ҶАВОНОН
Ҷумъа 19 Апрел 2024 09:32
Соҳибкори муваффақ ва миллионери тоҷик Саидмурод Давлатов муқими Қазоқистон мебошад. Ӯро на танҳо дар кишварҳои Осиёи Марказӣ, балки дар Эрону Туркия, Чину Олмон ва даҳҳо кишварҳои дигари дунё мешиносанд. Муаллифи китоби “Ман ва пул”, мушовири якчанд ширкатҳои хориҷӣ буда, ба ҳазорон нафар доир ба тиҷорат, истифодаи оқилонаи маблағ ва роҳу усулҳои ташаккули шахсият дарс ва таҷриба омӯхтааст. Доктори илми равоншиносӣ, шогирди Бодо Шеффер ва Мирзокарим Норбеков, дорандаи 21 мағоза дар 6 кишвари дунё: Руссия, Украина, Қазоқистон, Қирғизистон, Туркия ва Тоҷикистон мебошад.
БЕ ДОНИШИ МОЛИЯВӢ МУВАФФАҚ НАМЕШАВЕД
Илму дониш ҷиҳати рушди ҷомеа нақши бузург дорад. Ба андешаи Саидмурод вақте шахс маърифати молӣ пайдо мекунад, ӯ барои ҷомеа фарди зарурӣ маҳсуб мегардад, чунки бе дониши молиявӣ ҳаргиз наметавон шахси муваффақ шуд. Вале худи ӯ чӣ гуна ба зинаҳои баланди муваффақият расидааст? Чӣ боис гардида, ки назараш ба тиҷорат ва умуман ба зиндагӣ тағйир хӯрда?
РОҲИ НОҲАМВОР
Ӯ дар деҳаи Дарғи ноҳияи Айнии Тоҷикистон ба дунё омадааст. Дар оила фарзанди даҳум буда, дар яксолагӣ аз падар маҳрум монд. Баъди хатми мактаби миёна ба Донишкадаи политехникии Тоҷикистон дохил шуд, аммо бо сабаби мушкилоти молиявӣ онро тарк намуд. Бо сабаби бепулӣ академияи санъату факултаи ҳуқуқшиносӣ низ нотамом монд. Сипас Саидмурод муҳоҷиратро пеша намуда, он ҷо низ аз паси таҳсили илм шуд. Ба факултаи равоншиносии Донишгоҳи давлатии шаҳри Тюмен дохил шуда, баъдан ҳамин ихтисосро дар Донишгоҳи давлатии Маскав хатм намуд.
Қадамҳои нахустинашро аз сохтмону тиҷорат дар Маскав оғоз намуд. Забони русиро намедонист. Ӯ дар ҳайати гурӯҳе ба таъмири бинои Донишгоҳи давлатии Тюмен машғул буд, вақтҳои холигӣ зиёд мутолиа мекард, то забонро аз худ намояд. Бо тавсияи ёрдамчии ректор ӯ ба ин донишгоҳ ҳуҷҷат супорид ва яке аз имтиҳонгирандагон ба ӯ гуфт: “Давлатов, аввал ба забони русӣ гап заданро ёд гиред, баъд ба хондан биёед”. Ӯ, ки дар миёни 18 нафари довталаб ягона тоҷикписар буд, дар ҷавоб гуфт: “Агар шумо забони хитоиро намедонед, ин маънои онро надорад, ки шумо бесавод ҳастед. Ман воқеан хондан мехоҳам”. Он замон ректори Донишгоҳ гуфт: “Ӯ равоншиноси хуб хоҳад шуд. Давлатов, шумо донишҷӯ шудед”. Сипас ӯ бо ҷидду ҷаҳди беандоза паи таҳсил камар баст. Охирин пайсаи худро ба илму донишандӯзӣ сарф мекард. Айни ҳол 4 забони хориҷиро аз худ намудаву ба зиёда аз 63 кишварҳои ҷаҳон сафар кардааст.
АЗ ХОТИРАҲОИ САИДМУРОД ДАВЛАТОВ:
“Дар хотир дорам, вақте бори аввал рӯйхати орзуҳои худро навиштам, он 12 саҳифаро дар бар гирифт, ки иборат буд аз харидани курткаи чармин, хона, мошин, ҷиҳози хона ва ғайраҳо. Бодо Шеффер, устоди ман, гуфт: ин рӯйхати камбағалии туст, на орзуҳо. Ман имрӯз медонам, ки ин суханон ҳақиқатанд”.
ТАНҲО ДОНИШ КАМБАҒАЛИРО АЗ БАЙН МЕБАРАД
“Бо пул бисёр мушкилотро ҳал кардан метавон, аммо наметавон камбағалиро аз байн бурд, - мегӯяд Саидмурод Давлатов. –Танҳо дониш метавонад камбағалиро аз байн барад. Агар инсон хоҳиш дошта бошад, ба ӯ ҳама чизро омӯзондан мумкин аст”. Саидмурод инро ҳамеша ба шогирдони худ талқин намуда, онҳоро бовар мекунонад, ки дониши хуб, азми дуруст ва саъйи комил ҳамеша касро ба мурод мерасонад.
ПУЛ - ВОСИТАИ АМАЛӢ ГАРДИДАНИ ОРЗУҲО
Ин ҷавони муваффақ имрӯз дар майдони илм низ комёб аст. Соҳиби тиҷорати вижаи хеш ва дорои 21 фурӯшгоҳ мебошад. Дерест, ба боло бурдани маърифати молии ҷавонон машғул буда, ба ташаккул додани шахсият таваҷҷуҳи хосса дорад. Ин аст, ки Маркази рушди шахсиятро бо номи “Само” таъсис додаву ба беш аз 314 ҳазор нафар дар кишварҳои мухталифи дунё дарси тиҷорат меомӯзад. Пулро воситаи амалӣ гаштани орзуҳо мешумораду ашхоси сарватмандро афроди барои ҷомеа зарурӣ.
“МУШКИЛОТРО ДӮСТ МЕДОРАМ”
Ба андешаи Саидмурод зиндагии ҳамвор барои рушди инсон мусоидат карда наметавонад. Вақте кас роҳҳои ҳалли мушкилиро ҷустуҷӯ мекунаду меёбад, аз он лаззат мебарад. “Мушкилиҳоро дӯст медорам, чунки онҳо шахсро устувору бомаҳорат мегардонанд, - мегӯяд ӯ. – Вақте инсон ҳамеша кӯшиш мекунад, ки ба ҳама писанд бошад ва ҳамеша барои дигарон зиндагӣ мекунад, оқибат бемор мешавад. Тасаввур кунед, ки якчанд лаҳза дастатонро мушт кардед ва қуввати ин муштро дучанду сечанд афзудед. Баъдан дастатонро озод намудед, эҳсоси озодӣ чӣ хуш аст баъди он, лекин дастатон хастагиро ҳис мекунад”.
“МАН ВА ПУЛ”
“Ба одамоне, ки воқеан кор кардану ҳаёти худро дигар кардан мехоҳанд, бояд сабақ омӯзем”, - мегӯяд Саидмурод Давлатов. Ӯ бо ин мақсад китоби худро бо номи “Ман ва пул” таълиф намуда, пешкаши хонандагони сершумор гардонид. Чун одамони доро ва сарватманд тафаккури дигар доранду нисбатан раҳмдил ва одилу саховатпешаанд, ӯ онҳоро ашхоси ба ҳамагон нафърасон мешуморад. Китоби “Ман ва пул” аз таҷриба ва донишҳои андӯхтаи муаллиф қисса намуда, дастури муфидест барои онҳое, ки бобарору муваффақ шудан мехоҳанд. Дар он роҳу усулҳои идора кардани пул, муносибат бо пул, мақсад гузоштану муваффақ шудан, истифодаи мақсадноки маблағҳо нишон дода шудаанд.
МУҲИТИ ТИҶОРАТИИ ТОҶИКИСТОН БЕҲТАР МЕГАРДАД
Саидмурод дар Тоҷикистон низ шогирдони зиёде дорад, ки навъҳои гуногуни тиҷоратро ба роҳ мондаанд. Худи ӯ айни ҳол 46 лоиҳаи тиҷоратиро омода намудааст, ки то соли 2030 пешбинӣ шудаанд ва амалӣ гардидани онҳо барои зиёд шудани ҷойҳои нави корӣ мусоидат хоҳад кард. Ба андешаи ин соҳибкори тоҷик муҳити тиҷоратӣ дар Тоҷикистон нисбат ба солҳои пешин хеле беҳтар шудааст.
