ё чаро духтарон ба писари хизматкарда эътимод доранд?

Хизмат ба Ватан - Модар ва ҳимояи марзу буми он вазифаи аввалиндараҷаи ҳар як шаҳрванд, бахусус ҷавонмарди асил ба ҳисоб меравад. Ин масъулияти шаҳрвандӣ тибқи Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дигар қонунҳо муқаррар гардидааст. Хизмат ба Ватан нишонаи ҷасорату мардонагӣ мебошад. Меҳри зиёд нисбат ба Ватан ҷавонони худогоҳро водор сохтааст, ки матонату тавоноии худро баҳри ҳифзи Ватан сарф намоянд. Ҳамин аст, ки имрӯз дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар ҷавонони ватандӯст далерона саф кашида, баҳри ҳифзу ободонии диёр содиқона хизмат менамоянд. Ҳамасола дар ҳудуди кишвар маъракаи даъвати ҷавонписарон ба хизмати ҳарбӣ пеш аз муҳлат анҷом меёбад. Имсол низ мавсими даъвати баҳорӣ ҳанӯз ба анҷом нарасида, аксари шаҳру навоҳии кишвар пеш аз муҳлат нақшаи даъватро ҷамъбаст намуданд.

Ҳангоми хизмат дар Қувваҳои Мусаллаҳ дар баробари обутоби бадан масъулияти ҷавонон низ бештар мегардад. Имрӯз ҷавононе, ки сарбаландона хизмати Ватан - Модарро адо мекунанд, дар маркази таваҷҷуҳи хосси давлату ҷомеа қарор доранд. Аксар бар он назаранд, ки ҷавони хизматкарда аз ҷиҳати зеҳнию ҷисмонӣ обутобёфта ва дар зиндагӣ мулоҳизакор мегардад. Саволе ба миён меояд, ки ҷавондухтарон дар симои аскарбачаҳо ҳамчун ҳамсафари ояндаашон чӣ гуна тасаввурот дошта бошанд?

Марҳамат Саидова, магистранти Академияи идоракунии давлатии назди Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон бар он назар аст, ки: “Ҳар як духтар орзу мекунад, дар зиндагӣ ҷавонмарди ғаюру бебок пушту паноҳаш бошад. Он ҷавонмарде, ки масъулият дорад, арзишҳои миллиро аз ҳама чиз боло мегузорад ва барои хизмат ба Ватан омодааст, дар зиндагӣ низ метавонад, ҳамсар ва оилаи худро ҳифз намояд. Ҷавонмарди асил бояд бе ягон огоҳӣ ва ё новобаста аз вазъият бо хоҳиши худ ба хизмати Ватан омода бошад. Ман низ орзу мекунам, ки шавҳари ояндаам хизмати Ватан намуда бошад ва дар зиндагӣ бароям роҳнамои хубе гардад”.

Дар ин маврид андешаҳо мухталиф буда, қисме аз ҷавондухтарон ақида доранд, ки писарон пеш аз хонадоршавӣ бояд хизмати Ватан - Модарро адо намоянд. Ҳангоме ҷавонмард хизмат карда бошад, ба қадри зиндагӣ ва дигар арзишҳои он ҳатман мерасад. Чунки хизмат мактаби бузург буда, дар муддати адои он аз баду нек огоҳ мегарданд.

Дилбар Салимова, омӯзгори Маркази рушди истеъдодҳои назди Сарраёсати маорифи шаҳри Душанбе низ хизмати ҷавонмардонро ҳатмӣ дониста мегӯяд: “Ҷавонмард бидуни тарсу бим ихтиёран ба хизмати ҳарбӣ меравад. Солҳои пеш ҷавоне, ки ба хизмати Ватан сафарбар мегардид, барои оила, хешу ақрабо ва маҳалла ифтихори зиёд буд. Аммо аз чӣ бошад, ки бо гузашти солҳо ин масъулияти ҷавонмардон коҳиш ёфта, аксари онҳо аз хизмат намудан ба Ватан худдорӣ мекунанд. Ба қавле баъзе аз онҳо дар мавсими даъвати наваскарон мегурезанд. Ин амали онҳо боиси таассуфи зиёд буда, аз бемасъулиятӣ ва фаҳмиши кофӣ надоштан доир ба хизмати ҳарбӣ дарак медиҳад. Ман ҳамчун модар духтарамро танҳо ба ҷавонмарде ба шавҳар медиҳам, ки адои хизмат намуда бошад. Ва умед бар он низ дорам, ки бо чунин ҷавон дар оянда фарзанди ман хушбахт гардида, зиндагии хубро ба роҳ мемонад”.

Дар ҷомеаи имрӯза ҷавондухтароне низ ҳастанд, ки хизмат намудани писарон барояшон муҳим набуда, танҳо рафтор ва ахлоқи ҷавонмардонро дар ҷои аввал мегузоранд. Лутфия Амирова, донишҷӯи Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ чунин иброз намуд: “Дар зиндагӣ хизмат кардан ва ё накардани шавҳари ояндаам бароям муҳим нест. Пеш аз ҳама мард бояд некбин ва рафтори хуб дошта бошад. Дар пайроҳаи зиндагӣ марду зан ҳамнафас ва такягоҳи якдигаранд. Аз ин лиҳоз, дар ҳама ҳолат бояд асолати инсонии писаронро дар мадди аввал гузошт. Баъдан вазифаҳои шаҳрвандӣ ва дигар масъулиятҳои ӯро”.

Хулоса, хизмат қарзи ҳар як ҷавонписар аст. Пас, ҷавононро мебояд то ин қарзи худро содиқона иҷро намоянд ва дар ҳифзи сулҳу субот саҳмгузор бошанд.