Салом
Салом, эй Пешво, фарди Худодод,
Бикардӣ аз сари нав кишвар обод.
Ҳама аҳсан, ҳама хонем таҳсин
Ба он фарзонамодар, ки туро зод.
Пайи ҳифзи Ватан аз хоб мондӣ,
Гаҳе аз дида ҷое ашк рондӣ.
Ба сад азму талошу заҳмати беш
Ватанро бар раҳи ваҳдат расондӣ.
Худо хандид бар рӯят, амон бош,
Сарафроз одами рӯи ҷаҳон бош.
Магӯ зинҳор рӯзе, пир гаштам,
Ҳамеша Пешвои тоҷикон бош.
Ба халқат ҷашни Истиқлол табрик,
Паё-пай бахту ҳам иқбол табрик.
Ба боми ошёнат саф кашида
Кабӯтарҳои махмалбол табрик.
  
Чист Истиқлол?
Чист Истиқлол? Истиқлол - сулҳ,
Чист Истиқлол? Истиқлол - бахт.
Чист Истиқлол? Истиқлол - тоҷ,
Чист Истиқлол? Истиқлол - тахт.

Мо ҳама фарзандҳоят, эй диёр,
Баҳри ободии ту ҷон меканем.
Мо ба фармони дили шӯрида ҷон
Баҳри нафъи ҷумла инсон меканем.
Шукри Ҳақ, шукронаи бахти баланд,
Заҳмати бисёр моро мард кард.
Зиндагӣ шахсан маро аз пушти кор
Рӯз рафта фарди дунёгард кард.
Ҷон Ватан, то тарбият кардӣ маро
Дидамат, ором як дам нестӣ.
Мисли модар то ба имдодам расӣ,
Бемалол аз хоби нозат хестӣ.
Ин ҳама рангобарангии ҳаёт
Дӯстон, аз рушди Истиқлоли мост.
Ҷон Ватан, ҷонон Ватан, бо вақти хуш
Рушди Истиқлоли мо, иқболи мост.

Чист Истиқлол? Истиқлол - сулҳ,
Чист Истиқлол? Истиқлол - бахт.
Чист Истиқлол? Истиқлол - тоҷ,
Чист Истиқлол? Истиқлол - тахт.

Нуруллоҳи ОРИФ, "ҶТ"