Порчаҳо аз китоби Саидмурод Давлатов “Ман ва пул”
Имкониятҳои бузург ба ҳама даст медиҳанд, лекин бисёриҳо намедонанд, ки бо онҳо вохӯрдаанд.
Сараввал кӯшиш кунед, ки ба саволи “Сарватманд кист?” ҷавоб диҳед. Ҷавобҳо зиёданд, аммо ҷавоби асосӣ ин аст: сарватманд нафарест, ки пул барои ӯ кор мекунад, на ӯ барои пул.
Биёед, худро одами сарватманд тасаввур мекунем ва ба ин савол ҷавоб медиҳем: “Агар пули бисёр медоштам, чӣ кор мекардам?” Акнун як варақро бигиреду ҳамаи хоҳишҳоятонро, ки мехоҳед амалӣ шаванд, рӯи он нависед. Бале, дам нагирифта нависед: агар шумо сарватманд бошед, пули зиёд дошта бошед, чӣ кор мекардед? Ҳатман шумо орзуҳои худ, мақсадҳои худ ва он чизҳоеро менависед, ки бароятон намерасанд. Навиштанро идома диҳед.. ва пасон шуморед, ки чанд саҳифа шуд: 1, 2, 3,... Шахсан ман дувоздаҳ саҳифа навиштам. Ва устоди ман гуфт, ки маро омӯзиш додан намехоҳад, чунки ман орзу надоштаам. Ҳол он, ки ман чунин меҳисобидам, ки хеле бисёр навиштам. Шумо аллакай фикрронӣ ва тасаввур карданро омӯхтед. Ин пайроҳаи нахустин аст. Шумо танҳо сохтани пайроҳаро ба сӯи боигарӣ оғоз намудед...
Агар Шумо худро одами сарватманд тасаввур кунед, мисли одами сарватманд суханронӣ кунед, мисли одами сарватманд рафтор кунед, он вақт оҳиста-оҳиста мисли одами сарватманд фикр карданро оғоз мекунед. Ва ин хеле муҳим аст. Барои он ки дар онҳо намуди махсуси фаҳмиш мавҷуд аст. Ва ҳатто ҳангоми пули бисёр доштан онҳо корро бас намекунанд. Одами камбағал мегӯяд: “Ман ҳамин қадар монда шудам! Агар пул медоштам, ҳатман истироҳат мекардам”. Лекин аз одами бой тамоми боигарӣ ва ҳамаи пулҳояшро бигиред, баъд аз ним сол ӯ боз бой мешавад, аммо агар ба одами камбағал пули бисёр диҳед, баъд аз ним сол ҳамаашро сарф мекунад ва боз камбағал мешавад. Ин ҳаминро мефаҳмонад, ки камбағалӣ ё бойгарӣ – ин ҳолати дохилӣ, образи фикрронӣ ва образи ҳаёт мебошад. Бисёриҳо мегӯянд: “Ман идеяҳои бисёр дорам, лекин пул надорам. Агар ман пул медоштам, ман бисёр корҳоро мекардам. Ва пул ки нест, ман беқудратам. Ман хеле доноям, хеле пуристеъдодам, қариб ки Худодод. Аммо бе пул ҳеҷ кор карда наметавонам”. Вақте ки ба онҳо мегӯед, ки “Ту амал кун, коре бикун, баъд пул пайдо мешавад”, онҳо ҷавоб медиҳанд: “Бе сармояи аввал чӣ кор кардан мумкин, ту аввал ба ман пул деҳ, баъд ман амал мекунам, бе онҳо имконнопазир аст”.
Ӯ ба ин ақидаи худ устувор аст. Аммо таҷрибаи одамҳои муваффақ дар як вақт баръакси онро нишон медиҳад. Бо истифодаи донишҳое, ки шумо мегиред, бо омӯхтани ҳаёт ва муваффақиятҳои одамони муваффақ шумо метавонед, дар 2-3 моҳ даромади ҳозираи худро то 30-70% зиёд намоед.
