

Илм собит намудааст, ки пиёдагардӣ барои солимӣ, дарозумрӣ, болидахотирӣ, халос шудан аз вазни барзиёд ва эмин будан аз ҳар гуна хавфу хатарҳо мусоидат менамояд.

То ҷои кор, то бозору мағоза, то хона нарасида, аз нақлиёт пиёда шавед ва агар имкон бошад, пурра нақлиётро бо саёҳат иваз намоед. Рӯзҳои истироҳат ба ҷои нишастан назди телевизору компютер ба сайругашт дар боғу гулгаштҳо афзалият диҳед. Ва инро ба одати худ табдил диҳед.
Мехоҳед солим бошед? Пас, ба ин навъи содаву дастрастарини варзиш машғул шавед!