Муҳандисе аз сабаби ҷои кор наёфтан дар хонааш беморхона боз мекунаду дар болои дарвозааш ин навиштаро меовезад: “Ҳар нафаре, ки шифо ёбад 50 доллар пардохт мекунад ва ҳар нафаре, ки шифо наёбад 100 доллар ба ӯ дода мешавад”.
Духтуре барои масхара кардани муҳандис ва ба даст овардани 100 доллар ба беморхонаи ӯ меравад:

- Ман ҳисси зоиқаи (чашидан) худро аз даст додаам. Мехоҳам, ки дар беморхонаи шумо табобат гирам.
Муҳандис ба ёвари худ мегӯяд:

- Аз доруи шумори 22 се қатра ба ҳалқи бемор чакон.
Духтур баробаи чашидани дору онро туф карда мегуяд:
- Шумо киро фиреб медиҳед, ин дору нест, ранг аст.

Муҳандис мегуяд:

- Шумо шифо ёфтед. Зеро таъми рангро аз дору фарқ кардед. Акнун 50 доллар диҳед.

Баъди чанд рӯз духтур барои интиқом гирифтан боз ба беморхонаи муҳандис меояду мегӯяд:

- Ин маротиба хотираамро аз даст додааст. Хоҳиш мекунам дармоне ёбед.

Муҳандис боз ба ёвари худ ҳамон гапро такрор мекунад:

- Аз доруи шумори 22 се қатра.
Духтур эътироз карда мегӯяд:

- Ин доруятон марбут ба дармони зоиқа аст. Ман хотираамро аз даст додаам!

- Ана хотираатон барқарор шуд. Зеро шумо ба ёд овардед, ки ин доруи зоиқа аст. Акнун 50 доллар супоред.
Духтур хост охирон маротиба талош намояду маблағҳои додаашро пас гирад. Баъди чанде боз ба беморхонаи муҳандис муроҷиат мекунад:

- Ман биноиямро аз даст додаам. Мехоҳам дар беморхонаи шумо худамро муолиҷа намоям.

Муҳандис дарк кард, ки ин мард боз мехоҳад ӯро ба дом афтонад. Фикр карда гуфт:
- Мутаассифона мо наметавонем шуморо дармон кунем. Ин 100 долларро гиреду ба ҷои дигар равед.
Духтур мебинад, ки муҳандис ба ӯ як 50 доллара додааст. Ба муҳандис рӯ оварда мегӯяд:
- Аммо шумо ба ман як 50 доллара додаед-ку?!

- Муҳтарам бемор шумо шифо ёфтед,-мегӯяд муҳандис.

таҳия: Хуршеди МАВЛОН, “ҶТ”