Тоҷикистон. Кишвари зебову диданӣ. Биҳиштосо. Дорои фарҳанги бою ғанӣ. Муҳимтар аз ҳама, ободу дорои сулҳу субот ва амнияти сартосарӣ.

Ин ҳама неъмат имкони ба яке аз кишварҳои пешрафта табдил гардидани кишвари азизамон шудааст. Аз рӯзҳои нахустини соҳибистиқлолӣ аз ҷониби Роҳбарияти олии мамлакат ҷиҳати таъмин ва дифои амнияти кишвар ва ҳифзи арзишҳои миллӣ, аз қабили Истиқлолияти давлатӣ ва ваҳдати миллӣ таваҷҷуҳи махсус зоҳир гардида, бе ягон заминаи моддиву техникӣ, яъне, аз сифр Артиши миллӣ таъсис ёфт ва аввалин паради ҷузъу томҳои гарнизони Душанбе 23-юми феврали соли 1993 дар майдони “Дӯстӣ”-и пойтахт баргузор шуда, он рӯз расман санаи таъсисёбии Қувваҳои Мусаллаҳ эълон гардид.

Қувваҳои Мусаллаҳи ҷумҳурӣ зодаи даврони Истиқлолият буда, ҳар сол ҷиҳати рушду инкишоф ёфтани ин соҳаи муҳим, ки муҳофизи ҳамешагии ин марзу бум мебошад, тадбирҳои мушаххас андешида мешавад. Дар солҳои аввали таъсисёбӣ базаи моддию техникии он аз сифр оғоз гардида, сол то сол он дар заминаи таваҷҷуҳи пайвастаи Ҳукумату давлат таҳким ёфта, баҳри буду боши сарбозону афсарон, рушди малакаву маҳорати ҳарбию тактикии ҷузъу томҳои ҷумҳурӣ тамоми имкониятҳои зарурӣ фароҳам оварда шудааст.

Артиши миллӣ замоне таъсис ёфт, ки дар ҷумҳурӣ нооромиҳои дохилӣ ба миён омада буданд ва он нақши худро дар барқарор намудани сулҳу субот, оромию осудагӣ ва пешгирии кашмакашиҳои дохилӣ гузоштааст. Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон низ нақши боризи Артиши миллиро ҳангоми суханронӣ ба ифтихори таҷлили 22-юмин солгарди Рӯзи таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳи Тоҷикистон чунин баён намуда буданд: “Артиши ҷавони мо, хусусан, дар солҳои душвору фоҷеабори ҷанги шаҳрвандӣ якҷо бо мақомоти ҳифзи ҳуқуқ ва дигар сохторҳои низомии мамлакат дар ҳифзи Истиқлолияти давлатӣ, ҳимояи марзҳои Ватан, безарар гардонидани гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ, дастаҳои мусаллаҳи ҷинояткори трансмиллӣ ва хомӯш кардани ошӯбҳои хиёнаткорона бар зидди давлат ва ҷомеа саҳми сазовору ҷавонмардона гузошт. Тавре ки ман борҳо иброз доштаам, мо Артиши миллии худро дар шароите таъсис додем, ки соддатарин воситаҳои ҷангӣ ва оддитарин шароити зиндагӣ барои хизматчиёни ҳарбӣ вуҷуд надоштанд. Ба ибораи дигар, мо Артишро дар ҷои воқеан холӣ таъсис додем ва имрӯз, чунонки мебинед, таъминоти ҷузъу томҳо ва шароити зиндагиву хизмати низомиёнро тадриҷан ба талаботи замона мутобиқ гардонида истодаем”.

Артиши миллӣ имрӯз чун як ҷавони бисту панҷсола қавию устувор буда, дар баробари ҳар гуна зуҳуроти номатлуб истодагарӣ карда метавонад ва ба ҳар душмани оромию осудагии мамлакат ҷавоби сазовор хоҳад дод, то дигарбора касеву чизе ба ободии ин меҳан бо чашми каҷ назар нанамояд.

Дар воқеъ, хизмат намудан ба Модар-Ватан вазифаи ҷонии ҳар як шаҳрванди Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад. Аз ин рӯ, ҳар як шаҳрванди бонангу номуси миллатро зарур аст, ки, бояд қабл аз ҳама, дар мадди назараш андешаи ободию осоиштагӣ ва таҳкими Истиқлолияту ваҳдати миллиро дошта бошад. Чунки инҳо неъматҳое мебошанд, ки маҳз дар заминаи он тамоми орзую мақсадҳои накӯи инсонӣ амалӣ гардида, шахс баҳри худу атрофиён зиндагии шоистаеро созмон хоҳад дод.

Имрӯз Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар, аниқтараш, тамоми ҳайати шахсии ҷузъу томҳои он дар зери сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон фаъолияти хизматии хешро ба роҳ монда, ҳама чун як тану ҷон баҳри ҳифзи оромию осудагӣ камари ҳиммат баста, аз хизмати софдилонаю содиқонаи онҳо метавон хулоса кард, ки эшон минбаъд низ дар роҳи осудагии Ватан талош ва фаъолият хоҳанд кард.

Бо сарфарозӣ метавон гуфт, ки имрӯз ҷавонон дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар сарбаландона адои хизмати Модар-Ватан кардаистода саҳми худро дар татбиқи сиёсати давлатӣ дар самти амнияти сартосарӣ, сулҳу субот ва ваҳдати миллӣ гузошта истодаанд. Имрӯз аз чеҳраи ҳар як сарбози Ватан эҳсос мегардад, ки онҳо дар дифои марзу буми аҷдодӣ, ҳимояи манфиатҳои миллӣ ва, қиматтар аз ҳама, амнияти сартосарӣ ҷавонмардона хизмат намуда, баҳри якпорчагӣ ва ваҳдати комил ҷони худро дареғ нахоҳанд дошт.
Ҷашни 25-солагии таъсисёбии Қувваҳои Мусаллаҳ муборак, ҳомиёни шуҷоъ ва далери Ватан!