ҶАВОНОН
Якшанбе 28 Апрел 2024 06:32
Амиршоҳ Сиддиқов дар шаҳри Душанбе ба дунё омада, соли 2000 ба остонаи мактаб қадам ниҳод. Пас аз хатми мактаб ҳуҷҷатҳояшро ба факултаи таърихи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи С. Айнӣ супорид. Донишгоҳро бо дипломи аъло хатм намуда барои такмили дониш ба зинаи магистратураи Донишгоҳи омӯзгории ҷумҳурии Бошқирдистони Федератсияи Русия дохил гардид.
Ҳоло бошад Амиршоҳ дар арафаи хатми зинаи магистратура қарор дошта, ҳамчунин ба навиштани рисолаи номзадӣ дар мавзӯи “Муносибатҳои Тоҷикистону Русия таии солҳои 1992– 2017 ва инъикоси он дар китобҳои ҳозираи таълимӣ доир ба таърих” машғул аст.
- Ҳар кас дар зиндагӣ бояд ҳунаре дошта бошад, - гуфт зимни суҳбат Амиршоҳ Сиддиқов. – Ба ман бошад, пешаи омӯзгорӣ хеле писанд аст. Соҳибҳунарӣ ба инсон доим кӯмак мерасонад. Бахусус дар шароити имрӯза. Бе соҳиби ягон касб наметавон рӯзгорро пеш бурд. Ҳар нафаре дар зиндагӣ мехоҳад, ки соҳиби обрӯ ва мавқеъ бошад, пас бояд дар роҳи андӯхтани пеша азм намояд. Дар ин роҳ инсон бояд танҳо худаш кӯшиш кунад.
Инсон вобаста ба соҳаи худ, бахусус омӯзгор яку якбора худро муваффақ шумурда наметавонад. Омӯзгор ҳамон вақт худро муваффақ меҳисобад, ки хонандааш дар таълим пешсаф бошаду дар озмунҳои гуногун ба гирифтани ҷойҳои ифтихорӣ сазовор гардад. Дар ин маврид омӯзгор ҳис хоҳад кард, ки заҳматҳояш самар додааст.
- Ба андешаатон, ҳангоми таҳсил дар хориҷа барои донишҷӯёни тоҷик бештар кадом душвориҳо пеш меояд?
- Мушкили асосии мо - донишҷӯён пеш аз ҳама дар он аст, ки забонҳои хориҷӣ, бахусус русиро хуб аз бар намекунем. То омӯхтани забон мо азият мекашем. Пас мо бояд кӯшиш намоем, ки дар ватани худамон забони дигар давлатҳоро омӯзем ва баъдан ба донишгоҳҳои хориҷа бо сари баланд дохил гашта, илм омӯзем.
- Ҷавонон вақти худро чӣ гуна бояд сарф намоянд?
- Вақт аслан мисли маблағ аст. Агар онро дар ҷойҳои беҳуда сарф накунӣ, барои ҳамаи чиз басанда аст. Баъзе аз ҷавонони имрӯз инро фикр накарда, вақти қимати хешро ба корҳои беҳуда сарф мекунанд. Вақт, бахусус дар айёми ҷавонӣ гавҳари қиматтарин аст. Ҷавонон имрӯз бояд хонанд, илм омӯзанд ва вақти қимати худро самаранок истифода баранд.
- Шумо, ки дар мавзӯи муносибатҳои кишварамон бо Русия рисолаи номзадӣ ҳимоя мекунед, пас имрӯз онро чӣ гуна мебинед?
- Русия яке аз шарикони аввалиндараҷаи кишварамон мебошад. Шукр, ки муносибатҳои ҳар ду ҷониб хеле хуб аст. Русия дар ҳама соҳа ба кишварамон ҳамкорӣ дошта, ҳар ду давлат бо робитаҳои наздики дӯстона ва мероси фарҳангӣ алоқаманданд.
Русия яке аз аввалин кишварҳое буд, ки истиқлолият ва соҳибихтиёрии Тоҷикистонро эътироф карда, моҳи апрели соли 1992 дар Душанбе, дар бораи таъсиси муносибатҳои дипломатӣ миёни ду кишвар созишнома ба имзо расид. Тайи солҳои 1992 - 2014 Тоҷикистону Русия зиёда аз 230 созишномаҳои байни давлатию ҳукуматӣ ва байни идоравӣ ба имзо расонидаанд.