Шаҳло Эшонова
БЕ ДОНИШИ МОЛИЯВӢ МУВАФФАҚ НАМЕШАВЕД
Илму дониш ҷиҳати рушди ҷомеа нақши бузург дорад. Ба андешаи Саидмурод вақте шахс маърифати молӣ пайдо мекунад, ӯ барои ҷомеа фарди зарурӣ маҳсуб мегардад, чунки бе дониши молиявӣ ҳаргиз наметавон шахси муваффақ шуд. Вале худи ӯ чӣ гуна ба зинаҳои баланди муваффақият расидааст? Чӣ боис гардида, ки назараш ба тиҷорат ва умуман ба зиндагӣ тағйир хӯрда?
РОҲИ НОҲАМВОР
Ӯ дар деҳаи Дарғи ноҳияи Айнии Тоҷикистон ба дунё омадааст. Дар оила фарзанди даҳум буда, дар яксолагӣ аз падар маҳрум монд. Баъди хатми мактаби миёна ба Донишкадаи политехникии Тоҷикистон дохил шуд, аммо бо сабаби мушкилоти молиявӣ онро тарк намуд. Бо сабаби бепулӣ академияи санъату факултаи ҳуқуқшиносӣ низ нотамом монд. Сипас Саидмурод муҳоҷиратро пеша намуда, он ҷо низ аз паси таҳсили илм шуд. Ба факултаи равоншиносии Донишгоҳи давлатии шаҳри Тюмен дохил шуда, баъдан ҳамин ихтисосро дар Донишгоҳи давлатии Маскав хатм намуд.
Қадамҳои нахустинашро аз сохтмону тиҷорат дар Маскав оғоз намуд. Забони русиро намедонист. Ӯ дар ҳайати гурӯҳе ба таъмири бинои Донишгоҳи давлатии Тюмен машғул буд, вақтҳои холигӣ зиёд мутолиа мекард, то забонро аз худ намояд. Бо тавсияи ёрдамчии ректор ӯ ба ин донишгоҳ ҳуҷҷат супорид ва яке аз имтиҳонгирандагон ба ӯ гуфт: “Давлатов, аввал ба забони русӣ гап заданро ёд гиред, баъд ба хондан биёед”. Ӯ, ки дар миёни 18 нафари довталаб ягона тоҷикписар буд, дар ҷавоб гуфт: “Агар шумо забони хитоиро намедонед, ин маънои онро надорад, ки шумо бесавод ҳастед. Ман воқеан хондан мехоҳам”. Он замон ректори Донишгоҳ гуфт: “Ӯ равоншиноси хуб хоҳад шуд. Давлатов, шумо донишҷӯ шудед”. Сипас ӯ бо ҷидду ҷаҳди беандоза паи таҳсил камар баст. Охирин пайсаи худро ба илму донишандӯзӣ сарф мекард. Айни ҳол 4 забони хориҷиро аз худ намудаву ба зиёда аз 63 кишварҳои ҷаҳон сафар кардааст.
АЗ ХОТИРАҲОИ САИДМУРОД ДАВЛАТОВ:
“Дар хотир дорам, вақте бори аввал рӯйхати орзуҳои худро навиштам, он 12 саҳифаро дар бар гирифт, ки иборат буд аз харидани курткаи чармин, хона, мошин, ҷиҳози хона ва ғайраҳо. Бодо Шеффер, устоди ман, гуфт: ин рӯйхати камбағалии туст, на орзуҳо. Ман имрӯз медонам, ки ин суханон ҳақиқатанд”.
ТАНҲО ДОНИШ КАМБАҒАЛИРО АЗ БАЙН МЕБАРАД
“Бо пул бисёр мушкилотро ҳал кардан метавон, аммо наметавон камбағалиро аз байн бурд, - мегӯяд Саидмурод Давлатов. –Танҳо дониш метавонад камбағалиро аз байн барад. Агар инсон хоҳиш дошта бошад, ба ӯ ҳама чизро омӯзондан мумкин аст”. Саидмурод инро ҳамеша ба шогирдони худ талқин намуда, онҳоро бовар мекунонад, ки дониши хуб, азми дуруст ва саъйи комил ҳамеша касро ба мурод мерасонад.
