ҶАВОНОН
Ҷумъа 29 Март 2024 02:42
Сарояндагӣ ҳунарест, ки аз замони пайдоишаш доим завқмандони худро дошту дорад. Имрӯз ҳам ҷавонон ба он бештар таваҷҷӯҳ доранду бо шавқи беандоза вориди ин роҳ мешаванд, ки Исфандиёри Мирзо, сарояндаи ҷавону умедбахш яке аз онҳост.
Исфандиёрро аз замони хурдсолӣ муҳаббати сарояндагӣ ба худ кашида буд. Чунки сарояндагӣ барои ӯ меросӣ буда, волидайн аввалин донаҳои ҳунари мазкурро дар қалби ӯ коштаанд. Муҳити солими саршор аз муҳаббати санъат ӯро дар охир бетараф нагузошта, маҷбур сохт, то ба ин роҳ рӯ ораду ба овозхонӣ бипайвандад.
- Ростӣ, санъатро касби меросӣ ҳам гӯям, хато намекунам. Модарам сарояндагӣ мекарданд. Аммо пас аз муддате саҳнаро тарк карданд. Касби модарӣ ки буд, ин маро ором нагузошт ва пеши худ мақсад гузоштам, ки ҳатман роҳи санъатро интихоб менамояму дар ин олам ҳунару малакаи худро меозмоям. Дар баробари ин, завқу шавқи маро аз ҳама зиёдтар ҳунарнамоии шодравон ва устоди зиндаёд Кароматуллои Қурбон ба роҳи санъат зиёд гардонид. Аз хурдсолӣ то имрӯз сурудҳои ин устоди зиндаёдро гӯш менамояму пайравӣ ба ҳунараш мекунам, - мегӯяд Исфандиёри Мирзо.
Ӯ хатмкардаи Коллеҷи санъати шаҳри Душанбе ба номи Аҳмад Бобоқулов мебошад. Ба андешаи ӯ барои санъаткор шудан пеш аз ҳама, бояд истеъдод дошт. Чунки дар ин роҳ агар истеъдод набошад, кас ҳеҷ гоҳ наметавонад, ки муваффақ гардад. Аммо истеъдод бошаду болои он кор накунед, он истеъдод ҳам аз байн меравад. Барои он ки истеъдод боз ҳам сайқал ёбаду мустаҳкамтар гардад, бисёртар кор кардан лозим аст. Вақте ки истеъдодро болояш кор менамоеду онро қадр месозед, он низ ҳатман шуморо қадр хоҳад кард.
Аз соли 2010 инҷониб Исфандиёр ҳашт таронаи худро сабт намуда, пешкаши мухлисони савту наво намудааст. Аввалин суруде, ки сароидааст, “Гули ман” ном дорад. Пас аз ин дигар суруду таронаҳояш паи ҳам эҷод мешуданду ба баҳори ҳунараш накҳати тоза зам менамуданд. Суруде, ки ҳунари ӯро бештар ба мардум ошно намуду дар қалби мухлисон ҷо гирифт, “Фарёди ишқ” буд.
Исфандиёр таъкид менамояд, ки нозукиҳои санъат хеле зиёданд. Ҳунарманд бояд пеш аз ҳама, завқи баланду табъи нозук дошта бошад, ҳар гуна оҳангу шеърҳои каммазмунро насарояд. Дарки дурусти мусиқӣ низ яке аз талаботҳои асосии ин ҷода буда, дар баробари ин ҳунарманд бояд сабр дошта бошад ва ҳамеша баҳри рушди ҳунараш талош варзад. Зеро бидуни талошу заҳмат ва кӯшишҳои пайваста наметавон, ба мақсади асосӣ расиду орзуҳои худро амалӣ кард.
- Сарояндагӣ заҳмати зиёд талаб менамояд, - иброз медорад Исфандиёр. – Ман дар ин роҳ бисёр душвориҳоро дидам. Аммо ишқи санъат бароям бузургӣ карду он орзуе, ки дар қалби модарам буду онро натавонист ба мардум муаррифӣ кунад, аҳд бастам, ки орзуҳои модарамро амалӣ намоям. Вақте суруд ва ё тарона аз ҷониби мухлисон бо мароқи зиёд истиқбол гирифта мешавад, барои санъаткор хушбахтии бузург аст. Аз ин рӯ, ҳар нафаре, ки дар роҳи санъат равона аст, бояд ба дӯстдорони олами санъат назар намояд, ки онҳо чиро шунидан мехоҳанд. Замоне ки тарона ва ё суруд мувофиқи табъи дили мухлисон омода мегардаду дар худ дарде аз дарди онҳо ва ё шодие аз шодии онҳо тараннум мегардад, дар ин ҳангом санъаткор ҳатман ба муваффақият хоҳад расид.
Ба суоли сароянда кай худро муваффақ гуфта метавонад, чунин посух дод: “Бузурге фармудааст: “То зи худ норозиям, аз худ пушаймон нестам”. Ҳунарманд бо якчанд суруд худро комёб гуфта наметавонад. Аз ин хотир, то замоне ки дар роҳи ҳунар ҳастам, ҳамеша баҳри рушди ҳунарам кӯшиш менамоям. Ҳар ҳунарманд бояд кӯшиш намояд, ки боз ҳам хубтару беҳтар сарояд ва сурудҳои тоза эҷод намояд”.
Исфандиёр бештари суруду оҳангҳоро худаш эҷод менамояд. Инчунин, бо ҳунарманд Илҳом Муродов баҳри рушди ҳунари хеш ҳамкорӣ дорад.
Ба таъкиди ӯ ҳар як ҷавон бояд замони ҷавонияшро самаранок истифода бараду касбу ҳунар омӯзад. Зеро имрӯз бо шарофати Истиқлолияти давлатӣ баҳри донишомӯзӣ тамоми шароитҳо фароҳам оварда шудааст. Танҳо аз ҷавонон тақозо мешавад, ки илм ва ҳунар омӯзанду саҳми худро дар рушди кишвар гузоранд.
Исфандиёр айни ҳол дар Филармонияи давлатии Тоҷикистон
дар ансамбли “Тарона ва рақс” таҳти роҳбарии Алишер Қаноатзода фаъолият дорад.
Истеъдод ва кӯшиши пайвастааш буданд, ки то имрӯз дар ансамбли мазкур чор
суруди худро сабт намудааст. Чун дигар ҳунармандон ҳадафи ягонаи Исфандиёр ин
аст, ки дар толори барҳавое баҳри дӯстдорони мусиқӣ консерти хешро баргузор
намояду дар рушди ин навъи ҳунар саҳми хешро гузорад. Мо ба ин ҷавони тозароҳи
санъат барор хоҳонем.
Исфандиёрро аз замони хурдсолӣ муҳаббати сарояндагӣ ба худ кашида буд. Чунки сарояндагӣ барои ӯ меросӣ буда, волидайн аввалин донаҳои ҳунари мазкурро дар қалби ӯ коштаанд. Муҳити солими саршор аз муҳаббати санъат ӯро дар охир бетараф нагузошта, маҷбур сохт, то ба ин роҳ рӯ ораду ба овозхонӣ бипайвандад.
- Ростӣ, санъатро касби меросӣ ҳам гӯям, хато намекунам. Модарам сарояндагӣ мекарданд. Аммо пас аз муддате саҳнаро тарк карданд. Касби модарӣ ки буд, ин маро ором нагузошт ва пеши худ мақсад гузоштам, ки ҳатман роҳи санъатро интихоб менамояму дар ин олам ҳунару малакаи худро меозмоям. Дар баробари ин, завқу шавқи маро аз ҳама зиёдтар ҳунарнамоии шодравон ва устоди зиндаёд Кароматуллои Қурбон ба роҳи санъат зиёд гардонид. Аз хурдсолӣ то имрӯз сурудҳои ин устоди зиндаёдро гӯш менамояму пайравӣ ба ҳунараш мекунам, - мегӯяд Исфандиёри Мирзо.
Ӯ хатмкардаи Коллеҷи санъати шаҳри Душанбе ба номи Аҳмад Бобоқулов мебошад. Ба андешаи ӯ барои санъаткор шудан пеш аз ҳама, бояд истеъдод дошт. Чунки дар ин роҳ агар истеъдод набошад, кас ҳеҷ гоҳ наметавонад, ки муваффақ гардад. Аммо истеъдод бошаду болои он кор накунед, он истеъдод ҳам аз байн меравад. Барои он ки истеъдод боз ҳам сайқал ёбаду мустаҳкамтар гардад, бисёртар кор кардан лозим аст. Вақте ки истеъдодро болояш кор менамоеду онро қадр месозед, он низ ҳатман шуморо қадр хоҳад кард.
