ҶАВОНОН
Ҷумъа 26 Апрел 2024 10:31
Волонтёр касест, ки кори хайрро бемузд иҷро мекунад.
Волонтёр шахсест, ки худро дар ҳалли мушкилоти ҷомеа масъул меҳисобад.
Волонтёр нафарест, ки вақти қимати худро на барои худ, балки барои кӯмак расондан ба дигарон сарф мекунад.
Волонтёр нафарест, ки нисбат ба ояндаи ҷомеаи худ бетараф нест.
Волонтёр шахсест, ки на барои музд, балки барои дидани табассуми зебо дар лабони ба кӯмак ниёзбудагон заҳмат мекашад.
Волонтёр шахсеро метавон гуфт, ки на барои худнишондиҳӣ, балки барои ҳалли ягон мушкилот дасти ёрӣ дароз мекунад.
Волонтёр нафарест, ки баъди анҷоми кор неруи нав ва лаззати маънавӣ мегирад.
Волонтёр нафарест, волонтёр шахсест, волонтёр касест...
Вожаи “волонтёр” аз калимаи фаронсавии “volontaire” ки он дар навбати худ аз лотинии “voluntarius” гирифта шудааст, маънои худихтиёрро дорад. Дар ибтидо волонтёр шахсонеро меномиданд, ки бо хоҳиши худ ба хизмати ҳарбӣ шомил мешуданд. Чунин волонтёрон то асрҳои 18-19 дар кишварҳои Аврупо фаъолият доштанд. Дар асри 19 шакли волонтёре, ки имрӯз вуҷуд дорад, пайдо шудааст. Ҳамин тавр, волонтёрон ё ихтиёриён нафароне мебошанд, ки бо хоҳиши худ ва тамоман бе музд ягон корро анҷом медиҳанд. Дар ин ҷо саволе ба миён меояд, ки барои чӣ одамон мехоҳанд кори бемуздро анҷом диҳанд? Ба ин савол метавон дар ду шакл ҷавоб дод. Баъзеҳо кори хайрро дар зиндагиашон зарур меҳисобанд. Дигарон бошанд, барои таҷрибаи корӣ гирифтан ба сафи ихтиёриён ворид мешаванд. Онҳо вақти холии худро ба шахсоне, ки ба кӯмак ниёз доранд, сарф мекунанд.
Кӯмаки бемузд ҳамеша вуҷуд дошт ва хоҳад дошт. Зеро ба он ниёз аст. Дар Юнон духтурони сайёҳ бо ин усул шаҳрвандони камбизоатро муолиҷа мекарданд. Дар Руси қадим он дар шакли меҳрубонӣ нисбати нафарони барҷомонда ва эҳтиёҷмандон, дар давлатҳои Шарқ бошад, чун накӯкорӣ мушоҳида мегардид. Аз мисолҳои боло метавон хулоса кард, ки ихтиёрӣ ё волонтёрӣ дар ҳамаи давру замон арзи ҳастӣ намудааст.
Замони имрӯза ҳам ба волонтёрон ниёзи зиёд дорад. Муддати фаъолияти волонтёриро коршиносони байналмилалӣ аз 1 то 5 сол муайян намудаанд. Яъне фаъолияти волонтёрӣ худхоҳишист, на маҷбурӣ. Барои волонтёр шудан синну сол, ҷинс, нажод дар кадом ҷода фаъолият намудан муҳим нест. Мақсади асосии волонтёр бо дили пок ва кори нек фаъолият намудан ва ба ҷомеа нафъ расондан аст.
Дар кишвари мо солҳои охир ҳаракати волонтёрӣ хеле рушд ёфтааст. Имрӯз дар аксар идораву корхонаҳо ва муассисаҳо волонтёронро қабул мекунанд. Ҳамин тавр онҳо метавонанд дар ин мақом таҷрибаи корӣ аз худ намоянд.
Бештари волонтёрон чунин фаъолиятро барои худ шуғли дӯстдошта меҳисобанд. Ҳоло дар аксар сохторҳои Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати кишвар гурӯҳҳои волонтёрӣ фаъолият доранд. Онҳоро асосан муҳассилини муассисаҳои таҳсилоти миёна ва донишҷӯён ташкил дода, бобати тозаю озода нигоҳ доштани боғу гулгаштҳо, кӯчаҳои пойтахт ва дигар шаҳру навоҳии кишвар, ҳамчунин ёрӣ расондан ба эҳтиёҷмандон, пиронсолону барҷомондагон саҳми арзанда мегузоранд.
Волонтёр шахсест, ки худро дар ҳалли мушкилоти ҷомеа масъул меҳисобад.
Волонтёр нафарест, ки вақти қимати худро на барои худ, балки барои кӯмак расондан ба дигарон сарф мекунад.
Волонтёр нафарест, ки нисбат ба ояндаи ҷомеаи худ бетараф нест.
Волонтёр шахсест, ки на барои музд, балки барои дидани табассуми зебо дар лабони ба кӯмак ниёзбудагон заҳмат мекашад.
Волонтёр шахсеро метавон гуфт, ки на барои худнишондиҳӣ, балки барои ҳалли ягон мушкилот дасти ёрӣ дароз мекунад.
Волонтёр нафарест, ки баъди анҷоми кор неруи нав ва лаззати маънавӣ мегирад.
Волонтёр нафарест, волонтёр шахсест, волонтёр касест...
Вожаи “волонтёр” аз калимаи фаронсавии “volontaire” ки он дар навбати худ аз лотинии “voluntarius” гирифта шудааст, маънои худихтиёрро дорад. Дар ибтидо волонтёр шахсонеро меномиданд, ки бо хоҳиши худ ба хизмати ҳарбӣ шомил мешуданд. Чунин волонтёрон то асрҳои 18-19 дар кишварҳои Аврупо фаъолият доштанд. Дар асри 19 шакли волонтёре, ки имрӯз вуҷуд дорад, пайдо шудааст. Ҳамин тавр, волонтёрон ё ихтиёриён нафароне мебошанд, ки бо хоҳиши худ ва тамоман бе музд ягон корро анҷом медиҳанд. Дар ин ҷо саволе ба миён меояд, ки барои чӣ одамон мехоҳанд кори бемуздро анҷом диҳанд? Ба ин савол метавон дар ду шакл ҷавоб дод. Баъзеҳо кори хайрро дар зиндагиашон зарур меҳисобанд. Дигарон бошанд, барои таҷрибаи корӣ гирифтан ба сафи ихтиёриён ворид мешаванд. Онҳо вақти холии худро ба шахсоне, ки ба кӯмак ниёз доранд, сарф мекунанд.
Кӯмаки бемузд ҳамеша вуҷуд дошт ва хоҳад дошт. Зеро ба он ниёз аст. Дар Юнон духтурони сайёҳ бо ин усул шаҳрвандони камбизоатро муолиҷа мекарданд. Дар Руси қадим он дар шакли меҳрубонӣ нисбати нафарони барҷомонда ва эҳтиёҷмандон, дар давлатҳои Шарқ бошад, чун накӯкорӣ мушоҳида мегардид. Аз мисолҳои боло метавон хулоса кард, ки ихтиёрӣ ё волонтёрӣ дар ҳамаи давру замон арзи ҳастӣ намудааст.
Замони имрӯза ҳам ба волонтёрон ниёзи зиёд дорад. Муддати фаъолияти волонтёриро коршиносони байналмилалӣ аз 1 то 5 сол муайян намудаанд. Яъне фаъолияти волонтёрӣ худхоҳишист, на маҷбурӣ. Барои волонтёр шудан синну сол, ҷинс, нажод дар кадом ҷода фаъолият намудан муҳим нест. Мақсади асосии волонтёр бо дили пок ва кори нек фаъолият намудан ва ба ҷомеа нафъ расондан аст.
Дар кишвари мо солҳои охир ҳаракати волонтёрӣ хеле рушд ёфтааст. Имрӯз дар аксар идораву корхонаҳо ва муассисаҳо волонтёронро қабул мекунанд. Ҳамин тавр онҳо метавонанд дар ин мақом таҷрибаи корӣ аз худ намоянд.
Бештари волонтёрон чунин фаъолиятро барои худ шуғли дӯстдошта меҳисобанд. Ҳоло дар аксар сохторҳои Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиши назди Ҳукумати кишвар гурӯҳҳои волонтёрӣ фаъолият доранд. Онҳоро асосан муҳассилини муассисаҳои таҳсилоти миёна ва донишҷӯён ташкил дода, бобати тозаю озода нигоҳ доштани боғу гулгаштҳо, кӯчаҳои пойтахт ва дигар шаҳру навоҳии кишвар, ҳамчунин ёрӣ расондан ба эҳтиёҷмандон, пиронсолону барҷомондагон саҳми арзанда мегузоранд.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед