Дар нигоҳаш дард ниҳон. Дар симояш муҳаббати бепоён. Дар гӯишаш заҷри фаровон. Аммо дар вуҷудаш шикебоӣ аён. Ӯ бо мардон танҳо дар ҷинс муқобил. Дар тинат бо мардонагӣ ҳамдасту ҳамдил. Ӯро ном зан. Сазовор бо унвони модарӣ. Мушарраф ба ҷоизаи қаҳрамонӣ. Чун ӯ ҷойи олуфтагӣ ошуфтагӣ дорад бо худ. Ҷойи орамидан беқарорӣ дар дили шаб. Ҷойи нафосат азият. Ӯ ноздона нест дар хонадон. Нозбардоре нест ӯро. Ӯ мардеро мемонад дар кашидани машаққат. Дар доштани ҷасорат. Дар напазируфтани амри қисмат. Дар таслим нашуданҳо ба муқобили кароҳат. Ӯро зиндагӣ ба дӯшаш гузошта бори сангин. Бори таъмини рӯзӣ. Ӯ ароба мекашад. Ин асбобаш кашандаи бори рӯзгори ӯст. Ҳар шаб. Орӣ аз хастагӣ. Дур аз заифӣ. Берун аз шармсорӣ. Бо сарбаландӣ. Пур аз шукрмандӣ ароба мекашад ӯ.

Чунин саҳнаеро аз сарнавишт дар толори синамоӣ тамошобин шудем чанде пеш. Дар синамотолори ба номи Тоҳир Собиров. Мустанадфилме нахустнамоиш дода шуд онҷо ба ҳозирин. Бо унвони “Зани рӯин”. Филм ба даст омада бо сарфи заҳамоти рӯзноманигори талошманд Ардашер Пайванд. Таҳия шуда дар доираи “Мактаби филмҳои мустанад”. Ҳамчунин филм омода шуда бо истифода аз диди нозуки наворбардор Наврӯз Саидов ва тадвингар Фирдавс Насруллозода, бо шунидан аз машваратҳои Абдулҳай Зокиров, бо баҳраварӣ аз садобардорию садосозии Ҳомидҷон Ҳомидов ва Хуршед Нуров, бо баҳраҷӯӣ аз нигоҳи зебоиҷӯи Сангмамад Ашӯров.

Филм фарогир аст рӯзгори аробакашзанеро. Ӯ худ гӯянда аст аҳволи худро. Ҳарф мезанад оромона. Шарҳи ҳол мекунад маҳзунона. Ҳар саҳна ифшогар аст вазъи зиндагии ӯро. Аммо ҳар ҳарф баёнкунанда устувории ӯ. Ӯро хатти зиндагӣ оварда ба сафҳаи 40. Аз он 7 сол аст, ки кашандаи ароба ҳасту ҷамъкунандаи зарфҳои пластикӣ ва пешбарандаи зиндагӣ. Духтаре дорад ҳамроҳ оҷизмонда дар миёни роҳ. Маъюбӣ дораду ниёзманд ба табобат. Парастору таъминкунандааш аз ҳама чӣ ҳаст модар. Ӯ мегӯяд, ки бо ин ҳама нодорӣ боре нахоста аз касе ёрӣ. Оваранда аст барои хонадон ҳақи ҳалолу орӣ аз таънаи мардумон.

Филми “Зани рӯин” мегӯяд аз зане бо иродаи оҳанин. Аз азму талошу муборизаҳояш. Аз тобу таҳамулу тавоноияш. Аз мардонагияш, ки ҳаст арзандаи таҳсину офарин.
Бинандагон бардоштҳои худро аз ин филм коштанд дар мазрааи фазои маҷозӣ. Ҳамагӣ хуб гуфтанду муаассир филмро. Барор хостанд ба коргардону интизорӣ доранд аз ӯ филмҳои ҷадидро. Мо низ бо онҳо ҳамроҳ мегӯем инҷо, ки нахустмустандафилми Ардашер Пайванд воқеан арзиши дидан дораду қобили ситоиш хондан. Филмест, ки метавон аз он омӯхт устуворию муборизӣ. Ҳамчунин аз ҷомеа кашф кард чанде аз мушкилӣ. Мо низ умедворӣ дорем, ки филмҳои баъдии Ардашер Пайванд омода шаванд зуд, бошанд чунин таъсиргузор ва бимонанд мондагор.

Сайёраи ҚИЁМИДДИН, “ҶТ”