Мулоҳизоти муқаддамотӣ дар ҳошияи барномаи телевизионӣ

Барномаи 45-дақиқагие, ки шаби 8 августи соли ҷорӣ аз тариқи шабакаҳои теле­визионии мамлакат пешниҳод гардид ва доир ба боздошти қотилони собиқ раиси Шӯрои Олии Тоҷикистон Сафаралӣ Кенҷаев таҳия шуда буд, ба масъалаи терроризми мазҳабӣ (дар симои як идда дастандар­корони ҲНИТ) ва пуштибонони пасипардагии он ихтисос ёфта, ҳангомаю иғвогариҳои расо­наии раҳбарияти наҳзатиро, ки таи солиёни ахир ҳамарӯза дар сомонаҳои марбут ба ин созмо­ни сиёсӣ мунташир мегарданд, фош намуд. Масъулини барнома – сохторҳои дахлдори мақомоти умури дохилаи Тоҷикистон бар он кӯшиданд, ки сарнахи амалиёти террористии гурӯҳҳои махсуси созмонёфтаи наҳзатиро, ки бо дастгирии молиявӣ ва ғоявии дастандаркорони хадамоти вижаи хориҷӣ, дақиқтараш, доираҳои сиёсию мазҳабии манфиатхоҳи Ҷумҳурии Исломии Эрон (ҶИЭ) дар ибтидои солҳои навадуми асри гузашта дар қаламрави пой­тахти Тоҷикистон шаҳри Душанбе роҳандозӣ шуда, боиси ҳалокати шахсиятҳои бузурги фарҳангӣ, сиёсӣ, илмӣ ва ниҳоятан, ноҷур шудани вазъи сиёсии кишвар гар­диданд, пайдо ва манзури мардум кунанд.

“Қаҳрамонон”-и асосии намоишномаи телевизионӣ ошкоро аз ҳузури бевоситаи ра­ёсати ҲНИТ ва ҳомиёни пасипардагии он дар ибтидои солҳои навад сухан дар миён оварда, бар он ишора намуданд, ки дар таъсис додан, тамринҳои ҳарбӣ гузаронидан ва билохира ба марҳилаи ниҳоӣ расонидани гурӯҳҳои вижаи диверсионӣ раҳбарияти ҲНИТ ва дастандарко­рони режими исломии Эрон даст доштанд.

Абдуқодир Абдуллоев, мулаққаб ба “Рустами Норакӣ”, Тағоймурод Ашрапов, мулаққаб ба “Алӣ” ва Саймуҳриддин Қудратов, мулаққаб ба “Авлиё” ва “Эшон” дар барномаи телевизионӣ сареҳан иқрор карданд, ки қатли низомиёни дивизияи 201-и Русия ва кушторҳои шахсиятҳои варзидаи сиёсӣ, илмӣ, адабӣ, динӣ ва фарҳангии тоҷик, назири Сафаралӣ Кенҷаев, Отахон Латифӣ, Муҳаммад Осимӣ, Юсуф Исҳоқӣ, Карим Юлдо­шев, Минҳоҷ Ғуломов, Сайф Афардӣ, муфтии собиқ Фатҳуллохон Шарифзодаро бо супориши Ҳизби наҳзати исломӣ ва узви он Ҳоҷӣ Ҳалим ва “бо дастури Эрон” анҷом медоданд. Дар натиҷаи корҳои оперативӣ-ҷустуҷӯӣ ва ташхисӣ- тафтишотӣ масъулини ҷараёни тафтиши қазия ба натиҷае расиданд, ки омилони аслии ама­лиёти террористии солҳои навадуми асри бист Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон ва пуштибо­ни аслии он мақомоти марбутаи ҶИЭ буда, дар созмон ёфтани гурӯҳҳои махсуси диверсионӣ ва ҳаросафканӣ нақши калидӣ доштаанд.

Таълимоти лозимаи диверсионӣ-тахрибкорӣ ва дар айни замон тадриси динӣ-мазҳабӣ гириф­тани гумонбаршудагони қазияи солҳои навадуми асри гузашта дар минтақаҳои Эрон ин нукта­ро тақвият медиҳад, ки Ҳизби наҳзати исломӣ, дарвоқеъ, хостори бо роҳи зурӣ сари қудрат ра­сидан дар Ҷумҳурии Тоҷикистон буда, сарварон ва ҳомиёни пружаи наҳзатӣ ҷиҳати роҳандозӣ намудани барномаи муназзами тарҳрезишуда давра ба давра ва марҳила ба марҳила (дар таъбири раҳбари фирории наҳзатӣ М. Кабирӣ, “қадам ба қадам”) саъю кӯшиш намуданд. Фил­ми мустанади телевизионӣ, ки тавассути масъ­улини сохторҳои марбутаи Вазорати умури до­хилаи Тоҷикистон наворбардорӣ ва манзури тамошобинон гардида, парда аз рӯи террорҳо ва ҷиноятҳои муташаккилонаи гурӯҳҳои созмонёф­таи диверсионӣ-террористии наҳзатӣ мебардо­рад, ба чанд пурсишу муаммоҳои то ба ҳол сар­баста посух мегӯяд, аз ҷумла:

- Рӯи кор омадани ҲНИТ, фаъол гардидан ва тавсеа ёфтани фаъолияти он миёни ҷомеа дар ибтидои солҳои навадуми садаи бист аз ҳар ҷиҳат ба “хайрияҳо” ва “сармоягузориҳо”-и режи­ми охундӣ бастагӣ дорад;

- ҲНИТ зодаи тафаккури охундӣ ва режими исломист, ба ин маъно, ки раҳбарияти наҳзатӣ аз ибтидо то интиҳои фаъолият таҳти пӯшиш, ҳимоят ва ҷонибдории ошкору ниҳонии ин ре­жим қарор гирифта, бар мабнои маслиҳату машваратҳои стратегҳои исломӣ дар масири муборизаҳои сиёсӣ ва мафкуравӣ ҳаракат кард. Имрӯз низ бо ҳимояти бевоситаи баъзе доираҳои манфиатдори ғарбӣ ва режими мазҳабии охундӣ раҳбари наҳзатӣ М. Кабирӣ дар Аврупо минбардорӣ ва фазлфурӯшӣ мекунад;

- Роҳандозӣ намудани тарҳи исломи сиёсӣ ва нуфуз бахшидани рӯҳонияти муҳофизакори дохилӣ ба хотири ҷойгузини низоми демократӣ- дунявӣ кардани режими исломӣ сурат гирифта­аст ва бозиҳое, ки имрӯз дар баъзе мамолики Ховари Миёна шиддат мегиранд, ғолибан барои зери султаи ҷаҳолату таассуби динӣ қарор дода­ни ҷомеа, аз тариқи хурофот идора кардани мар­дум ва тороҷ кардани моликияти минтақа бофта ва ба миён оварда мешаванд;

- Барангехтани тухми кинаву адовати динӣ- мазҳабӣ, ихтилофоти қавмӣ-этникӣ, таҳрик додани нобоварӣ ва яъсу ноумедӣ ва дар муқобили ҳам қарор додани табақоти иҷтимоӣ тавассути пиёда кардани амалҳои тахрибкорӣ ва тарсафканӣ ҷавҳари бозиҳои пасипарда­гии қудратҳои минтақавӣ ва ҷаҳониро ташкил медиҳад. Бо такя ба ин, режимҳои исломӣ тарҳи инқилоби исломиро ба кишварҳои дигар, махсу­сан мамолики аз назари динӣ-мазҳабӣ ва фикрӣ- мафкуравӣ камзарфият интиқол медиҳанд. Ба­рои интиқоли инқилоби исломӣ сармоягузории ҳангуфте масраф мегардад ва дар баробари ин, таваққуоте дар назар гирифта мешавад;

- Иқророти гумонбаршудагон, ки дар филмно­маи телевизионӣ намоиш дода шуд, гувоҳӣ бар он медиҳад, ки ҲНИТ ва Ҳоҷӣ Ҳалим Назарзода дар пиёда гардидани як қатор террорҳо (албатта, бо сармоягузории беруна) бевосита саҳм дошта, бо ин васила дар миёни ҷомеа нобовариро ба вуҷуд овардан мехостанд. Қатли ходими давлатӣ ва сиёсӣ Сафаралӣ Кенҷаев, тибқи иқрори гу­монбаршудагон, бо мақсади ба вуҷуд овардани таниш ва ба авҷи аъло расонидани кудуратҳои сиёсӣ миёни мардум ва давлат сурат гирифта буд, ки хушбахтона, ба ҳадаф нарасид.

Хулоса, филми мустанади телевизионӣ ба доираи васеи тамошобинон дар бартараф карда­ни суйитафоҳумот, дарёфти асли фаҳмиши масъ­ала дар робита бо сиёсатбозиҳои ҲНИТ ва ош­кор гардидани тавтеаҳо, дасисаҳо ва иғвогариҳо алайҳи низоми сиёсии дунявӣ ва давлати миллӣ мусоидат мекунад.

Нозим НУРОВ, ҷомеашинос