ВАҲДАТИ МИЛЛӢ - 20 СОЛ
Ҷумъа 29 Март 2024 10:45
27-уми июн аз қабули яке аз санадҳои муҳим дар таърихи Тоҷикистони соҳибистиқлол – Созишномаи истиқрори сулҳ - 20 сол сипарӣ мешавад. Бешубҳа, бо имзои Созишномаи сулҳ миллати тоҷик ба Ваҳдат расид. Ба Ваҳдати миллӣ! Ва ҳар он чи ки аз намои осоиш, амнияту якдигарфаҳмӣ, поси сулҳ дар ҷомеаи мо ҳаст, самари ҳамон Ваҳдатест, ки 20 соли пеш мо барояш дасти ҳам фишурдем ва даври ҳам омадем.
Ваҳдати миллии мо рӯз аз рӯз аҳамияти бештар касб мекунад. Хусусан, дар ҳамин шароити ҳозира. Зеро алҳол ба ҳамаи мо маълум аст, ки ҷаҳон ва гӯшаҳои алоҳидаи он гирифтори низоъ ва муқовиматҳои доманадори хунин аст. Дар минтақаҳои Шарқи Наздик, кишварҳои арабӣ инак 7-8 сол мешавад, ки ҷангу кашмакашиҳо идома доранд. Ҳама ҷо вайрону валангор гашта, ҳазорон ҳазор одамон парешону дарбадаранд. Шумораи зиёдашон дар роҳи ҳифзи ҷони хеш ва раҳсипор шудан ба минтақаҳои бехавф ҷони худро аз даст медиҳанд. Ҳамаи ин нобасомониҳо худ далели он аст, ки дар минтақаҳои номбурда якдилӣ, ҳамраъйӣ ва иттиҳод мавҷуд нест. Аз Ваҳдати миллӣ бенасибанд. Агар мардум дар он манотиқ якдил мебуд, иттифоқу муттаҳид мегашт, шояд имрӯз вазъи кишварҳояшон зери оташи тиру тӯп қарор намедошт. Аз аҳамин нуқтаи назар зарур ва бамаврид аст, ки аҳамияти Ваҳдат ба насли ҷавон, ки аксарияташон дар замони нооромиҳои мудҳиши солҳои 90-ум ё хурд буданд ва ё он ҳодисаҳоро аслан надидаанд, фаҳмонида шавад.
Аз ҷониби дигар, бо муқоисаи он рӯзҳои даҳшатбор ба замони ҳозира осон дарк кардан мумкин аст, ки ба Ваҳдат расидан барои мардуми мо, барои ҷумҳурии ҷавону тозаистиқлоли мо чӣ самар овард. Зимнан, ҳар бор ки дар хусуси ҳодисаҳои солҳои аввали истиқлолияти кишвар, сипас дар бораи Ваҳдати миллӣ сухан меравад, ҳатман хизматҳои бузурги Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пеши назар меояд. Аз Ҷумҳурии исломии Афғонистон баргардонидани ҳазорон нафар гурезагони тоҷик, таъмини амнияти дохили ҷумҳурӣ худ намунаи олии хизмати Пешвои миллат ба халқи тоҷик маҳсуб мегардад.
Ҳамин тавр, вазъи ҷаҳони имрӯзаро пеши назар оварда, бояд дарк намоем, ки Ваҳдати миллӣ ҳоло ҳам аҳамияти калон дорад ва барои ҷомеаи мо арзиши муқаддас ҳисоб мешавад.
Муслимҷони САЙМУРОД, ассистенти кафедраи забони англисии ДДК ба номи А. Рӯдакӣ
Ваҳдати миллии мо рӯз аз рӯз аҳамияти бештар касб мекунад. Хусусан, дар ҳамин шароити ҳозира. Зеро алҳол ба ҳамаи мо маълум аст, ки ҷаҳон ва гӯшаҳои алоҳидаи он гирифтори низоъ ва муқовиматҳои доманадори хунин аст. Дар минтақаҳои Шарқи Наздик, кишварҳои арабӣ инак 7-8 сол мешавад, ки ҷангу кашмакашиҳо идома доранд. Ҳама ҷо вайрону валангор гашта, ҳазорон ҳазор одамон парешону дарбадаранд. Шумораи зиёдашон дар роҳи ҳифзи ҷони хеш ва раҳсипор шудан ба минтақаҳои бехавф ҷони худро аз даст медиҳанд. Ҳамаи ин нобасомониҳо худ далели он аст, ки дар минтақаҳои номбурда якдилӣ, ҳамраъйӣ ва иттиҳод мавҷуд нест. Аз Ваҳдати миллӣ бенасибанд. Агар мардум дар он манотиқ якдил мебуд, иттифоқу муттаҳид мегашт, шояд имрӯз вазъи кишварҳояшон зери оташи тиру тӯп қарор намедошт. Аз аҳамин нуқтаи назар зарур ва бамаврид аст, ки аҳамияти Ваҳдат ба насли ҷавон, ки аксарияташон дар замони нооромиҳои мудҳиши солҳои 90-ум ё хурд буданд ва ё он ҳодисаҳоро аслан надидаанд, фаҳмонида шавад.
Аз ҷониби дигар, бо муқоисаи он рӯзҳои даҳшатбор ба замони ҳозира осон дарк кардан мумкин аст, ки ба Ваҳдат расидан барои мардуми мо, барои ҷумҳурии ҷавону тозаистиқлоли мо чӣ самар овард. Зимнан, ҳар бор ки дар хусуси ҳодисаҳои солҳои аввали истиқлолияти кишвар, сипас дар бораи Ваҳдати миллӣ сухан меравад, ҳатман хизматҳои бузурги Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пеши назар меояд. Аз Ҷумҳурии исломии Афғонистон баргардонидани ҳазорон нафар гурезагони тоҷик, таъмини амнияти дохили ҷумҳурӣ худ намунаи олии хизмати Пешвои миллат ба халқи тоҷик маҳсуб мегардад.
Ҳамин тавр, вазъи ҷаҳони имрӯзаро пеши назар оварда, бояд дарк намоем, ки Ваҳдати миллӣ ҳоло ҳам аҳамияти калон дорад ва барои ҷомеаи мо арзиши муқаддас ҳисоб мешавад.
Муслимҷони САЙМУРОД, ассистенти кафедраи забони англисии ДДК ба номи А. Рӯдакӣ
Эзоҳи худро нависед