ҶАВОНОН
Сешанбе 23 Апрел 2024 08:48
Баргузории озмуни ҷумҳу-риявии “Илм – фурӯғи маърифат” баробари дигар озмунҳо тавонист, ки истеъдодҳои навро кашф созад. Чунин истеъдодҳо дар оянда дар пешрафти дилхоҳ соҳа саҳми арзишманди худро гузошта метавонанд. Яке иштирокчиёни фаъоли озмуни мазкур Басирҷон Нуров, донишҷӯи курси 3-юми факултети геоэкология ва туризми Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Б.Ғафуров мебошад. Ӯ дар озмуни ҷумҳуриявии “Илм – фурӯғи маърифат” дар номинатсияи “География” иштирок намуда, сазовори ҷойи дуюм гардид. Зар зимн бо ӯ ҳамсуҳбат шудем.
-Чӣ боис гардид, то дар озмуни “Илм – фурӯғи маърифат” ширкат варзед?
-Баъд аз он, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баробари озмунҳои ҷумҳуриявии "Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст" ва "Тоҷикистон-Ватани азиз ман" озмуни навро таҳти унвони "Илм - фурӯғи маърифат" эълон карданд, мо бо маслиҳат, дастгириҳо ва роҳнамоиҳои устодони факултаи геоэкология ва туризми Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Бобоҷон Ғафуров дар ин озмуни пуршукӯҳ иштирок варзидем. Дар ин озмун бо роҳбарии бевоситаи доктори илмҳои геология-минералогия, профессор Садриддин Абдураҳимов дар чор давр иштирок намудам.
-Оё бовар доштед, ки дар даври ниҳоии озмун ғолиб меоед?
-Файласуфи машҳури немис Фридрих Нитсше гуфтааст: "Агар шумо ба сӯйи мақсад амал карданро оғоз намуда бошед, дарро ба рӯйи шубҳа бубандед". Дар воқеъ, ман ба ғолибияти хеш бовар доштам. Инсоне, ки ба худ бовар надорад, наметавонад он чизеро ки ӯ мехоҳад, ба даст орад. Барои ҳамин ҳам зинаи аввал дар тамоми намуди муваффақиятҳо ин боварӣ ба худ аст.
-Вақте ҷойи ифтихориро дар ин озмун ишғол намудед, чи ҳиссиёте доштед?
-Хеле хушбахтам, ки дар нахустин соли баргузории ин озмуни пуршукӯҳ, ки ба 30-юмин солгарди ҷашни Истиқлолияти давлатӣ рост омад, иштирок намуда, дар даври ниҳоии он сазовори мақоми дуввум гардидам. Озмун дар сатҳи бениҳоят баланд баргузор гардид. Мо-ҷавонони насли истиқлол шукргузор аз он ҳастем, ки Пешвои миллатамон барои мо чунин озмунҳоро ташкил мекунанд, то ки мо дар он иштирок намуда, савияи дониши хешро баланд бардорем.
-Ба ҷавонон ва онҳое, ки дар солҳои баъдӣ хоҳиши иштирок дар чунин озмунҳоро доранд, чи пешниҳод доред?
-Ба ҷавононе, ки солҳои минбаъда дар ин озмун ширкат варзидан мехоҳанд, тавсия медиҳем, ки китобҳоро ҳам ба забони тоҷикӣ ва ҳам бо забони русӣ мутолиа намоянд. Чӣ қадаре, ки шахс бис-ёр мутолиа намояд, ҳамон қадар боварӣ ба худаш зиёд мешавад. Боз як маслиҳати асосӣ ин аст, ки онҳо бояд муқоиса кардани худро бо дигарон кам кунанд. Зеро поягузори варзиши ҷудо Дзигоро Кано гуфтааст: “Ин муҳим нест, ки мо аз дигарон беҳтар бошем, муҳим он аст, ки аз дирӯза дида, беҳтар бошем”.
-Чӣ боис гардид, то дар озмуни “Илм – фурӯғи маърифат” ширкат варзед?
-Баъд аз он, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баробари озмунҳои ҷумҳуриявии "Фурӯғи субҳи доноӣ китоб аст" ва "Тоҷикистон-Ватани азиз ман" озмуни навро таҳти унвони "Илм - фурӯғи маърифат" эълон карданд, мо бо маслиҳат, дастгириҳо ва роҳнамоиҳои устодони факултаи геоэкология ва туризми Донишгоҳи давлатии Хуҷанд ба номи академик Бобоҷон Ғафуров дар ин озмуни пуршукӯҳ иштирок варзидем. Дар ин озмун бо роҳбарии бевоситаи доктори илмҳои геология-минералогия, профессор Садриддин Абдураҳимов дар чор давр иштирок намудам.
-Оё бовар доштед, ки дар даври ниҳоии озмун ғолиб меоед?
-Файласуфи машҳури немис Фридрих Нитсше гуфтааст: "Агар шумо ба сӯйи мақсад амал карданро оғоз намуда бошед, дарро ба рӯйи шубҳа бубандед". Дар воқеъ, ман ба ғолибияти хеш бовар доштам. Инсоне, ки ба худ бовар надорад, наметавонад он чизеро ки ӯ мехоҳад, ба даст орад. Барои ҳамин ҳам зинаи аввал дар тамоми намуди муваффақиятҳо ин боварӣ ба худ аст.
-Вақте ҷойи ифтихориро дар ин озмун ишғол намудед, чи ҳиссиёте доштед?
-Хеле хушбахтам, ки дар нахустин соли баргузории ин озмуни пуршукӯҳ, ки ба 30-юмин солгарди ҷашни Истиқлолияти давлатӣ рост омад, иштирок намуда, дар даври ниҳоии он сазовори мақоми дуввум гардидам. Озмун дар сатҳи бениҳоят баланд баргузор гардид. Мо-ҷавонони насли истиқлол шукргузор аз он ҳастем, ки Пешвои миллатамон барои мо чунин озмунҳоро ташкил мекунанд, то ки мо дар он иштирок намуда, савияи дониши хешро баланд бардорем.
-Ба ҷавонон ва онҳое, ки дар солҳои баъдӣ хоҳиши иштирок дар чунин озмунҳоро доранд, чи пешниҳод доред?
-Ба ҷавононе, ки солҳои минбаъда дар ин озмун ширкат варзидан мехоҳанд, тавсия медиҳем, ки китобҳоро ҳам ба забони тоҷикӣ ва ҳам бо забони русӣ мутолиа намоянд. Чӣ қадаре, ки шахс бис-ёр мутолиа намояд, ҳамон қадар боварӣ ба худаш зиёд мешавад. Боз як маслиҳати асосӣ ин аст, ки онҳо бояд муқоиса кардани худро бо дигарон кам кунанд. Зеро поягузори варзиши ҷудо Дзигоро Кано гуфтааст: “Ин муҳим нест, ки мо аз дигарон беҳтар бошем, муҳим он аст, ки аз дирӯза дида, беҳтар бошем”.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед