Давлат ва Ҳукумати Тоҷикистон бо назардошти талаботи замони муосир барои рушди нерӯи инсонӣ, ба хусус тарбияи истеъдодҳои наврасу ҷавон, яъне ба воя расонидани номбардорону ояндаи миллат тамоми шароиту имкониятҳоро фароҳам овардааст.

Ҳанӯз соли 1992 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон” ҳабул шуда буд. Маҳз бо қабули ҳамин санад ташаккули яке аз самтҳои муҳим ва афзалиятноки сиёсати иҷтимоии Тоҷикистон, яъне сиёсати давлатии ҷавонон оғоз гадида, дар заминаи он барои тарбияи инсони комил, ватандӯсту ватанпарвар, содиқу бофарҳанг ва бо нангу номус шароит фароҳам оварда шуд.

Баъдан барои самаранок истифода бурдани нерӯи созандаи ҷавонон, Барномаи “Бунёди саломатии ҷавонон барои солҳои 2006- 2010” ва “Стратегияи сиёсати давлатии ҷавонон дар Тоҷикистон то соли 2020” раҳандозӣ шуданд, ки бархе аз иқдомҳои Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва ғамхориву дилсӯзиҳои бевоситаи Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбат ба ҷавонон мебошад.

“Соли ҷавонон” эълон гардидани соли 2017 барои ҷавонон роҳу имкониятҳои навро фароҳам овард. Зеро имсол таваҷҷуҳ ба ин табақаи ҷомеа бештару ҷиддитар гардид. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста нисбати ҷавонон боварӣ ва эътимоди хешро изҳор мекунанд, ки ин боиси руҳбаландию дилгармии бештари онҳо дар роҳи ватандӯстиву ободкорӣ шудааст. Ин аст, ки имрӯз дар ҳалли масъалаҳои ҳаётан муҳим: таҳкими пояҳои давлатдорӣ, рушди устувори ҳамаи соҳаҳои иқтисоди миллӣ, бунёди роҳҳо ва нақбу пулҳо, нерӯгоҳҳои хурду бузург, сохтмони иншооти иҷтимоӣ, хулоса, дар раванди пешрафту ободонии кишварамон нақш ва саҳми ҷавонон басо назаррас аст.

Мавриди арзёбист, ки дар ҳамаи ақоиди Пешвои миллат роҷеъ ба тарбияи ҷавонон ба назари тозаю таъкиди оқилона бархурд менамоем ва ин дастуру ҳидоятҳои саршор аз ҳикмат ба мавзӯи мубрами рӯз – таълиму тарбияи нерӯи ояндасоз, яъне ба ҷавонон бахшида шудааст. Зеро ба фармудаи Пешвои миллат: “Танҳо миллати босавод метавонад насли соҳибмаърифату донишманд ва кадрҳои арзандаи давронро ба воя расонад, пеш равад ва дар ҷомеаи мутамаддин мақоми арзандаи худро пайдо кунад”.

Воҳеан, таърих гувоҳ аст, ки илму дониш пайдевори шаъну шуҳрат ва манзалати ҳар як миллат ба шумор меравад. Маҳз дар заминаи илму дониш ҷавонон метавонанд мутахассисони лоиқи давр ба камол расанду дар ҷомеаи пуртаззоди кунунӣ ҷойгоҳи худро пайдо намоянд.

Миллати босавод дунёро бо чашми хирад менигарад ва ҷиҳати рушди ҷомеаи ҷаҳонӣ саҳми худро пайваста мегузорад. Ин миллат тавассути кадрҳои дар заминаи маърифат парваришкарда ва ҷавонони бо нангу номусаш кишвари хешро нашъу нумуъ бахшида, оламиёнро низ аз файзи дастовардҳои худ баҳраманд мегардонад. Ва мусаллам аст, ки ҷавонони соҳибмаърифату донишманд пешбарандаю ҳифзкунандаи давлату миллат аз ҳар гуна омилҳои пурхатари ҷаҳони муосиранд. Таъкиди Пешвои миллат “Танҳо бо донишҷӯе ё мутахассисе , ки мавқеи солим, ахлоҳи ҳамида, ҳисси баланди ватанпарастӣ ва худшиносии миллӣ доранд, оянда метавон ҷомеаи солиму мутамаддин бунёд кард”, дар боби тарбияи насли ояндасоз, хосса дар масоили худшиносиву ватанпарастӣ ва ба ин васила бунёди ҷомеаи солиму мутамаддин ҳушдорест.

Бунёди ҷомеаи солиму мутамаддин орзую омоли ҳар як миллату халҳияти олам буда, барои эъмори он бояд ҷаҳду талош кард. Аз ин хотир, мутахассисони бахшҳои мухтаталифи ҷомеаро лозим аст, ки мавқеи солимро ихтиёр намуда, бо ахлоқи ҳамидаву эҳсоси баланди ватанпарастию худогоҳӣ ба ҷавонон намунаи ибрат бошанд. Мавқеи солим якрӯю яктан будан аст, ки моро дар ҳамбастагӣ ба ваҳдати комил мерасонад

Ҳукумати ҷумҳурӣ бо дастуру ҳидоятҳои Пешвои миллат дар тули 26 соли Истиқлолияти давлатӣ ҷиҳати дар сатҳи баланд тарбияву таълим додани наврасону ҷавонон аз имконияти мавҷуда васеъ истифода намуда, шароити мусоиду мувофиқро дар кишвар баҳри донишандӯзӣ ва фаъолияти пурсамари ҷавонон фароҳам овардааст. Гузашта аз ин, шахсан Пешвои миллат пайваста дар суханрониҳои хеш аз ҷавонон пуштибонӣ намуда, ғамхорӣ зоҳир менамоянд ва баҳри боз ҳам беҳтар намудани шароити таҳсилу тарбияи онҳо дастуру супоришҳо медиҳанд: “Мо бояд барои наврасону ҷавонон тамоми шароити таҳсилро муҳайё созем, зеро онҳо пешбарандаву давомдиҳандаи кору фаъолияти мо мебошанд ва ҳаёти иҷтимоию иқтисодӣ, фарҳангию сиёсии минбаъда ба дасти онҳо мегузарад. Бинобар ин, онҳо бояд ҳамчун шахсиятҳои соҳибмаърифату донишомӯхта ва кадрҳои лаёқатманд ба камол расанд”.

Чуноне ки дар дастури фавқ таъкид гардидааст, пешбарандаву давомдиҳандаи кору фаъолити минбаъда наврасону ҷавононанд. Аз ин хотир, рисолати мо – насли калонсол дар он зоҳир мегардад, ки наврасону ҷавононро ба фаъолияти босуботи сиёсӣ, иқтисодӣ, иҷтимоиву фарҳангӣ аз ҳар ҷиҳат омода намуда, бо ин роҳ ояндаи онҳоро мунаввар созем.

Шахсиятҳои соҳибмаърифату донишомӯхта ва мутахассисони ҷавобгӯи талаботи замони муосир ба камол расонидан кори осон нест. Пеш аз ҳама, ба ҷавонон дастгириву кӯмаки мо зарур аст, на эродгириву камбудикобӣ. Имрӯз бо дарназардошти он ки беш аз 70 фисади аҳолиро ҷавонон ташкил медиҳанд, бахшҳои мухталифи ҷомеа, корхонаву муассисаҳо, идораву ташкилотҳоро лозим аст, ки ҳарчи бештар ба ҷавонон такия намуда, ҷойгузинҳои худро тарбия намоянд, чунон ки имрӯз ин раванд дар Муассисаи давлатии “Донишкадаи ҷумҳуриявии такмили ихтисос ва бозомӯзии кормандони соҳаи маориф” хеле хуб раҳандозӣ шудааст. Зеро имсол, воқеан ҳам, барои ҷавонони кишвар ҷиҳати беҳбудии вазъу инкишофи ҳарчи бештари онҳо хотирмону таърихӣ хоҳад буд. Алҳол 53 фисади кормандони Донишкадаро ҷавонон ташкил медиҳанд.

Дар Донишкада 5 кафедра, 3 раёсат, 3 шуъба, бахшҳои хобгоҳ, хоҷагидорӣ, озмоишгоҳҳо, курсҳои омӯзиши забонҳо ва дӯзандагию пазандагӣ фаъолият доранд, ки қисми зиёди кормандонро ҷавонони то 35-сола ташкил медиҳанд. Ҳамзамон, дар Донишкада Шӯрои олимон, Шӯрои илмӣ- – методӣ, Шӯрои занон,Ташкилоти ибтидоии ҷавонон, Ташкилоти ибтидоии ҳизбии ”Омӯзгор” фаъолият доранд, ки роҳбарии қисми зиёди онҳоро мутахассисони ҷавон ба уҳда доранд.

Дар соли равон бо иштироки ҷавонони ташаббускор иҳдомҳои зиёде амалӣ гардиданд. Аз ҷумла мизҳои мудаввар, семинару конфронсҳо, вохӯриву суҳбатҳо дар мавзуъҳои муҳим, аз қабили “Наврӯз ҷаҳонӣ шуд”, “Оилаи солим – ҷомеаи солим”, “Нашъамандӣ – вабои аср”, “Об – сарчашмаи ҳаёт”, “Ваҳдати миллӣ – пояи давлат” ва чорабиниҳои гуногуни варзишиву фарҳангӣ гузаронида шуд.

Дар партави Паём ва дастуру ҳидоятҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон пайваста Раёсати Донишкада баҳри такмилу тақвияти маҳорату малакаи касбии мутахассисони ҷавон ва ҷобаҷогузории кадрҳои ҷавон чораҳои мушаххасро роҳандозӣ менамояд.Таҷриба собит сохт, ки ҷавонон на танҳо дар самти фаъолияти касбии худ муваффақанд, балки дар вазифаҳои гуногуни роҳбарӣ низ дар муддати кӯтоҳ бо диди наву донишҳои замонавии хеш ба комёбиҳо ноил мегарданд.

Баҳри боз ҳам пурсамару натиҷабахш намудани кору фаъолияти ҷавонон моро зарур аст, ки ҷавонии худро пеши назар орем. Замоне мо ҳам ҷавон будему корро аз сифр оғоз кардем. Бетаҷриба будем, вале дигарон моро кӯмак карданду маслиҳат доданд. Раҳнамоӣ карданд ва имрӯз мо бояд ҳамон рӯзҳои нахустини фаъолияти хешро дар идораву муассисаҳо ба ёд орему нисбат ба ҷавонон бо ғамхориву меҳрубонӣ муносибат намоем. Онҳоро ба кору зиндагӣ дилгарму руҳбаланд намоем. Дасгирӣ кунему роҳбаладашон шавем ва сазовори номи пурифтихори устод шавем. На танҳо малакаву маҳорати касбии онҳоро такмил диҳем, балки одоби баланди инсонӣ, ҳамкориву дӯстиро барояшон талқин кунем. Зеро ҷои кор низ дар тарбияи шахс нақши бориз дорад. Имрӯз ҷавонони мо барои донишандӯзӣ ва саҳм гузаштан дар пешрафти кишвар бо руҳи хастанопазир кӯшишу талошҳои зиёд менамоянд. Фардо онҳо кӣ мешаванд, ба чӣ ноил мегарданд, кору пайкорашон чӣ самар медиҳад, аз мо – насли калонсол, аз мо – кормандони таҷрибадор вобаста аст.

Хоналӣ ҚУРБОНЗОДА, ректори Донишкадаи ҷумҳуриявии такмили ихтисос ва бозомӯзии кормандони соҳаи маориф