Изҳороти Созмони ҷавонони факултети журналистикаи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон

Мо ҷавонони факултети журналистикаи Донишгоҳи миллии Тоҷикистон баҳсу баррасиҳои Варшаваро омӯхта ба хулоса омадем, ки ҳанӯз ҳам нафароне ҳастанд, ки пешравии миллат ва давлати Тоҷикистонро намехоҳанд. Мутаассифона, таҷрибаи талх ва ҷангу нооромиҳои давлатҳои Ироқ, Сурия, Афғонистон, Либия барои давлатҳои абарқудрат сабақ нагаштааст. Ҳомиёни ҳуқуқи инсон ва Созмонҳои байналмилалӣ қатлу куштори мардуми одӣ дар Ироқу Либия ва Сурияву Афғонистонро нодида мегиранд.

Баҳси ҳуқуқи инсон ва зиндониёни ҲНИТ дар Варшава аз сӯи созмону ташкилотҳои байналмилалӣ дар ҳоле сурат мегирад, ки ташкилоте бо номи ҲНИТ дар Тоҷикистон нест. Ҳомиёни ҳуқуқи инсон чаро аз ташкилоте, ки Додгоҳи олии Тоҷикистон фаъолияти онро манъ кардааст, ҳимоя карданӣ мешаванд? Мақомоти Тоҷикистон даст доштани аъзои ҲНИТ-ро дар нооромиҳо ва ҳамдастии аъзои ин ҳизбро бо генерали хоин Абдуҳалим Назаров, ки қасди табаддулоти давлатӣ дошт, ошкор карданд. Воқеиятро таҳриф карда намешавад, зеро ҲНИТ мехост ҷомеаи Тоҷикистонро ноамн ва сулҳу осоишро барҳам занад, ки хушбахтона, ҳушёрии мақомот нагузошт, то иддае аз манфиатхоҳон «орзуҳои душманонаашон»-ро амалӣ гардонанд.

Мо - ҷавонон шоҳиди он ҳастем, ки як гурӯҳе иборат аз чанд нафар мехоҳанд, ки ба хотири расидан ба ҳадафҳояшон созмонҳои байналмилалиро низ ба муқобили Ватан ва миллаташон истифода баранд. Сар додани шиорҳои душманона алайҳи ҳамватанон ва дар назди ташкилотҳои хориҷӣ талаб кардан, ки бар зидди тоҷикистониён (ин ҷо хешу табори шумо ҳам ҳаст!!!) таҳрим татбиқ карда шавад, чӣ маънову чӣ мантиқе дорад? Давлати Тоҷикистон аз 203 тавсияи САҲА 140 тавсияро иҷро намуд, ки дастоварди хуб аст.
Лозим ба ёдоварист дар Афғонистон кӯдакон, ҳатто бемористон бомбарон карда шуд, гӯё ҳомиёни ҳуқуқи инсон ин ҳодисаҳоро намебинанд. Нозирони ҳуқуқи башар чаро дар ин маврид хомӯш ҳастанд? Мо ҷавонон аз ташкилотҳо ва созмонҳои байналмилалӣ мехоҳем, ки муносибати дугонаи худро дар баробари кишварҳо тағйир диҳанд. Дар ҷомеаи ҳуқуқбунёд адолат аст. Аз ҲНИТ ҳимоя кардани созмонҳои байналмилалӣ эҳтиром нагузоштан ба қонунҳои як кишвари дигар аст.

Мо насле ҳастем, ки оромиву сулҳ ва осоиштагии миллатро қадр мекунем. Мо дӯстдори сулҳу осоиш ва амнияти кишварамон ҳастем. Имрӯз сиёҳро аз сафед фарқ карда метавонем. Ба ҷавонони ҳамнасламон тавсия медиҳем, ки аз ҳодисаҳои ҷаҳон огоҳ бошанд, то давлату миллатро аз одамони бадандешу бадкирдор ҳимоя карда тавонем. Мо - ҷавонон итминон дорем, онҳое, ки пешравии давлату миллатро дидан намехоҳанд, ҳеҷ гоҳ ба мақсад намерасанд. Зеро мардуми Тоҷикистон ба қадри истиқлолият, сулҳ, амният мерасанд. Мо ҳеҷ гоҳ тасмими бо дасти хоҷагони хориҷӣ оташ ангехтани як гурӯҳ хоинонро ҷонибдор нестем ва онро маҳкум менамоем!