ПУЛ - ВОСИТАИ АМАЛӢ ГАРДИДАНИ ОРЗУҲО
Ин ҷавони муваффақ имрӯз дар майдони илм низ комёб аст. Соҳиби тиҷорати вижаи хеш ва дорои 21 фурӯшгоҳ мебошад. Дерест, ба боло бурдани маърифати молии ҷавонон машғул буда, ба ташаккул додани шахсият таваҷҷуҳи хосса дорад. Ин аст, ки Маркази рушди шахсиятро бо номи “Само” таъсис додаву ба беш аз 314 ҳазор нафар дар кишварҳои мухталифи дунё дарси тиҷорат меомӯзад. Пулро воситаи амалӣ гаштани орзуҳо мешумораду ашхоси сарватмандро афроди барои ҷомеа зарурӣ.
“МУШКИЛОТРО ДӮСТ МЕДОРАМ”
Ба андешаи Саидмурод зиндагии ҳамвор барои рушди инсон мусоидат карда наметавонад. Вақте кас роҳҳои ҳалли мушкилиро ҷустуҷӯ мекунаду меёбад, аз он лаззат мебарад. “Мушкилиҳоро дӯст медорам, чунки онҳо шахсро устувору бомаҳорат мегардонанд, - мегӯяд ӯ. – Вақте инсон ҳамеша кӯшиш мекунад, ки ба ҳама писанд бошад ва ҳамеша барои дигарон зиндагӣ мекунад, оқибат бемор мешавад. Тасаввур кунед, ки якчанд лаҳза дастатонро мушт кардед ва қуввати ин муштро дучанду сечанд афзудед. Баъдан дастатонро озод намудед, эҳсоси озодӣ чӣ хуш аст баъди он, лекин дастатон хастагиро ҳис мекунад”.
“МАН ВА ПУЛ”
“Ба одамоне, ки воқеан кор кардану ҳаёти худро дигар кардан мехоҳанд, бояд сабақ омӯзем”, - мегӯяд Саидмурод Давлатов. Ӯ бо ин мақсад китоби худро бо номи “Ман ва пул” таълиф намуда, пешкаши хонандагони сершумор гардонид. Чун одамони доро ва сарватманд тафаккури дигар доранду нисбатан раҳмдил ва одилу саховатпешаанд, ӯ онҳоро ашхоси ба ҳамагон нафърасон мешуморад. Китоби “Ман ва пул” аз таҷриба ва донишҳои андӯхтаи муаллиф қисса намуда, дастури муфидест барои онҳое, ки бобарору муваффақ шудан мехоҳанд. Дар он роҳу усулҳои идора кардани пул, муносибат бо пул, мақсад гузоштану муваффақ шудан, истифодаи мақсадноки маблағҳо нишон дода шудаанд.
МУҲИТИ ТИҶОРАТИИ ТОҶИКИСТОН БЕҲТАР МЕГАРДАД
Саидмурод дар Тоҷикистон низ шогирдони зиёде дорад, ки навъҳои гуногуни тиҷоратро ба роҳ мондаанд. Худи ӯ айни ҳол 46 лоиҳаи тиҷоратиро омода намудааст, ки то соли 2030 пешбинӣ шудаанд ва амалӣ гардидани онҳо барои зиёд шудани ҷойҳои нави корӣ мусоидат хоҳад кард. Ба андешаи ин соҳибкори тоҷик муҳити тиҷоратӣ дар Тоҷикистон нисбат ба солҳои пешин хеле беҳтар шудааст.
Порчаҳо аз китоби Саидмурод Давлатов “Ман ва пул”
Имкониятҳои бузург ба ҳама даст медиҳанд, лекин бисёриҳо намедонанд, ки бо онҳо вохӯрдаанд.
У. Даннинг
Пеш аз он ки хондани ин китобро оғоз кунед, ба худ суол диҳед, ки шумо дар ҳақиқат мехоҳед, шахси сарватманд шавед? Агар шумо танҳо барои даромади зиёд ба даст овардан ин китобро хондан хоҳед, пас ин китоб барои шумо нест. Аммо агар шумо орзуҳои бузург доред ва аниқ медонед, ки барои чӣ кӯшиш мекунед, агар тасмим гирифтаед ва худро барои сарватманд шудан арзанда мешуморед, пас ба шумо роҳи сафед!Сараввал кӯшиш кунед, ки ба саволи “Сарватманд кист?” ҷавоб диҳед. Ҷавобҳо зиёданд, аммо ҷавоби асосӣ ин аст: сарватманд нафарест, ки пул барои ӯ кор мекунад, на ӯ барои пул.
Биёед, худро одами сарватманд тасаввур мекунем ва ба ин савол ҷавоб медиҳем: “Агар пули бисёр медоштам, чӣ кор мекардам?” Акнун як варақро бигиреду ҳамаи хоҳишҳоятонро, ки мехоҳед амалӣ шаванд, рӯи он нависед. Бале, дам нагирифта нависед: агар шумо сарватманд бошед, пули зиёд дошта бошед, чӣ кор мекардед? Ҳатман шумо орзуҳои худ, мақсадҳои худ ва он чизҳоеро менависед, ки бароятон намерасанд. Навиштанро идома диҳед.. ва пасон шуморед, ки чанд саҳифа шуд: 1, 2, 3,... Шахсан ман дувоздаҳ саҳифа навиштам. Ва устоди ман гуфт, ки маро омӯзиш додан намехоҳад, чунки ман орзу надоштаам. Ҳол он, ки ман чунин меҳисобидам, ки хеле бисёр навиштам. Шумо аллакай фикрронӣ ва тасаввур карданро омӯхтед. Ин пайроҳаи нахустин аст. Шумо танҳо сохтани пайроҳаро ба сӯи боигарӣ оғоз намудед...
Агар Шумо худро одами сарватманд тасаввур кунед, мисли одами сарватманд суханронӣ кунед, мисли одами сарватманд рафтор кунед, он вақт оҳиста-оҳиста мисли одами сарватманд фикр карданро оғоз мекунед. Ва ин хеле муҳим аст. Барои он ки дар онҳо намуди махсуси фаҳмиш мавҷуд аст. Ва ҳатто ҳангоми пули бисёр доштан онҳо корро бас намекунанд. Одами камбағал мегӯяд: “Ман ҳамин қадар монда шудам! Агар пул медоштам, ҳатман истироҳат мекардам”. Лекин аз одами бой тамоми боигарӣ ва ҳамаи пулҳояшро бигиред, баъд аз ним сол ӯ боз бой мешавад, аммо агар ба одами камбағал пули бисёр диҳед, баъд аз ним сол ҳамаашро сарф мекунад ва боз камбағал мешавад. Ин ҳаминро мефаҳмонад, ки камбағалӣ ё бойгарӣ – ин ҳолати дохилӣ, образи фикрронӣ ва образи ҳаёт мебошад. Бисёриҳо мегӯянд: “Ман идеяҳои бисёр дорам, лекин пул надорам. Агар ман пул медоштам, ман бисёр корҳоро мекардам. Ва пул ки нест, ман беқудратам. Ман хеле доноям, хеле пуристеъдодам, қариб ки Худодод. Аммо бе пул ҳеҷ кор карда наметавонам”. Вақте ки ба онҳо мегӯед, ки “Ту амал кун, коре бикун, баъд пул пайдо мешавад”, онҳо ҷавоб медиҳанд: “Бе сармояи аввал чӣ кор кардан мумкин, ту аввал ба ман пул деҳ, баъд ман амал мекунам, бе онҳо имконнопазир аст”.
Ӯ ба ин ақидаи худ устувор аст. Аммо таҷрибаи одамҳои муваффақ дар як вақт баръакси онро нишон медиҳад. Бо истифодаи донишҳое, ки шумо мегиред, бо омӯхтани ҳаёт ва муваффақиятҳои одамони муваффақ шумо метавонед, дар 2-3 моҳ даромади ҳозираи худро то 30-70% зиёд намоед.
Шаҳло Эшонова
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед