Чӣ чиз метавонад, инсонро дар ҷодаи интихобкардааш муваффақу комёб гардонад? Чӣ тавр метавон бо истифода аз имкониятҳои фароҳамгардида, илм омӯхту мавқеи худро дар ҷомеа пайдо сохт? Барои муаррифии фарҳангу маданияти миллати худ дар арсаи ҷаҳонӣ ва саҳм гузоштан дар рушди ватани хеш чи бояд кард? Инҳо суолҳоеанд, ки ҳар нафар ба он посухҳои худро дорад. Аммо Саҳобиддин Садриддинзод, магистри илмҳои табиӣ, ихтисоси  ВАО, сиёсат ва робита бо ҷомеаи Донишгоҳи Роял Ҳоллоуэй Лондони Англия оид ба ин саволҳо дорои назари хоси худ аст. Дар зимн суҳбати мо бо ин ҷавони тоҷик, ки бо истифода аз имкониятҳои муҳаёнамудаи Ҳукумати кишвар дар хориҷ таҳсили илм дорад, пешкаш мегардад. 

- Дар ибтидо мегуфтед, ки ҷиҳати соҳибкасбу муваффақ шудани ҷавонони мо чӣ чиз ҳаст ва чӣ чиз намерасад?

- Муваффақияти ҷавонони Тоҷикистон боиси ифтихори ҳар яки мост. Мо пайваста тариқи васоити ахбори омма ва шабакаҳои иҷтимоӣ аз дастоварду музаффариятҳои ҷавонон огаҳ мегардем. Дастгириву ғамхории Ҳукумати кишварамон аст, ки имрўз ҷавонони тоҷик дар беҳтарин муассисаҳои таълимии дунё таҳсил менамоянд ва ё дар соҳаҳои гуногуни ҷомеа кору фаъолият мекунанд.

Имрӯз дар кишвари мо таъмин намудани шаҳрвандон, хусусан ҷавонон бо ҷойи кор яке аз самтҳои асосии сиёсати дохилии Ҳукумати ҷумҳурӣ ба шумор рафта, он бевосита мавриди таваҷҷуҳи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор дорад. Ба истифода додани як қатор муассисаҳои касбӣ ва инчунин сохтмони корхонаҳои гуногун худ нишони дастгирии ҳамешагии ҷавонон аз ҷониби роҳбарияти олии кишвар мебошад. Барои боз ҳам беҳтар омода сохтани кадрҳои соҳибтаҷриба аз миёни ҷавонон хуб мешуд, ду нуктаро ба назар гирифт. 

Аввал, яке аз омилҳое нигаронкунандае, ки аксари вақт садди роҳи муваффақ шудани ҷавонон мегардад, ин надоштани мақсади муайян ва майл ба касб аз давраҳои мактабӣ мебошад. Аз ин рӯ, ҷавонон бояд аз замони таҳсил дар мактаби миёна пеши худ мақсади муайян гузоранд ва баҳри амалӣ намудани он тамоми кӯшишу талоши худро равона созанд. Дар ин росто баробари ҷаҳди онҳо дастгириву кӯмаки волидон низ хеле муҳим мебошад. Дуввум, ҳангоми таҳсили ҷавонон дар донишгоҳ мебошад. Мутаассифона, дар мо робита байни корхона, ширкат ва ниҳодҳои корфармо бо ҷавонон-мутахассисони оянда ба қадри кофӣ сурат намегирад. Робитаи зич миёни корхона ва донишҷў ин яке аз қадамҳои устувор баҳри муваффақияти тарафайн ба шумор меравад.

- Фарқияти ҷавонони хориҷро аз ҷавонони кишвар дар чӣ мебинед?

-Агар аз рӯи қобилият, донишу малака ва ҷидду ҷаҳд баҳо диҳем, пас ҷавонони дигар давлатҳо аз ҷавонони мо ягон бартарият надоранд. Зеро аксарият ҷавонони тоҷик дар ин ё он ҷода назар ба хориҷиён пешгоманд. Аммо бо назардошти баъзе ҳолатҳо, ба мисли шарту шароити таҳсил ва ҳаёти иҷтимоӣ афзалият дар ҷавонони хориҷ дида мешавад. Ин аз он сабаб аст, ки кишварҳои онҳо чандин сол пештар истиқлолият ба даст овардаву ташаккул ёфтаанд. Хушбахтона, кишвари мо низ ба ҷавонии худ нигоҳ накарда, бо суръати баланд рушду тараққӣ ёфта, баҳри ҷавонон тамоми шароитҳои зарурӣ фароҳам оварда шудааст. 
Дар ин ҷо месазад қайд кард, он чизеро, ки ҷавонони мо доранду ҷавонони кишварҳои дигар надоранд, инҳо ахлоқи ҳамида, донишу малака, одобу кирдори намунавӣ, эҳтироми калонсолон, муҳаббат ба арзишҳои миллӣ ва дўст доштани волидайн мебошанд.

- Имрӯз мушоҳида мешавад, ки баъзе ҷавонони мо майл ба фарҳанги бегона доранд, ки ин нигаронкунанда аст. Вобаста ба ин чӣ назар доред?

- Мутахассисон сабабҳои майли баъзе ҷавононро ба дигар фарҳангҳо дар раванди ҷаҳонишавӣ медонанд. Аммо дар ҳама ҳолат ҳар фарди солим новобаста дар дохил ё хориҷи кишвар буданаш ҳамеша ҳаракат мекунад, то фарҳанги худро содиқона дифоъ намояд. Дар ҳақиқат нафаре, ки аз фарҳанги гузаштаву ҳозираи ниёгони хеш ифтихор менамояд, эҳтиёҷ ба тақлиди фарҳанги бегона надорад. Аммо, набояд  фарҳанги бегонаро танҳо аз нуқтаи назари манфӣ баҳо дод. Масалан, тараққиёти технологию инноватсияе, ки имрўз мо дар ҳаётамон истифода мебарем, инҳо низ аз тарафи шахсону намояндагони фарҳангҳои бегона ихтироъ гардидаанд. Имрўз мо ҷавононро мебояд аз фарҳанги дигарон чизҳоеро ба худ гирем, ки на ба зарар, балки ба манфиатамон бошад. 

- Баҳри комёб шудану амалӣ намудани мақсадҳои худ чӣ бояд кард?

- Бузурге гуфтааст “Барои муваффақият ҳеҷ чизи махфӣ вуҷуд надорад. Ин натиҷаи омодагӣ, меҳнат ва дарс омӯхтан аст”. То он лаҳзае, ки инсон дар худаш боварӣ ҳосил накунад, ки аз уҳдаи амале баромада метавонад, ҳеҷ сухан, маслиҳат ва ё нафаре қодир нест, ки ҳаёти ӯро ба сӯи муваффақият бубарад. Барои муваффақ шудан дар кору рӯзгор аввалан хуб мешавад, ки назди худ мақсад гузорем.
  
- Рисолати ҷавони имрӯза бояд чи гуна бошад?
 
- Таваҷҷуҳи бевосита ва дастгириҳои пайвастаи роҳбарияти олии кишвар мо ҷавонони тоҷикро водор месозад, ки бо истифода аз имкониятҳои мавҷуда илмҳои замони муосирро аз худ намуда, ҳамчун мутахассисони соҳаҳои гуногун дар рушду тараққиёти Ватани азизамон саҳми назаррас дошта бошем. Ваҳдати миллӣ, ки беҳтарин неъмат асту бо талошҳои Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба даст омад, имрӯз таконбахши кору фаъолияти ҳар яки мо бояд бошад. Аз миёни вазифаҳое, ки бар дӯши ҷавонон аст, муҳимтаринашон аз худ намудани илмҳои замони муосир ва муаррифӣ намудани Ватан дар арсаи байналмилалӣ, ҳифз кардани марзу буми давлат ва пос доштани таъриху фарҳангу арзишҳои миллӣ ва тақвият бахшидани раванди тараққиёти кишвар дар соҳаҳои иқтисодӣ, иҷтимоӣ ва сиёсӣ мебошанд.