ё мактабе, ки бузургпарвар аст

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониҳояшон аҳамияти матбуотро дар ҷомеа баланд арзёбӣ карда, ҷое таъкид намуданд:

“Манфиатҳои миллӣ тақозо мекунанд, ки воситаҳои ахбори омма ба сифати дастгоҳи тавонои иттилоотӣ дар муборизаи таҳмилии иттилоотӣ чун сипари боэътимоди халқу давлат хизмат намоянд, ба ҳифзи оромиву суботи ҷомеа фаъолона мусоидат кунанд ва эътимоди мардумро ба фардои нек таҳким бахшанд”.

Яке аз нашрияҳое, ки солиёни зиёд аст ин рисолати пуршарафро бе чуну чаро иҷро менамояд ва то имрӯз барои суботи ҷомеаи Тоҷикистону баланд бардоштани сатҳи маърифатнокии миллати тоҷик хизматҳои шоёне кардааст, рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” мебошад. Тӯли 89 сол аст, ки ин рӯзнома аз ормонҳои ҷавонони ин миллат менависаду раҳнамои насли ҷавон аст.

Он аз давраҳои аввали пайдоиш маҷрои бас ноҳамвор роҳи пуршебу фарозеро тай намудаву аз нахустин рӯзҳои таъсисёбӣ то ба ҳол пешгӯ будану пешсаф истодан ва аз ин ҳам амиқтар пештозиро маслаки хеш қарор дода буд. Чун ба саҳифаҳои таърихи наздик ба як асраи он нигарем, дар ҷое омадааст, ки мувофиқи қарори бюрои иҷроияи КМ ЛКСМ Тоҷикистон бояд аз 15-уми апрели соли 1930 рӯзномаи махсусе барои ҷавонони кишвар ба табъ расонида шавад. Ва ин қарорро КМ ПК Тоҷикистон маъқул дониста, ба ин рӯзнома номи “Комсомоли Тоҷикистон”-ро доданд. Аммо рӯзнома на 15-ум балки 5-уми апрели ҳамон сол ба табъ расида, минбари волои ҷавонони суханвари давр гардид. Пеш аз муҳлат ҳам маҳз ба он хотир чоп шуд, ки ҷавонони давр ташнаи илму дониш буданду будани чунин як нашрияро чун обу ҳаво барои худ муҳим медонистанд.

Маҳз рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” буд, ки дар ҳама гуна шароит ба навқаламон ва ояндагони аҳли зиё ва фарҳанги кишвар ҳамеша минбар медод. Сар карда аз устод Турсунзодаву Улуғзода ва Лоиқу Гулназар ҳамагон дастпарварони ин мактаби бузурганд. Ва ҷои баҳс ҳам нест, ки аввалин нигоштаҳо ва чакидаҳои қалами эшон маҳз дар ин рӯзнома ба нашр расидааст. Дар ба камолрасонии кадрҳо нақши рӯзнома то ҷоест, ки ҳатто Турсун Улҷабоев роҳбари даври Тоҷикистон низ аз ин мактаб гузашта буданд, ки бо гумони ғолиб ҳеҷ нашрияи дигар чунин таърихро ёд надорад.

“Ҷавонони Тоҷикистон” воқеан ҳам дар тарбия ва ба камолрасонии на танҳо як алломаву академик, як нависандаву шоир, як рӯзноманигору коршинос ва як филмсозу санъаткор, балки бисёре аз шахсиятҳои бузурги фарҳангии кишвар нақши бориз дорад. Он мактабест, ки чанд насли адибону рӯзноманигорони кишварро ба пояи камолот расонидаву ба қавли бисёре аз устодон ном ва нон додааст. Ба бисёри эшон аввалин маротиба чӣ будани лавҳу қаламро омӯхтааст. Чӣ будани касб ва касбиятро таълим додааст. Ва пешқадамиву собитқадам буданро дар ҳар пешае ба эшон шиор кардааст. Чун таърихи онро варақгардон мекунем, ба хубӣ дармеёбем, ки рисолати аслии он низ ҳамин аст.

Дар чанд суҳбату ҳамнишиниҳо аз устодон Гулназар Келдӣ, Кароматулло Мирзоев, Ато Мирхоҷа, Низом Қосим ва бисёри дигар адибону аҳли қалами кишвар чунин дарёфтам, ки эшон аз давраҳои кор дар ин рӯзнома ба хубӣ ёд меоварданд ва даврони кор дар ин нашрияи бонуфузро барои хеш давраи тиллоии умр низ унвон мекунанд. Ато Ҳамдам сармуҳаррири даври рӯзнома дар яке аз мусоҳибаҳояшон қайд мекунанд, ки ба ман барои аз вазифаи сармуҳарририи “Комсомоли Тоҷикистон” рафтан, чанд мансаб ва кор дар ниҳодҳои гуногуни сохтори давлатиро пешниҳод карданд, аммо ман гуфтам, ки рӯзномаи “Комсомоли Тоҷикистон”-ро бо ягон мансаби дигар иваз намекунам.

Бисёре аз собиқадорон менигоранд, ки ин рӯзнома барои эшон майдонеро мемонд, ки дар он ҳам қаламфарсоӣ кунанд ва ҳам дар ҳирфаи рӯзноманигорӣ соҳиби мақоми волотаре гарданд.

То ба ҳол ин рисолати хешро рӯзнома ба таври мукаммал ба иҷро мерасонад ва ҳамин аст, ки имрӯз бисёре аз рӯзномаҳои бонуфузи кишварро дастпарварони ин мактаб роҳбарӣ мекунанд. Дар ин радиф раиси Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон, Низом Қосим, сардабири рӯзномаи “Ҷумҳурият”, Қурбоналӣ Раҳмонзода, сардабири рӯзномаи “Садои мардум”, Самариддин Асоев, сардабири рӯзномаи “СССР” Сайёфи Мизроб роҳбари МТЖТ, Хуршеди Атовулло, ва бисёре аз адибону рӯзноманигорони саршиноси кишвар обутобёфтаи ҳамин мактабанд.

Ҳамин самимият ва тарбиятгарии рӯзнома буда, ки дар як суҳбати кутоҳе собиқ муовини сармуҳаррири рӯзнома, Умаралӣ Сафаралӣ аз лаҳзаҳои фаъолияташ дар рӯзнома ба хубӣ ёд оварда гуфт, ки солҳои беҳтарини ҳаёташ дар “Ҷавонони Тоҷикистон” гузашта аст. Ӯ тамоми бурди хешро ба ин рӯзнома тавъам медиҳад. “Ман замони фаъолиятам дар ин рӯзнома ба гирифтани Ҷоизаи Кумитаи кор бо ҷавонон ва варзиш дар соҳаи журналистика, унвони Аълочии матуботи Тоҷикистон ва Ҷоизаи ИЖТ ба номи Абулқосим Лоҳутӣ сазовор гардидам. Тасаввур намекунам, ки ин ҳама барои як нафар ҷавоне мисли ман чизҳои фаромушшаванда бошанд”.

Бо ифтихор метавон гуфт, ки нашрия имрӯз низ бо ҷалби мутахассисони варзидаи соҳаи рӯзноманигорӣ ҳамқадами ҳаёти ҷавонон ва ҷузъи муҳиму ҷудоинопазири ҷомеаи озоду демократӣ буда, бо таъмини фазои иттилоотӣ ба ҷавонони кишвар дар интихоби дурусти мавқеи хеш дар зиндагӣ ва дарёфти ҳақиқатҳои ҷаҳони нав матолиби хубу хонданиро пешкаши аудиторияи хеш мегардонад.

Ин фурсатро истифода намуда, ба ҳамаи ҳамкасбону ҳамкорон ва устодоне, ки ин мактаби бузургро гузаштаанд, 89-умин солгарди рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон”-ро табрик мекунам. Ва аз хонандаи рӯзнома даъват ба амал меорам, ки ҳамеша пайгири шумораҳои рӯзнома бошанд, зеро бо МО пир намешавед!