Муҳаммад аз замоне, ки мактабхон гардиду бо муҳаббат паси мизи дарсхонӣ нишаст, баробари аз бар кардани машғулиятҳо ҳамеша дар умқи қалбаш орзуеро чун ниҳоли хурде мепарварид. Солҳо мегузаштанду орзуяш низ мисли худаш бузург мегардид ва хоҳони ҳарчи зудтар амалӣ гардидани он мешуд. Орзуи ӯ ин буд, ки боре Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро аз наздик бубинаду ҳамсуҳбат шавад. Ва ниҳоят ин орзуи солҳо дар қалб парваридааш амалӣ гардиду санаи 18 августи соли 2020 дар Рӯзи кормандони соҳаи тиб ӯ ба орзуяш расид ва бо Роҳбари давлат ҳамсуҳбат шуд, ки ин воқеаи таърихиро муҳимтарин рӯйдоди ҳаёташ медонад. Зеро дар ин рӯз ӯ ҳамчун табиб ҳам бо мукофоти давлатӣ, аниқтараш бо медали Шафқат қадрдонӣ гардиду ҳам бо Сарвари кишвар ҳамсуҳбат шуд ва тибқи пешниҳоди Пешвои миллат муваззаф гардид, ки таҳсилашро дар ДДТТ ба номи Абӯалӣ ибни Сино идома диҳаду мутахассиси хуб дар соҳаи тиб гардад ва содиқонаю софдилона ба халқу Ватан хизмат намояд.

Ӯ аз ин дидори Роҳбари давлат ва ғамхорию дастгирӣ ва қадрдонияшон бениҳоят хушҳол буда, худро хушбахттарин ҷавони кишвар меҳисобад, ки Президенти кишвар фаъолияту заҳматҳояшро дар баробари дигар ҳамкасбонаш қадр намуданд.

Дар Рӯзи кормандони соҳаи тиб ҳамсуҳбат гардидани Пешвои миллат бо ӯ сабаби худро дорад. Зеро вақте ки бемории сироятии коронавирус дар кишвари мо низ вуҷудаш ошкор гардид, ӯ ҳамроҳи дигар табибон дар пешгирии бемории мазкур саҳмгузорӣ намуду бо нашри як навори хеш оид ба рафтори баъзе аз табибон, ки дар чунин рӯзҳои вазнин бо баҳонаҳои гуногуне тарки пешаи табибӣ намуданд, ибрози назар намуда, таъкид карда буд, ки халқу миллат ба онҳо бовар карда, онҳоро фариштаҳои сафедпӯш унвон додааст ва имрӯз мардум дар чунин рӯзи паҳншавии бемории сироятии мазкур ба табибон бештар эҳтиёҷ доранд.

Пешвои миллат низ зимни бо ӯ ҳамсуҳбат гардидан дар Рӯзи кормандони соҳаи тиб аз ин навори таъсирноки Муҳаммад ёдовар шуда, таъкид намуданд, ки “Он ба мутахассисони нангу номусдошта зарбаи ҷонкоҳе буд. Ин гуна фаъолон ҳазорҳо нафарро аз паси худашон мебаранд. Яъне ҳазорон нафарро ба номус меоранд”.

Қаҳрамони мо Муҳаммад Ҳусейнов 7 сентябри соли 1989 дар ноҳияи Восеъ таваллуд шудааст. Ӯ хатмкардаи мактаби таҳсилоти миёнаи умумии №51-и ҷамоати Рӯдакии ноҳияи Восеъ мебошад.



Муҳаммад ҳамагӣ 3 сол дошт, ки қиблагоҳаш ҷаҳонро падруд гуфт. Аниқтараш падари ӯ низ баробари ҳазорҳо нафар шаҳрвандони қурбоншудаи кишвар дар давраи ҷанги шаҳрвандии солҳои 90-уми асри гузашта, вақте ки нав Тоҷикистон истиқлолияти давлатӣ ба даст оварда буд, аз дасти гурӯҳҳои нохалаф ба ҳалокат расид ва қаҳрамони мо ҳамроҳи бародари хурдияш, ки дар он замон танҳо шаш моҳ дошт, бе падар гардид. Аз дунё гузаштани падар барои ӯву бародари хурдсол ва модараш сахтиҳои зиёдеро ба миён овард.

Набудани падар дар зиндагияш гарчанде сахтиҳои зиёдро ба бор оварда бошад ҳам, вале ӯ ҳамеша бо иродаи устувор барои ба ҳадафу мақсадҳояш расидан ҷаҳду талош менамуд. Ӯ баробари таҳсил дар мактаби миёна дар шаҳри Кӯлоб барои таъмини рӯзгор ба кор машғул буду ба модараш, ки дар боғчаи кӯдакон фаъолият мекард, қуввати дилу кӯмакрасон буд.

Пас аз хатми мактаби миёна дар соли 2007 ӯ низ баробари садҳо нафар ҷавонони кишвар орзу дошт, то таҳсили хешро идома диҳаду дар риштае мутахассис гардад ва саҳмгузор дар пешрафти ин меҳан бошад. Ҳамин гуна ҳадафу мақсади муайянаш буд, ки ахиран бо кӯмаки яке аз шахсони хайрхоҳ муҳассили Коллеҷи тиббии ҷумҳуриявии шаҳри Душанбе шуда, онро бо сари баланду муваффақона соли 2011 хатм намуд ва соҳиби пешаи пурифтихори табибӣ гардид.

Дар асл, хилъати сафед ба бар кардан орзуи замони тифлии ӯ буд. Бисёр мехост, ки дар оянда корманди соҳаи тиб гардаду дар барқарор намудан ва ҳифзи саломатии мардум саҳми худро гузорад.

- Соли 2014 фаъолияти касбии худро аз шуъбаи эҳёгарӣ дар бинои 9-уми Бемористони Қарияи болои шаҳри Душанбе оғоз кардам. Соли 2016 вақте Маҷмааи тандурустии “Истиқлол” ба истифода дода шуд, ба шуъбаи ёрии таъҷилӣ ҳамчун фелдшер ба кор омадам. Чун то соли 2016 дар шуъбаи эҳёгарӣ кору фаъолият намуда будам, дар ин ҷо ба ҳеҷ мушкилие рӯ ба рӯ нагардидам. Зеро аллакай таҷрибаи хубе доштаму нозукиҳои касбамро аз бар намуда будам, - мегӯяд Муҳаммад.

Муҳаммад, ки дар шуъбаи ёрии таъҷилии Маҷмааи тандурустии “Истиқлол” кор мекунад, фаъолияти ӯву дигар ҳамкасбонаш пас аз ошкор шудани бемории сироятии COVID-19 дар Тоҷикистон боз ҳам бештару ҷиддитар гардид. Зеро ҳар лаҳза ба шуъбаи онҳо занги телефонӣ бобати нохуб гардидани вазъи саломатии сокинон ворид мегардиду шуъбаи онҳо дарҳол барои овардани бемор ба беморхона мешитобид. Баъзан чунин ҳолатҳое мешавад, ки ӯ чандин рӯз ҳамроҳи дигар ҳамкасбонаш пайи хизмат ба мардуманду аз кори хеш ифтихор мекунанд. Махсусан, дар давраи ҳассос – паҳншавии бемории сироятии коронавирус ӯ худро инсони сарбаланд меҳисобад, ки баробари дигарон саҳми худро дар пешгирии ин беморӣ гузошта истодааст.

Ҳангоме ки ҳамроҳаш суҳбат мекардем, аз суханрониву ибрози назараш атрофи чи гуна ба комёбӣ расидану чи тавр соҳиби пешаи мавриди назар гардидан ва чи гуна саҳм гузоштан дар рушду тараққиёти ин меҳан дарёфтем, ки ӯ ҷавонест ватандӯст, худогоҳ, донишманд ва муҳимтар аз ҳама ҷавони огоҳу меҳнатдӯст. Ба қавле шебу фарози ҳаёт ӯро чунон пухта кардааст, ки дар ҳар масъала андешаи хоси худро дораду ҳамеша аз некиҳо ёд мекунад. Ба гуфти худаш “Мо бояд бадиҳоро ёд накунем, фақат хубиҳоро ба ёд биёрем. Зеро ҳамаи онҳо гузашта рафтанд”. Ҳамин некандешиву некпиндорӣ ва дар кору фаъолият некрафторияш боис ба он гардидааст, ки имрӯз дар ҷодаи хеш фаъолияти назаррас дорад.

Ба назари ӯ хеле хуб аст, ки имрӯз ҷавонон дар тамоми соҳаҳо бо дасту дили гарм пайи фаъолиятанду баҳри пешрафти соҳаи хеш ва дар маҷмуъ ҷиҳати рушди кишвар фидокорӣ намуда истодаанд. Як фидокорӣ ва меҳнати софдилонаву содиқонаи онҳо боис ба он мешавад, ки ҳазорҳо нафар ҷавони дигар ба онҳо пайравӣ мекунанду дар рушди кишвар саҳм мегузоранд.

-Дар ҳама ҳолат бояд нияти нек кард ва барои бароварда намудани он талошу кӯшиш намуд. Вақте аз ибтидо ният накӯст, пас ҳатман дар оянда ба он хоҳем расид. Вақте соҳаеро интихоб намуданием, бояд онро сидқан дӯст дорем. То он замоне ки мо касби хешро сидқан дӯст надорем ва дар он софдилонаву содиқона фаъолият накунем, ба комёбие ноил нахоҳем шуд. Фақат бояд қавиирода буду дарҳол аз сахтиҳо наҳаросид. Зеро дар ҳама соҳа баробари дастоварду пешравиҳо сахтиҳо низ ҷой дорад,- иброз дошт Муҳаммад Ҳусейнов.
Вақте доир ба дастгириву ғамхориҳои Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба насли ҷавону соҳаҳои гуногун пурсон гардидем, гуфт:“Агар як чизро эътибор дода бошед, вақте Пешвои миллат ба ҷое нияти сафар мекунанд ва он ҷо мераванд, ҳамон шаҳр ва ё ноҳия гулистон мешаваду обод мегардад. Дар ҳар куҷое бо аҳолӣ мулоқоту вохӯрӣ менамоянд, таъкид мекунанд, ки бузургсолон ҷавононро тарбия кунед, зеро онҳо ояндаи давлату миллат мебошанд. Роҳбари давлат фақат такя ба ҷавонон доранд. Пас, ҷавононро мебояд, ба ин боварӣ сазовор бошанду фаъолияти назаррас намоянд”.

Ҳамчун табиб доир ба бемории сироятии коронавирус иброз дошт: “Гарчанде имрӯз бемории сироятии коронавирус рӯ ба пастшавӣ дорад, аммо ҳоло ҳам он вуҷуд дорад. Имрӯз дида истодаем, ки аҳолӣ бисёр фориғболӣ карда истодааст. Ҳоло ҳам хатар ҳаст, набояд бепарвоӣ кард. Дар ҷойҳои ҷамъиятӣ ва серодам, ба монанди бозорҳо ва дохили воситаҳои нақлиёт бояд аз ниқобҳои тиббӣ истифода барему қоидаҳои беҳдоштиро риоя созем. Махсусан, кӯдакон низ бояд ҳамеша бо ниқоб бошанд. Зеро онҳо ин бемориро бе ягон нишона мегузаронанд. Бинобар ин бояд мо ҳаматарафа эҳтиёткор бошем”.

Муҳаммад дар охири суҳбат миннатдории худро пеш аз ҳама ба Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон барои дастгириву ғамхории ҳамешагияшон баён намуда, ҳамчунин оид ба нақшаҳои ояндааш гуфт:

“Аз вохӯрӣ бо Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Рӯзи кормандони соҳаи тиб хеле шодам, ки Пешвои миллат бо ман суҳбат намуданд ва бо мукофоти давлатӣ қадрдонӣ карданд. Ҳангоми суҳбат Роҳбари давлат пешниҳод карданд, ки дар Донишгоҳи давлатии тиббии Тоҷикистон ба номи Абӯалӣ ибни Сино таҳсиламро идома диҳам. Аз ин дастгириву ғамхории падаронаашон бениҳоят хушҳол буда, ваъда медиҳам, ки донишгоҳи мазкурро бо сари баланд хонда, ба итмом мерасонам ва мутахассиси варзида гардида, саҳми худро дар пешрафти соҳаи хеш ва рушди Ватани азизам мегузорам. Кӯшиш мекунам, ки ба боварии Сарвари давлат сазовор бошам ва бо ҷаҳду талошҳои софдилонаву содиқона табиби хуб шаваму унвонҳои дараҷаи аввалро дар касбам ба даст орам”.

Мо барои Муҳаммад Ҳусейнов дар ҷодаи пурифтихораш барору комёбӣ хоҳонем.