Сулҳпарвар
Эй Худоё, кас набинад рӯи шуми ҷангро,
Он ҳама бедодҳои душмани бенангро.
Тоҷикону Тоҷикистон монд дар зери хатар,
Сад ҳазорон тифлакони гашта маҳрум аз падар.
Офтоб аз гиряҳои модарон гирён будӣ,
Синаҳои решашон аз дарду ғам бирён будӣ.
Ашкрезии арӯсон буду оҳи модарон,
Нолаю афғонашон дар мотами ҳар навҷавон.
Булбулон афсурдаҳолу боғ бесавту наво,
Нур нопайдову зулмат буд монанди бало.
Тоҷикистон он замон гӯё, ки мотамхона буд,
Шаҳру деҳ оташсарову гӯшаи вайрона буд.
Фитнаи сайёд баски домҳо афканда буд,
Мурғакони бегунаҳро болу пар барканда буд.
Тоҷикистон он қадар зери ғубору чанг монд,
Мардуми зору парешонаш ба ҳоли танг монд.
Буд як сӯ гушнагӣ сӯи дигар ҷангу нифоқ,
Хурданӣ касро набудӣ порае аз нони қоқ.
Тарк мекарданд ин хоки Ватанро одамон,
Он яке аз баҳри нону дигаре аз тарси ҷон.
Лек дар мулки дигар ҳам зиндагӣ осон набуд,
Дургашта аз ватанро рӯзияш яксон набуд.
Он ки шуд дур аз Ватан, дилхаставу ранҷур буд,
Гарчӣ ҷоне дошт, аммо зиндае дар гӯр буд.
Мулк аз дасти разилон сахт ноором буд,
Хилвате буд, ҳар куҷо тӯру танобу дом буд.
Ончунон аз гушнагӣ мардум фитода дар азоб,
Нони гандумро ҳамедиданд андар вақти хоб.
Аз куҷо созам фаромӯш он дили бишкастаро,
Баччаҳои гушнаву кампири зору хастаро?
Мардуми бечора гашта хоки раҳ дар ҳар куҷо,
Раставу бозорҳо пур аз ғарибу бенаво.
Ин ҳама зории мардум кори наҳси ҷанг буд,
Ин ҳама хорӣ зи дасти душмани бенанг буд.
Халқро бинмуда ҷанги ҳамватан бехонумон,
Монд андар синаҳо доғи сиёҳи он замон.
Эй Худовандо, набинам он замон дигар ба хоб,
Гар бубинам хоб онро, менагӯям пеши об.
Он ки меҳри одамӣ будаш, ниҳодаш ғам гирифт,
Он ки раҳми одамӣ будаш, рухаш шабнам гирифт.
Ёвагӯён он қадар гаштанд дар ҳар ҷо зиёд,
Тавба мегӯям, агар он рӯзҳо орам ба ёд.
Орзуи подшоҳӣ дар дили ҳар фард буд,
Саҳнаҳои ваъдабозӣ ҷои ҳар номард буд.
Он яке мегуфт: Пулро оби дарё мекунам.
Дигаре мегуфт: Нону об пайдо мекунам.
Севумин мегуфт: Рӯзиро фаровон мекунам.
Чорумин мегуфт: Нархи орд арзон мекунам...
Орзуи он ҳама хобу хаёли хом буд,
Ваъдаҳои бардурӯғу қасди бадфарҷом буд.
Андар он ҳолат рамузи раҳбарӣ осон набуд,
Сулҳ меорам ба мардум, – ҳарфи бедардон набуд.
Кишвари мо дар миёни обу оташ метапид,
Душмани бадхоҳ дар фикри кашокаш метапид.
Чун ҳазорон модарон бардоштам дасти дуо:
Дар паноҳат номбардори маро гир, эй Худо!
Гашт як фарзона фарзанде ба мардум раҳнамо,
Ин хати иршоди ӯ бар мост аз чарху само.
Бо дурустӣ кор басту кард оламро дуруст,
Аз ниҳоди мардумон гарду ғубори кина шуст.
Пошхӯрда миллати тоҷикро овард ҷамъ,
Кард равшан ҳар дили ғамдидаро монанди шамъ.
Рӯ ба рӯ шуд борҳо бо хасму бадхоҳи Ватан,
По набигрифт лаҳзае аммо зи даргоҳи Ватан.
Дӯсдории Ватан аз гӯшаи имон бувад,
Хоки ӯ бар дида кардан қарзи ҳар инсон бувад.
Рӯҳ бахшидӣ ба нармӣ ҷони ҳар як бандаро,
Кард пайванд аз дигар он торҳои кандаро.
Бар Ватан омад ҳама дур аз Ватан афтодагон,
Адлу доди ин Ватан овоза шуд андар ҷаҳон.
Бар Ватан бо ашки шодӣ мерасиданд одамон,
Бо дили пур аз фараҳ бар хонаву ҷою макон.
Шуҳра гардид ӯ ба кори неку рафтори накӯ,
Дар дили мардум сафо оварда пиндори накӯ.
Менавозад панҷаи меҳраш сари тифли ятим,
Бар ятимон меҳр дорад ӯ зи даврони қадим.
Ашки ӯ бо ашки сӯзони ятимон хеш гашт,
Ҳар куҷое гар ятиме дид ӯ, дилреш гашт.
Раҳбари мо халқу миллатро саробонӣ намуд,
Нони гандумро ба халқи хеш арзонӣ намуд.
Он ҳама вайронаҳоро аз дигар обод кард,
Сулҳ оварду дили ғамдидаҳоро шод кард.
Халқ ҳам озод гашту мулк ҳам обод гашт,
Тоҷики саргашта акнун боз равнақёб гашт.
Ҷашни Истиқлол дорад Тоҷикистони азиз,
Маснади иқбол дорад Тоҷикистони азиз.
Ҷашни Истиқлоли Меҳан фарруху фархунда бод!
Офтобаш партавафшони раҳи оянда бод!

Гулсумбӣ ЛАТИФОВА

Истиқлол
Зиндагӣ бе шаҳди Истиқлол нест,
Неъматашро ҳеҷ сон амсол нест.
Тоҷик онро то худ истиқбол кард,
Бахт додаш, соҳиби иқбол кард.
Боғҳо пурбор шуд аз файзи он,
Роҳҳо ҳамвор шуд аз файзи он.
Сангтуда кард то нӯре падид,
Барқосо дар шаби гӯре давид.
Дур набвад, барқ ҳам афзун шавад,
Роғ чашми бастаи Роғун шавад...
Нақбҳо бар сӯи манзилҳо кананд,
Меҳри беҳад ҳадяи дилҳо кунанд.
Эй хушо, ки беҳ зи Истиқлол нест,
Васфи он маҳдуди қилу қол нест...

Файзимади НАЗАР,
омӯзгори МТМУ №56-и шаҳри Ваҳдат
Ман ватандорам
Истиқлол
Зиндагӣ бе шаҳди Истиқлол нест,
Неъматашро ҳеҷ сон амсол нест.
Тоҷик онро то худ истиқбол кард,
Бахт додаш, соҳиби иқбол кард.
Боғҳо пурбор шуд аз файзи он,
Роҳҳо ҳамвор шуд аз файзи он.
Сангтуда кард то нӯре падид,
Барқосо дар шаби гӯре давид.
Дур набвад, барқ ҳам афзун шавад,
Роғ чашми бастаи Роғун шавад...
Нақбҳо бар сӯи манзилҳо кананд,
Меҳри беҳад ҳадяи дилҳо кунанд.
Эй хушо, ки беҳ зи Истиқлол нест,
Васфи он маҳдуди қилу қол нест...
Файзимади НАЗАР,
омӯзгори МТМУ №56-и шаҳри Ваҳдат
Ман ватандорам, Ватан дорам,
Минбари розу сухан дорам.
Бо забони хеш аз минбар
Гуфтугӯ дар анҷуман дорам.
Кишвари ман, мулки озодӣ,
Кишвари ман, мулки ободӣ.
Ончунон матбуъу зебоӣ,
Кишвари боғу чаман дорам.
Бар ман аз дунё ту болоӣ,
Модари ҷониву яктоӣ.
Номи ту гар бар забон гирам,
Шаҳду шаккар бар даҳан дорам.
Ман Ватан дорам, тавоноям,
Аз тафохур сар ба болоям.
Баҳри ҳифзаш то нафас боқист,
Карда испар ҷону тан дорам.
Ман ватандорам, Ватан дорам,
Пуштибоне таҳамтан дорам.
Нестам чун ту залилу хор,
Мурдаву гӯру кафан дорам.
Ман ватандорам, Ватан дорам!

Гурез САФАР

Пайки Истиқлол
Неъмати бебаҳост Истиқлол,
Шаҳди Оби бақост Истиқлол.
Хандаи офтоби оламгир,
Субҳи пур аз зиёст Истиқлол.
Ҳалқаи ҷабру зулм бигсаста,
Пайки аз ғам раҳост Истиқлол.
Парчами нанг бошад осораш,
Кохи иқболи мост Истиқлол.
Дар раҳи зиндагии осуда
Бар ҳама раҳнамост Истиқлол.
Баҳри халқи азизи ин кишвар
Ҳадяе аз Худост Истиқлол.

Сафар АМИРХОН