Ҳар ҳафта мо рӯзҳои истироҳатро бесаброна мунтазир мешавем, то ба кори дилхоҳамон машғул шавему корҳои нотамоми худро ба сомон расонем. Аммо рӯзҳои истироҳат мегузаранду мо боз саргарми кор шуда, пай мебарем, ки корҳои анҷомнаёфтаи зиёде дорем. Барои аксари одамон мушкили асосӣ ин истифодаи босамари вақти холӣ мебошад. Истифодаи самараноки вақти холӣ чист ва онро чӣ гуна сипарӣ кардан лозим аст? Агар шумо то ҳол чӣ гуна гузарондани вақти худро намедонед, пас ин маслиҳатҳо барои шумост.

Кори табъи дил

Одатан кор вақти зиёди моро мегирад. Барои он ки вақти кориро пурсамар истифода намоем, бояд аз болои худ кор кунем. Ин маънои онро надорад, ки ҳатман тиҷорати шахсӣ ва ё ягон мағозаи хусусӣ кушоем. Ҳамин басанда аст, ки барои худ кори мувофиқ ва табъи дил пайдо кунем.

Ҳар кор вақту соат дорад

Моро зарур аст, ки на танҳо вақти корӣ балки корҳои хонаро низ ба нақша бигирем. Дар вақти корӣ машғулияти рӯзҳои истироҳатро ба нақша гиред. Масалан, таъмири пойафзол, дуруст кардани қубурҳои вайроншудаи обгузар, пардохти ҳисобҳои комуналӣ ва ғ. Ба замми ин, сайругашт дар боғҳои истироҳатӣ, рафтан ба тамошои филмҳо, толорҳои зебоӣ, оббозӣ, тайёр кардани хӯроки дӯстдошта, хариди лавозимоти зарурӣ ва монанди инҳоро низ қаблан ба нақша бояд гирифт.

Дар нақлиёт

Баъзе одамон нисфи умри худро дар роҳ мегузаронанд. Ин вақтро низ самаранок бояд истифода намуд. Дар роҳ мусиқӣ гӯш кунед. Ин ба кас ҳаловату хушҳолӣ ва нерӯи иловагӣ мебахшад. Ҳангоми сафарҳо хондани китоб ва рӯзномаву маҷаллаҳо низ машғулияти хубест. Ҳал намудани кроссворду муаммоҳо ва масъалаҳои мантиқӣ низ хеле шавқовар буда, роҳро кутоҳ месозанд.

Do you speak English?

Омӯзиши забони англисӣ ин машғулияти зарурӣ ва манфиатнок аст. Барои ин дар як рӯз аз 30 то 60 дақиқа вақт ҷудо намоед. Барои он ки омӯзиш шавқовару самаранок бошад, шумо метавонед ҳар гуна филмҳоро бо забони англисӣ тамошо кунед ва тавассути интернет бо намояндагони ин забон муошират намоед.

Аёдат

Банди корҳои муҳим мо аксар вақт барои муошират бо шахсони наздик ва аёдати волидон вақт намеёбем. Бо даст ёфтани хурдтарин фурсат ба волидон занг занед, ба дӯстонатон паёмакҳо равон кунед ва онҳоро ба як пиёла чой даъват кунед, зодрӯзи онҳоро фаромӯш накунед ва як ду сухани лутфомезро аз онҳо дареғ надоред.

Тартибу низом

Дар ҳама ҷо тартибу низомро риоя кунед. Масалан, агар рӯи мизи кории шумо ҳамеша ботартибу тозаву озода бошад, дар майнаи шумо низ чунин тартибу низом ҷорӣ хоҳад буд. Дар вақти холӣ, чӣ дар ҷойи кор ва чӣ дар хона, чизҳои нолозимро бароварда партофтанро фаромӯш накунед.

Варзиш

Мо вақти зиёди худро дар ҳолати нишастан мегузаронем ва ҳамеша тасмими харидани чиптаи толорҳои варзишӣ, оғози машқҳои пагоҳирӯзӣ ва машғул шудан ба варзиш ба орзуҳои мо табдил меёбад. Барои обутоби бадан ҳатман вақт ҷудо кунед. Муҳим нест, ки шумо дар ҷойи кор бошед, ё дар хона ва ё дар кӯча.

Ҷаҳонбиниро васеъ гардонед

Кӯшиш кунед, ҳамарӯза як ахбори тоза ба даст оред. Иқлим ва шароитҳои кишварҳои дигарро омӯзед, дар хусуси таърихи шаҳрҳо, набототу ҳайвонот ва мавҷудоти зиндаи сайёра ҳарчи бештар маълумот пайдо кунед. Дар ҷаҳон аҷоиботи зиёде вуҷуд доранд, ки мо дар бораи онҳо хабаре надорем.

Шавқу ҳавасҳои тоза

Барои худ шуғли аҷибу дӯстдошта пайдо кунед, то дар вақти холӣ бо он машғул шавед. Масалан, рафтан ба базмҳои рақс, рассомӣ, мусиқӣ ва монанди инҳо. Ба машғулиятҳое мароқ зоҳир кунед, ки дар оянда бароятон сарчашмаи даромади иловагӣ шуда тавонанд.

Сурати зоҳирӣ

Ба намуди зоҳирии худ эътибори ҷиддӣ диҳед. Пӯсти рӯй ва дастонатонро аз ҳавои сард ва гарм муҳофизат кунед. Ғайр аз ин, бо истифода аз маълумотҳои интернет аз садҳо усулҳои ғизодиҳии пӯст дар шароити хона истифода намуда, шумо ҳам вақт ва ҳам пули худро сарфа хоҳед кард.

Ҳар яки мо вақти холӣ дар ихтиёр дорем. Ҳатто дар як муҳлати кутоҳ корҳои зиёди манфиатнокро анҷом додан имконпазир аст. Муҳим он аст, ки он табъи дили мо бошаду бароямон хушҳолӣ ато намояд.

Ш. Эшонова, “ҶТ”