Гулмаҳмад Мирзоев имрӯз дар баробари ба шогирдон дарс гуфтан, инчунин, ба навоварӣ низ таваҷҷуҳи махсус дорад. Омӯзгори ҷавон ҳамеша дар такопӯст, то дар самти илму техника кашфиёте анҷом диҳад.

Чун омили ба навоварӣ машғул шуданашро пурсон шудем гуфт: “Имрӯз дар саросари ҷумҳурӣ дар назди ҷавонон нисбат ба илму техника як қатор гуфтушуниду чорабиниҳо гузаронида шуда, олимони ҷавон вазифадор шуданд, ки бояд дар соҳаи илму техника дорои ихтирооту кашфиёти навин бошанд. Маҳз ҳамин чизро ман сармақши кори худ карда, дар тӯли даҳ соли фаъолияти худ, ки чор солаш дар аспирантураи Федератсияи Русия гузашт ва инак шаш сол боз дар донишгоҳ омӯзгор ҳастам, якчанд ихтироот анҷом додам. Аз ҷумла нахуст патент оид ба меварезакунаки хурдҳаҷм гирифтам. Инчунин, тарзи истеҳсоли ҳасиб ва дастгоҳ барои сермаҳсул ҳосил кардани шарбати меваҳо ихтирои дигарам мебошанд”.

Ихтирои охирине, ки Гулмаҳмад намудаасту аз ҷониби Маркази миллии патенту иттилоот дарои патент гардидааст, “Дастгоҳ барои сермаҳсул ҳосил кардани шарбати меваҳо” мебошад.

– Имрӯз дар кишвар майдони боғҳои мевадиҳанда зиёд гардида истодааст, - мегӯяд Гулмаҳмад. – Дар рафти ин нигаҳдорӣ ва коркарди меваҳо ба миён меояд. Аз ин рӯ, мо тасмим гирифтем, ки барои истеҳсоли шарбат аз меваҳо чунин як дастгоҳро бисозем. Дар воқеъ, дастгоҳҳи сохтаи мо аз дигар дастгоҳои то ин дам мавҷудбуда бартарият дорад. Бартарии дастгоҳи мазкур дар он аст, ки ҳангоми фишурдани меваҳо мо дар сохтори дастгоҳ як дигаргунӣ даровардем: он баровардани шарбат аз меваҳоро зиёд мегардонад.

Гулмаҳмад хушнуд аст, ки дар фазои орому осудаи Ватани азизамон умр ба сар мебараду тамоми шароит баҳри рушди малакаи зеҳнии ҷавонон мавҷуд аст. Дар оянда низ нақшаҳои зиёд дораду дар баробари фаъолияти корӣ дар соҳаи худ боз ҳам бештар навоварӣ намуданист.

– Имрӯз ҷавонон бо як руҳи тоза паи андӯхтани илму омӯхтани техника мебошанд. Ҳар як ҷавон бояд баҳри азбар намудани илму ҳунаре талош варзад ва дар соҳаи худ навоварӣ кунад. Имрӯз шумораи ихтироъкорони ҷавон афзуда истодааст. Ин хеле хуб аст, ки аз овони ҷавонӣ ба кашфиёт сару кор мегиранд. Чун ояндаи давлат низ аз ҷавонон вобастааст, пас онҳоро лозим аст, то омӯзанду дар пешрафти кишвар саҳмгузор бошанд, - иброз дошт Гулмаҳмад Мирзоев.

Гулмаҳмад Мирзоев, номзади илмҳои техникӣ буда, айни ҳол мудири кафедраи мошинҳо, дастгоҳҳо ва таъмини сифати истеҳсоли маводи хӯрокаи Донишгоҳи технологии Тоҷикистон мебошад. Ӯ соли 1983 дар ноҳияи Айнӣ таваллуд шуда, пас аз хатми мактаби миёна соли 2002 Техникуми политехникии ноҳияи Зафаробод ва соли 2007 Донишгоҳи технологии Тоҷикистонро бо дипломи аъло хатм намудааст. Аз соли 2007 ҳамчун ассистенти кафедраи номбурда фаъолияти омӯзгориашро оғоз намуда, солҳои 2012-2015 аспиранти кафедраи равандҳо ва адоти истеҳсоли хӯрокаи Донишгоҳи технологии давлатии Кубани шаҳри Краснодари Федератсия Русия буд. Муаллифи як китоби дарсӣ, чор дастури таълимӣ, 27 мақолаи илмӣ, 6 патент оид ба ихтироот мебошад. Инчунин ӯ дорои як медали ихтироъкори байналмилалӣ дар озмуни “Лепин”-и шаҳри Парижи Фаронса (2014), медали биринҷӣ ба номи “Архимед” дар шаҳри Москав (2014), дипломи дараҷаи 2 дар озмуни беҳтарин ихтироъкор бахшида ба 25-солагии Истиқлолияти давлатӣ (2016) мебошад.

Беҳрӯз холмуродов, “ҶТ”