Аз соли 2010 инҷониб Исфандиёр ҳашт таронаи худро сабт намуда, пешкаши мухлисони савту наво намудааст. Аввалин суруде, ки сароидааст, “Гули ман” ном дорад. Пас аз ин дигар суруду таронаҳояш паи ҳам эҷод мешуданду ба баҳори ҳунараш накҳати тоза зам менамуданд. Суруде, ки ҳунари ӯро бештар ба мардум ошно намуду дар қалби мухлисон ҷо гирифт, “Фарёди ишқ” буд.
Исфандиёр таъкид менамояд, ки нозукиҳои санъат хеле зиёданд. Ҳунарманд бояд пеш аз ҳама, завқи баланду табъи нозук дошта бошад, ҳар гуна оҳангу шеърҳои каммазмунро насарояд. Дарки дурусти мусиқӣ низ яке аз талаботҳои асосии ин ҷода буда, дар баробари ин ҳунарманд бояд сабр дошта бошад ва ҳамеша баҳри рушди ҳунараш талош варзад. Зеро бидуни талошу заҳмат ва кӯшишҳои пайваста наметавон, ба мақсади асосӣ расиду орзуҳои худро амалӣ кард.
- Сарояндагӣ заҳмати зиёд талаб менамояд, - иброз медорад Исфандиёр. – Ман дар ин роҳ бисёр душвориҳоро дидам. Аммо ишқи санъат бароям бузургӣ карду он орзуе, ки дар қалби модарам буду онро натавонист ба мардум муаррифӣ кунад, аҳд бастам, ки орзуҳои модарамро амалӣ намоям. Вақте суруд ва ё тарона аз ҷониби мухлисон бо мароқи зиёд истиқбол гирифта мешавад, барои санъаткор хушбахтии бузург аст. Аз ин рӯ, ҳар нафаре, ки дар роҳи санъат равона аст, бояд ба дӯстдорони олами санъат назар намояд, ки онҳо чиро шунидан мехоҳанд. Замоне ки тарона ва ё суруд мувофиқи табъи дили мухлисон омода мегардаду дар худ дарде аз дарди онҳо ва ё шодие аз шодии онҳо тараннум мегардад, дар ин ҳангом санъаткор ҳатман ба муваффақият хоҳад расид.
Ба суоли сароянда кай худро муваффақ гуфта метавонад, чунин посух дод: “Бузурге фармудааст: “То зи худ норозиям, аз худ пушаймон нестам”. Ҳунарманд бо якчанд суруд худро комёб гуфта наметавонад. Аз ин хотир, то замоне ки дар роҳи ҳунар ҳастам, ҳамеша баҳри рушди ҳунарам кӯшиш менамоям. Ҳар ҳунарманд бояд кӯшиш намояд, ки боз ҳам хубтару беҳтар сарояд ва сурудҳои тоза эҷод намояд”.
Исфандиёр бештари суруду оҳангҳоро худаш эҷод менамояд. Инчунин, бо ҳунарманд Илҳом Муродов баҳри рушди ҳунари хеш ҳамкорӣ дорад.
Ба таъкиди ӯ ҳар як ҷавон бояд замони ҷавонияшро самаранок истифода бараду касбу ҳунар омӯзад. Зеро имрӯз бо шарофати Истиқлолияти давлатӣ баҳри донишомӯзӣ тамоми шароитҳо фароҳам оварда шудааст. Танҳо аз ҷавонон тақозо мешавад, ки илм ва ҳунар омӯзанду саҳми худро дар рушди кишвар гузоранд.
Исфандиёр айни ҳол дар Филармонияи давлатии Тоҷикистон
дар ансамбли “Тарона ва рақс” таҳти роҳбарии Алишер Қаноатзода фаъолият дорад.
Истеъдод ва кӯшиши пайвастааш буданд, ки то имрӯз дар ансамбли мазкур чор
суруди худро сабт намудааст. Чун дигар ҳунармандон ҳадафи ягонаи Исфандиёр ин
аст, ки дар толори барҳавое баҳри дӯстдорони мусиқӣ консерти хешро баргузор
намояду дар рушди ин навъи ҳунар саҳми хешро гузорад. Мо ба ин ҷавони тозароҳи
санъат барор хоҳонем.
Эзоҳи худро нависед