КИТОБХОНА
Шанбе 27 Апрел 2024 05:12
4636
Соат 14.42.

Зану шавҳар ба автобус давида даромаданд. Зан қоғазхалтаи дар дасти мард бударо гирифта, ба дохилаш нигоҳ кард.

- Ана, боз харидани ҷурғотро фаромӯш кардӣ! Чаро чунин равған харидӣ? Охир ман гуфта будам, ки қоғази сурх доштаашро бигир... Воҳ, сад маротиба ба ту гуфтам, ки ман ҳар гуна шоколадҳои чормағзу мавиз доштаро намехӯрам. Ту бошӣ, боз чунин шоколад харидӣ! Ман девона мешавам!!!

Мард шоколадро аз дасти зан гирифта, бо шаст аз тиреза ҳаво дод.

Соат 14.41.

Ҷавоне дохили автобус шуд ва чашмаш ба духтари хушсурате афтод, ки дар курсии пушти ронанда нишастааст. Ҷавон якумр орзуи маҳз бо чунин духтар шинос шуданро дар дил мепарварид. Гӯё, ки ҷодуяш карда бошанд, лаҳзае шах шуда, ба духтар нигарист. Ана, маҳз чунин духтарро меҷуст ӯ. Яъне аз нигоҳи аввал ҷавон ошиқу шайдои духтар шуда буд. Акнун амал кардан даркор буд. Ҳусну малоҳати духтар чунон ҷавонро шефтаи худ карда буд, ки забонаш лолу карахт шудаву чизе гуфта наметавонист. Мисли он ки тамоми рагу паи баданаш ях баста буд. Вале ӯ ҳис мекард, ки эҳсоси дар қалбаш каме пештар ҷӯшзада аз ҳама эҳсосоти дигар тавонотар аст. Ӯ худро ба даст гирифта, оҳиста ба духтар наздик шуд ва гуфт:

- Духтари зебо, бо шумо шинос шудан мумкин аст?

Духтар ба ақиб нигарист. Ҷавони хушсурату боназокат дарҳол ба ӯ писанд омад. Аз ваҷоҳати аҷиб ва тарзи суханронии ҷавон духтар зуд пай бурд, ки ҷавон шефтаи ҳусну ҷамолаш гаштааст. Аммо зан дар ҳама ҳолат зан аст ва ӯро мебояд, ки ба устуворию ҷиддияти ҳамсуҳбати худ боварӣ ҳосил кунад. Бо вуҷуди он ки ҳарфи “бале” дар нӯги забонаш чарх мезад, ӯ намехост, ки дарҳол сухани баёнкунандаи ризоятро ба забон биёрад. Духтар дарк кард, ки ҷавон донишҷӯ аст ва бо нозу ишваи хосса гуфт:

- Ман бе шоколад шинос намешавам.

Ҷавон даступо хӯрд, қалбаш фишурда шуд. Ӯ дар ҳақиқат ҳам донишҷӯи қашшоқе буд ва дар ҷайбаш ғайри чанд пайсаи роҳкиро чизи дигаре надошт. Андешаи абалҳонае, ки нахуст ба сараш зад, ин буд, ки кош ба ҷои шоколад ҳамин пойафзоли навашро ба духтар туҳфа кардан мумкин бошад. Андешаҳояш дарҳам-барҳам шуданд, ӯро воҳима пахш кард. Чӣ бояд кард? Ва муҳим аз ҳама ин буд, ки наход барои як шоколад ӯ аз муҳаббати самимӣ барои якумр маҳрум шуда, ноумеду дилшикаста гардад ва умри боқимондаи хешро бо ҳасрату ғусса паси сар кунад. Вазъияти хеле ногувору риққатовар... Ҷавонро ҳаяҷону изтироби бесобиқа фарогир гашта буд. Қалбаш бесадо фарёд мезад: Кӯмак кунед!!! Хоҳиш мекунам, кӯмакам кунед!!!

Ин замон автобуси дигар аз шафати онҳо мегузашт ва аз тирезаи он шоколади дар қуттии зарҳалин печондашуда парида, ба қафаси синаи ҷавон бархӯрд ва ба рӯи зонуи духтар афтод.

Ҳарду табассумкунон ба якдигар нигаристанд. Барои хушбахтии онҳо замина фароҳам шуд. Онҳо ҳатто фикр намекарданд, ки ин шоколад аз куҷо пайдо шуд. Охир, он ҳатман аз куҷое бояд пайдо шуда бошад-ку... Аммо ин барояшон муҳим набуд, чун медонистанд, ки барои ҳар майда-чуйда хушбахтиро қурбон кардан нашояд.

Эзоҳи худро нависед



Рамзҳо дар расм