15 апрели соли 2016 Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии кишвар ба Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи рӯзҳои ид» тағйирот ворид намуд. Тибқи он 16 ноябр дар мамлакат ҳамчун «Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон» таҷлил мешавад. Ёдовар мешавем, ки ин тағйирот ду сол пеш аз ҷониби Кумитаи ҷавонон, варзиш ва сайёҳӣ бо ибтикори ҷавонони фаъоли мамлакат пешниҳод шуда буд. Хушбахтона, Ҳукумати кишвар, ки дар ҳама ҳолат пешниҳоду дархостҳои ҷавонони созандаи миллатро ба назар мегирад, ин пешниҳодро ҳам аз мадди назар дур намонд. Бо дохил шудани ин сана ба қатори рӯзҳои ҷашнӣ саҳми арзандаи Пешвои миллат дар ташаккули давлатдории навини миллати тоҷик ва пойдории сулҳу субот бори дигар исбот шуд.

Ба муносибати Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон имрӯзҳо дар тамоми гӯшаву канори кишвар чорабиниҳои фарҳангӣ ва фароғатию варзишӣ бар¬гузор мешавад. Ин иқдоми саривақтист, зеро дар шинохти Пешвои миллат ва хизматҳои ӯ нақши бузург мебозад. Дар ин рӯз дар тамоми муассисаҳои мамлакат асарҳои Пешвои миллат ба намоиш гузошта мешавад, ки барои ошноӣ пай¬до намудан бо хизматҳои Сарвари дав¬лат баҳри сулҳу субот дар кишвар боз ҳам таккон мебахшад.

Баъди ин иқдом метавон гуфт, ки бори дигар миллат хизматҳои шоёни Пешвои муаззами миллатро қадр намуд. Аз ҷониби дигар ба василаи ин рӯз мо метавонем ҷавон - ояндасозо¬ни кишварро дар рӯҳияи ватандӯстӣ ва худшиносӣ тарбия намуда, дар атрофи сиёсати Роҳбари мамлакат муттаҳид намоем.

Баъди пош хурдани Иттиҳоди шӯравӣ Тоҷикистон нав ба ҳайси давла¬ти мустақил барои истиқлолият қадам мениҳод, ки душманони нотавонбин ҳадафҳояшонро дар мафкураи мардум пиёда сохтанд ва дар кишвар ҷанги таҳмилии шаҳрвандӣ сар зад. Агар Садриддин Айнӣ бо заҳмату кашмакашиҳо бо теғи қалам дар охири асри 19 ва ибтидои асри 20 миллатро аз вартаи нестшавӣ раҳонида бошад, дар анҷоми асри 20 ва ибтидои асри 21 Эмомалӣ Раҳмон бо сиёсати хирадмандона ва ҷонбозиҳояш миллати парокандаро ба ҳам оварда давлати миллии моро бунёд кард. Чунки дар замони ҷанги шаҳрвандӣ алакай нақшаи азбайнравии давлати навини тоҷикон аз ҷониби душ¬манони миллат кашида шуда буд. Инро бояд ҳар як ҷавони кишвар дарк на¬моянд ва дар ҳама ҳолат дар интихоби ҳадафҳою андешаҳо манфиятҳои мил¬лиро дар мадди аввал гузоранд.

Аз чӣ бошад, ки ба беҳ шудани шаро¬ити зиндагонӣ ва авҷ гирифтани корҳои ободониву созандагӣ дар кишвар нигоҳ накарда миёни ҷавонон ба назар ме¬расад шахсоне, ки ғурури миллияшон костаасту майл ба бегонапарасӣ доранд. Ин бас нест, ки тариқи сомонаҳои иҷтимоӣ ҷонибдорӣ аз хочагони хориҷиашон намуда, сери ному расми хоинони ватан пинҳон шуда, санги ма¬ломат ба Ҳукумату Сарвари давлат ме¬зананд.
Аз ин рӯ, иқдоми таҷлили 16 ноябар ҳамчун Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон барои насли ҷавон ва бе¬дор намудани ҳисси миллии онҳо саривақтист. Имрӯз аксар ҷавонони кишвар шаҳди истиқлол мечашанду он рӯзҳои мудҳишро бо чашми сар на¬дидаанд. Бояд падару модарон барои бедор намудани ҳисси миллии фар¬зандон он рӯзҳоро ёд намуда, ҳисси ватандӯстӣ ва садоқат ба миллату Сар¬вари худро дар ниҳоди онҳо бедор на¬моянд.
Шайх Саъдии Шерозӣ беҳуда нагуфтааст:

Агар қавмеро писандад Худой,
Диҳад Хусрави одилу некрой.
В-гар бихоҳад вайрон кунад оламе,
Ниҳад мулк дар панҷаи золиме.

Миллати тоҷикро Худованд писандидааст, ки чунин сарвари одил¬ро барои ин миллат оварду миллатро аз вартаи парокандагӣ наҷот бахшид. Аммо мутаассифона, имрӯзҳо кам не¬станд нотавонбинону хоиноне, ки миё¬ни насли наврас бо андешаҳои беасос миллат будани тоҷикро рад месозанд ва ҷавононро ба роҳи ғалат бурда, дар афкори онҳо фарҳангу мафкураи бе¬гонаро ҷой карданӣ мешаванд. Вале агар тоҷик миллат намебуд, то имрӯз арзи ҳастӣ намекард ва Тоҷикистон ном давлат миёни қатори тавлатҳои ҷаҳон вориди харита намешуд. Ба он нота-вонбинон ҷавонони кишвар бояд бо далелҳои қатъӣ ҷавоб гӯянду бо донишу заковат ва қаҳрамониҳояшон дар арсаи байналмилалӣ исбот намоянд, ки мо меллати бузургем. Дастоварди имрӯзаи ҷавонон ва ба майдони сиёсат омада¬ни ҷавонони ватандӯсту миллатдӯст, ки аз ғамхорӣ ва ибтикору дастгириҳои бевоситаи Пешвои миллат, Президенти кишвар, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон сар¬чашма мегирад, ханҷар задан ба синаи душманону хоинони миллат аст.

Душманону хоинони миллат имрӯз ҳарф аз ақибмондагӣ ва миллат на¬будани мардуми тоҷик зада, барои муқоиса давлатҳоеро ном мебаранд, ки садсолаҳо истиқлолият доранд. Албатта давлатҳоеро, ки ин хоинонро сарпарастӣ мекунад. Ин хоинон боре фикр намекунанд, ки сохтани дав¬лати милламонро мо аз сифр шуруъ кардем ва он ҳоло ҳамагӣ 25 умри соҳибистиқлолӣ дорад. Ба болои ин зимоми давлатдории миллиамонро мо вақте ба даст гирифтем, ки дар буҷаи он чизе набуд. Ҳар шахс метавонад, аз баҳр дарё созад, аз дарё ҷӯй созад, аз ҷӯй боғу бӯстон бунёд кунад. Вале аз қатра дарё сохтан ин кори саҳлу осон нест. Ин кори онҳое ҳаст, ки аз ҷониби Парвардигор баргузидаанд ва чунин шахсиятҳои нотакрор дар садсолаҳову ҳатто ҳазорсолаҳо як ё ду тан офари¬да мешавад, ба мисли Пешвои муаз¬зами миллати мо муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон. Лоиқи бузургвор ин маъниро хубтар фармудааст:

Ҳар кас тавонад, баҳрро бо ҷуйҳо
созад ҷудо,
Он кист, аз дарёдилӣ як қатраро
дарё кунад...