Ҳамасола 23 май дар кишвар Рӯзи ҷавонон таҷлил мегардад. Вобаста ба ин ҷашн мо ба раисони ҷавонтарини якчанд шаҳру ноҳияҳои кишвар бо суоли “Ҷавонон вақти худро бояд чӣ гуна сарф кунанд?” муроҷиат намудем.

Фирдавс ШАРИФЗОДА, раиси шаҳри Хуҷанд:  

- Ҷавони имрӯзаро бидуни донишҳои муосир, корбарӣ бо технологияҳои пешрафта тасаввур кардан имконнопазир аст. Ҳар як ҷавони имрӯз бо истифода аз вақту имконот ва шароити муҳайёнамудаи давлату Ҳукумат вақти хешро бояд баҳри омӯзиши донишҳои касбии ҳозиразамон сарф намояд. Ҷиҳати аз бар намудани ихтисосу ҳунарҳои ҷавобгӯ ба бозори меҳнати имрӯза азм намоянд.

Агар дар замони Шӯравӣ ҷавононро ҷиҳати пеш бурдани зиндагӣ як касб кифоят мебуд, имрӯз раванди ҷаҳонишавӣ тақозо менамояд, ки дар баробари омӯзиши як касби меҳварӣ, ҳамзамон зарурати аз бар намудани якчанд касбу кори муфиди рӯзмарра ба миён омадааст, ки то ба ин васила ҷавонон зиндагии ояндаашонро таъмину мунаввар созанд.

Барои ин танҳо хондан лозим аст.

Шарифҷон ҶУМЪАЗОДА, раиси шаҳри Ҳисор:

- Айёми ҷавонӣ дар баробари беҳтарин марҳилаи умри инсонӣ будан шахсро вазифадор мекунад, ки дар роҳи интихоби касбу ҳунар ва дарёфти шуғли доимӣ низ масъулиятшинос бошад. Омӯхтани илму ҳунар, забонҳои хориҷӣ, ташаккули афкори сиёсӣ ва дарёфти мавқеи худ дар ҷомеа вазифаи муҳим маҳсуб меёбад.

Аз ҷониби Ҳукумати мамлакат барои зиндагии шоистаи насли ҷавон ҳама шароитҳои мусоид фароҳам аст. Ҷавонон бояд ҷавобан ба ин ғамхориҳо барои таъмини амнияту якпорчагии Тоҷикистон ва  пешгирии гаравиши ҷавонон ба ҳизбу ҳаракатҳои иртиҷоӣ ва аз байн бурдани тамоюли бегонапарастӣ саҳмгузор ва машъалафрӯзи замон бошанд. Пас, ҳар як ҷавони кишвари мо бояд ҳамеша дурандеш буда, дар ободкориҳои Ватани азизамон фаъолияти хуб нишон диҳад.

Ҷумъа ҶУМЪАХОНЗОДА, раиси ноҳияи Шуғнон:

- Давраи ҷавонӣ яке аз давраҳои қиматтарин ва ширинтарин барои ҳар як инсон аст. Ҳамин давра аст, ки шахс худро озод ҳис мекунад. Ҳамеша дар талош аст. Соҳиби ақл мешавад. Аз ақл бегона мешавад. Кори хуб мекунад. Кори бад мекунад. Аммо бояд донист, ки давраи ҷавонӣ дигар ба ӯ барнамегардад. Ҷавонони даврони соҳибистиқлолӣ бояд сабукфикр набошанд, ҳамеша ба роҳи рост раванд. Чизе, ки барои онҳо дар зиндагӣ лозим аст, ба худ қабул кунанд. Ба китобхонӣ машғул шаванд. Бо пешрафи технологияи муосир илмомӯзӣ кунанд. Худро аз варзиш дур накунанд. Кӯшиш кунанд, аз ғамхориҳои пайвастаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки озмунҳои ҷумҳуриявӣ аз қабили  “Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст”, “Тоҷикистон - Ватани азизи ман” ва “Илм-фурӯғи маърифат” роҳандозӣ гардидааст, истифода бурда, фаъолияти хуб нишон диҳанд. Кӯшиш кунанд, ки барои рушди кишвар худ саҳмгузор бошанд.