Федератсияи Русия яке аз шарикони муҳими стратегии Тоҷикистон мебошад. Кишварҳо дар соҳаи сиёсӣ иқтисоди, низомӣ, башардӯстӣ, муҳоҷират, маориф, фарҳанг ва ғайра ҳамкорӣ мекунанд. Муносибатҳои Тоҷикистону Русия ба принсипҳои боварӣ, фаҳмиши ҳамдигар ва эҳтиром, шарики тиҷоратӣ асос меёбад. Роҳбарони ду давлат мунтазам дар доираи сафарҳои давлатӣ, форумҳои гуногуни байналмилалӣ вомехӯранд. Зимни вохӯриҳо мавзӯъҳои муҳими муносибатҳои дуҷониба баррасӣ мешаванд.
- Дар боло зикр намудед, ки мушкили ҷавонони тоҷик дар хориҷа бештар надонистани забонҳои хориҷист. Пас чӣ бояд кард, ки таваҷҷуҳи ҷавонон ба донишандӯзӣ бештар гардад?
- Имрӯз аз имконоте, ки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон барои дониш андӯхтану соҳибилм шудани мо фароҳам овардааст, истифода накунем, носипосӣ хоҳад буд. Пас аз имконоти мавҷуда самаранок истифода бояд бурд. Тавре мегӯянд, забон донӣ, ҷаҳон донӣ. Мутаассифона, як қисм наврасону ҷавонони мо вақти пурқимати худро аксаран дар ҷойҳои дилхушӣ, ҳуҷраҳои интернетӣ беҳуда сарф мекунанд. Ҷавони айёмест тезгузар. Онро самаранок бояд истифода бурд. Пас афсӯс мехӯрем, ки онро зоеъ гузарондаем.
-Дар оянда чӣ нақшаҳо доред?
-Мехоҳам, ки дар ҷодаи хеш ба дастовардҳо ноил гардам. Ман тайёр ҳастам, ки тамоми кӯшишу маҳорати худро баҳри ободии Ватани азизамон Тоҷикистон равона карда, дар пешрафти он каме ҳам бошад саҳмгузор бошам.
Ҳоло бошад Амиршоҳ дар арафаи хатми зинаи магистратура қарор дошта, ҳамчунин ба навиштани рисолаи номзадӣ дар мавзӯи “Муносибатҳои Тоҷикистону Русия таии солҳои 1992– 2017 ва инъикоси он дар китобҳои ҳозираи таълимӣ доир ба таърих” машғул аст.
- Ҳар кас дар зиндагӣ бояд ҳунаре дошта бошад, - гуфт зимни суҳбат Амиршоҳ Сиддиқов. – Ба ман бошад, пешаи омӯзгорӣ хеле писанд аст. Соҳибҳунарӣ ба инсон доим кӯмак мерасонад. Бахусус дар шароити имрӯза. Бе соҳиби ягон касб наметавон рӯзгорро пеш бурд. Ҳар нафаре дар зиндагӣ мехоҳад, ки соҳиби обрӯ ва мавқеъ бошад, пас бояд дар роҳи андӯхтани пеша азм намояд. Дар ин роҳ инсон бояд танҳо худаш кӯшиш кунад.
Инсон вобаста ба соҳаи худ, бахусус омӯзгор яку якбора худро муваффақ шумурда наметавонад. Омӯзгор ҳамон вақт худро муваффақ меҳисобад, ки хонандааш дар таълим пешсаф бошаду дар озмунҳои гуногун ба гирифтани ҷойҳои ифтихорӣ сазовор гардад. Дар ин маврид омӯзгор ҳис хоҳад кард, ки заҳматҳояш самар додааст.
- Ба андешаатон, ҳангоми таҳсил дар хориҷа барои донишҷӯёни тоҷик бештар кадом душвориҳо пеш меояд?
- Мушкили асосии мо - донишҷӯён пеш аз ҳама дар он аст, ки забонҳои хориҷӣ, бахусус русиро хуб аз бар намекунем. То омӯхтани забон мо азият мекашем. Пас мо бояд кӯшиш намоем, ки дар ватани худамон забони дигар давлатҳоро омӯзем ва баъдан ба донишгоҳҳои хориҷа бо сари баланд дохил гашта, илм омӯзем.
- Ҷавонон вақти худро чӣ гуна бояд сарф намоянд?
- Вақт аслан мисли маблағ аст. Агар онро дар ҷойҳои беҳуда сарф накунӣ, барои ҳамаи чиз басанда аст. Баъзе аз ҷавонони имрӯз инро фикр накарда, вақти қимати хешро ба корҳои беҳуда сарф мекунанд. Вақт, бахусус дар айёми ҷавонӣ гавҳари қиматтарин аст. Ҷавонон имрӯз бояд хонанд, илм омӯзанд ва вақти қимати худро самаранок истифода баранд.
- Шумо, ки дар мавзӯи муносибатҳои кишварамон бо Русия рисолаи номзадӣ ҳимоя мекунед, пас имрӯз онро чӣ гуна мебинед?
- Русия яке аз шарикони аввалиндараҷаи кишварамон мебошад. Шукр, ки муносибатҳои ҳар ду ҷониб хеле хуб аст. Русия дар ҳама соҳа ба кишварамон ҳамкорӣ дошта, ҳар ду давлат бо робитаҳои наздики дӯстона ва мероси фарҳангӣ алоқаманданд.
Русия яке аз аввалин кишварҳое буд, ки истиқлолият ва соҳибихтиёрии Тоҷикистонро эътироф карда, моҳи апрели соли 1992 дар Душанбе, дар бораи таъсиси муносибатҳои дипломатӣ миёни ду кишвар созишнома ба имзо расид. Тайи солҳои 1992 - 2014 Тоҷикистону Русия зиёда аз 230 созишномаҳои байни давлатию ҳукуматӣ ва байни идоравӣ ба имзо расонидаанд.
Федератсияи Русия яке аз шарикони муҳими стратегии Тоҷикистон мебошад. Кишварҳо дар соҳаи сиёсӣ иқтисоди, низомӣ, башардӯстӣ, муҳоҷират, маориф, фарҳанг ва ғайра ҳамкорӣ мекунанд. Муносибатҳои Тоҷикистону Русия ба принсипҳои боварӣ, фаҳмиши ҳамдигар ва эҳтиром, шарики тиҷоратӣ асос меёбад. Роҳбарони ду давлат мунтазам дар доираи сафарҳои давлатӣ, форумҳои гуногуни байналмилалӣ вомехӯранд. Зимни вохӯриҳо мавзӯъҳои муҳими муносибатҳои дуҷониба баррасӣ мешаванд.
- Дар боло зикр намудед, ки мушкили ҷавонони тоҷик дар хориҷа бештар надонистани забонҳои хориҷист. Пас чӣ бояд кард, ки таваҷҷуҳи ҷавонон ба донишандӯзӣ бештар гардад?
- Имрӯз аз имконоте, ки Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон барои дониш андӯхтану соҳибилм шудани мо фароҳам овардааст, истифода накунем, носипосӣ хоҳад буд. Пас аз имконоти мавҷуда самаранок истифода бояд бурд. Тавре мегӯянд, забон донӣ, ҷаҳон донӣ. Мутаассифона, як қисм наврасону ҷавонони мо вақти пурқимати худро аксаран дар ҷойҳои дилхушӣ, ҳуҷраҳои интернетӣ беҳуда сарф мекунанд. Ҷавони айёмест тезгузар. Онро самаранок бояд истифода бурд. Пас афсӯс мехӯрем, ки онро зоеъ гузарондаем.
-Дар оянда чӣ нақшаҳо доред?
-Мехоҳам, ки дар ҷодаи хеш ба дастовардҳо ноил гардам. Ман тайёр ҳастам, ки тамоми кӯшишу маҳорати худро баҳри ободии Ватани азизамон Тоҷикистон равона карда, дар пешрафти он каме ҳам бошад саҳмгузор бошам.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед