8 март буд. Субҳи барвақт ким-кадом як ғавғои аз ин пеш набуда маро аз хоб бедор кард. Ҳайрон шудам, ки чаро ба рағми одатҳои ҳаррӯза аҳли оилаи мо ин субҳ ҳама барвақт аз хоб бедор шудаанд. Бинам, ки ҳатто дастархони субҳона паҳн карда шудаасту ҳама гирди он сарҷамъанд. Бародарон ва хоҳарам як-як модарамро оғӯш гирифтаю аз ҷабинаш мебӯсанд ва ба рӯзи идаш табрикаш мекунанд. Ман бо чашмони хоболуд сари калобаамро гум кардагӣ барин, ҳайрон шудам. Чӣ гап бошад:

- Ҳой, Шаҳодатхон, модарамро табрик намекунӣ? - гуфт бародари калонӣ.

- Чаро табрик кунам? - пурсидам.

- Ту ҳоло ҳам хобӣ магар? О, имрӯз 8-уми март. Рӯзи модарон.

Ман ҳам ниҳоят хушҳол гардидаму модрамро ба рӯзи идаш табрик намудам. Зимни муборакбодии модарам чашмам ба падарам афтод, ки аз ҷониби дигари хона амалҳои моро назорат мекард. Ҳисси кунҷковиам боло гирифту ба назди падар рафтам. Аз ӯ суол кардам:

- Падарҷон, ҳар сол иди модарамро ҷашн мегирем. Бубинед, чӣ тавр дар ин рӯз на танҳо модарам, балки кулли занҳо хушҳол мешаванд. Чаро танҳо “Рӯзи модарон” асту аз “падарон” не?
Падарам бо табассуми ба худ хос гуфт:

- Духтарам, ту ки калон шудӣ, масъалаи баргузории “Рӯзи падарон”-ро ба миён гузор. Ҳамин тавр онро ҳамагон ҷашн гиранду аз он ҳамчун Рӯзи падарон ном баранд.

Воқеан ман аз хурдӣ то кунун, иде бо номи “Рӯзи падарон” нашунида будам. Дар ҷомеаи мо қариб тамоми намуди ҷашну маросимро вохӯрдан мумкин аст. Ба монанди Рӯзи модарон, меҳнаткашон, ғалаба, кӯдакон... ва  ҳатто харбузаву каду, ки ҳамасола бо тантана ва шукӯҳу шаҳомати хоса ҷашн гирифта мешаванд. Аммо ин ҷо маҳз ду қувва муқобили ҳам меистанд - падар ва модар. Бешак, қудрати модар волотар аз ҳама чиз аст. Ҳатто биҳиштро зери қудуми ӯ хондаанд. Аммо фаромӯш набояд кард, ки калиди он дили падар аст.

Вақте шомили донишгоҳ шудам, сухани падарам ҳанӯз ҳам дар ёдам буд, ки “ин масъаларо ту равшанӣ андоз”. Билохира, ҳангоми таҷрибаомӯзӣ ин мавзӯъро пешниҳод кардам. Роҳбарам якумин инсоне буд, ки гуфт, дар асл Рӯзи падарон ҳаст, аммо аксарият онро намедонанд. Ёдам ҳаст дар Рӯзи модарон барои табрикот аз Иттифоқи нависандагон ба донишгоҳ меҳмон даъват карда буданд. Аз ӯ низ ҳамин саволро пурсида будам. Ҳатто аз будани чунин як рӯз хабар надоштааст.

Ба тақвим назар афканем, мебинем, ки ҳама иду ҷашнҳо ба фарқ аз дигар рақамҳо бо ранги сурх ишора карда шудаанд, аммо аз ин ид, ки ба якшанбеи сеюми июни ҳар сол рост меояд, дараке нест. Ба маҳзи фаҳмидани он ки воқеан як рӯз дар таърих бо номи “Рӯзи падарон” аст, ғамгин шудам. Чаро? Зеро ин рӯз танҳо бо ном ид гузошта шудаасту аз он касе дарак надорад. Ё дошта бошад ҳам, чаро касе онро ҷашн намегирад? Иди Артиши миллӣ ба Рӯзи падарон ҳеҷ рабте надорад. Чун аз номаш маълум аст, ки ба кӣ дахл дорад. Хуб мешуд, ки ин рӯзро зинда гардонанду ҳар сол ҷашн гиранд. Чун падар аст, ки шабу рӯз дар такопу барои пешбурди зиндагии аҳли хонадон талош меварзад.        

Шаҳодат ДАВЛАТОВА,
донишҷӯ, коромӯзи “ҶТ”