Ҷавониро давраи тиллоии умр мегӯянд. Медонед барои чӣ? Чун дар ин синну сол шахс ба ҳама кор қодир аст. Мутаассифона, баъзан мо хоста ё нохоста ба амалҳое даст мезанем, ки бар зарарамон ҳастанд. Ин чанд маслиҳатро пешкаш мекунем ва умед мебандем, ки дар зиндагиатон ба кор ояд.

1.Вақт
Вақт бо мурури гузаштани умр ҳар сол минбаъд тезтар мегузарад. Ду соли байни 18 ва 20 ба ду соли байни 28 ва 30 баробар нест. Ҳар қадаре, ки калонсол шавем, рӯзи мавлуд ва Соли нав ҳамон қадар зудтар фаро мерасанд. Бинобар ҳамин, ҷавононро зарур аст, ки андешаи вақти зиёд доштанро аз сар дур кунанд. Агар дар сар ягон нақшаи бузург дошта бошед, худи ҳозир онро шуруъ кунед.

2. Саломатӣ
Саломатиро якбора аз даст медиҳед. Дар ҷавонӣ мо гумон мекунем, ки бемориҳо ботадриҷ хурӯҷ мекунанд ва ҳамеша аз самти нодурусти ҳаёт баромадан мумкин аст. Аммо чунин нест. Боре шумо солим ба хоб мераведу бемор аз хоб мехезед. Ҳаргиз ба дорую дармон ва табибон умед набандед, зеро ҷисми одам нозук аст. Як ҷойи беморатонро табобат мекунед, ҷойи дигар ба дард медарояд. Бемории ба назар ночиз ба бемории ҷиддӣ табдил меёбад. Бемориҳои куҳнашуда бошанд, комилан табобат намешаванд. Бинобар ҳамин, саломатиатонро ҳифз кунед.

3. Варзиш
Ҳатман ба варзиш машғул шавед. Одами муосир ҳатто ҳисоби миёнаи борҳои ҷисмониро намебардорад. Бо ҳамин сабаб мушкили буғуму устухонҳо ба амал меояд. Рӯзе мерасаду шумо дар курсӣ ҳатто ним соат нишаста наметавонед. Акнун худатон андеша кунед, бо чунин вазъ то куҷо мерасед?

4. Нӯшокиҳои спиртӣ
Беҳтараш нӯшокиҳои спиртдор истеъмол накунед, ё онҳоро то ҳадди имкон камтар истифода баред. Гап танҳо дар бораи зарари нӯшокии спиртдор намеравад. Шумо ба чунин нӯшокиҳо одат мекунед. Агар дар 20-солагиатон шаробнӯшӣ воситаи дилхушӣ бошад ва барои байни ҷомеа ворид шудан ба шумо кӯмак расонад, пас аз чанд сол ҳамааш баръакс мешавад. Шароб қимат мешавад, меъёри нӯшидан меафзояд, шароб боиси коҳиш ёфтани қувваи ҷисмонӣ мегардад, одамони хуб аз шумо дурӣ меҷӯянд.

5. Ғизо
Ғизоҳо низ хубу бад мешаванд. Ғизоҳои тезтайёр, қаҳва ё чойи пастсифат, шириниҳо аз зумраи ғизоҳое ҳастанд, ки ба саломатӣ таъсири бад мерасонанд. Маҳсулоти мазкур мунтазир мешаванд ва рӯзе дар намуди фарбеҳӣ, варамкунии рагҳои гардан ва дигар бемориҳо зуҳур мекунанд. Ҳамаи ин иллатҳо албатта нофораманд.

6. Таҳсилот
Ҳанӯз, ки ҷавонед, таҳсил кунед. Диплом ҳамеша лозим мешавад. Агар дар баробари дар риштаи ҳуқуқ таҳсил намудан ба шумо омӯхтани касби барқчӣ лозим шавад, ҳаргиз аз он рӯй нагардонед. Гап танҳо дар бораи он намеравад, ки шумо дар ҷомеаи сармоядорӣ як имконияти иловагии пул кор кардан пайдо мекунед. Ҳаргиз чунин нест. Бо мурури гузаштани солҳо хотираи инсон заифтар мегардад ва дигар ба таҳсил ниёз надорад. Бо ҳамин сабаб то 30-солагӣ таҳсил кардан хубтар аст.

7. Таҷриба
Бузурге навишааст: «Худро нафиребед, балки коре кунед, ки онро мехоҳед». Ҳаргиз худфиребӣ накунед. Зеро худфиребӣ боиси нороҳатии худатон мегардад. Ҳаргиз бо одамони аз худатон пурзӯртар қувва наозмоед.

8. Муносибат бо одамон, муҳаббат
Дар ин бобат зиёд наандешед. Муҳаббат рӯзе худаш шуморо пайдо мекунад. Ҳар қадаре, ки бо одамон бештар муносибати хуб кунед, ҳамон қадар муҳаббати зиёдтар шуморо иҳота мекунад.

9. Бунёди оила
Ба одаме, ки вайро ба таври сода дӯст медоред, оила барпо накунед. Зеро он муҳаббат набуда, шавқу рағбати ҷавонӣ аст. Вақте оила барпо кунед, ки ҷуфтатонро дар ҳақиқат дӯст медоред ва ӯ омода аст тамоми хушию нохушиҳои зиндагиро дар баробари шумо бар дӯши худ гирад. Агар чунин набошад, пас шумо бо ягон ният бо вай хонадор шудаед.

10. Пул
То ҳадде, ки имконият доред, пулҳоятонро пасандоз кунед. Агар дар ҷавонӣ пулдор шавед, он гоҳ дар синну соли нисбатан калонсолтар шумо ҳар кори дилхоҳатонро анҷом дода метавонед. Муҳимаш, мушкил бошад ҳам, бо заҳмати худатон зистанро омӯзед.

Ноила ВОҲИДОВА, "ҶТ"