Ё омилҳои муҳиме, ки боиси табобат ёфтани бемории сил мегардад

Моҳинисо нафарест, ки бемории силро аз сар гузарондааст. Ба қавли ӯ, шароити пасти зиндагӣ ва ҷойи зист ӯро бемор сохт. Ӯ дар муҳите зиндагӣ кард, ки барои сар задани ин беморӣ шароит фароҳам омад. Оқибат ба ин беморӣ гирифтор шуд.

“Аз надоштани шароит ва нахӯрдани ғизои сервитамин ба чунин ҳолат гирифтор шудам. Чун шароити зиндагиямон дар ҳолати паст буд. Дар давоми як соли ин беморӣ бисёр ҳолати бад доштам. Сулфаи зиёд бо балғам ва баъзан бо хун, дард дар қафаси сина, баландшавии ҳарорати бадан, пастшавии иштиҳо, табларза ва арақзеркунии шабона зиёд азиятам медод. Дар ин ҳолатҳо ягона такягоҳу дилбардор шавҳару фарзандонам буданд. Онҳо маро бовар мекунонданд, ки ҳатман шифо меёбам. Аммо худам умеде барои зистан надоштам”, - нақл кард Моҳинисо.

Бешубҳа, нафаре, ки гирифтори ин беморист, рӯзи пурдард дорад. Дар ин рӯзҳои вазнин бояд нафаронеро дар канор дошт, ки бо суханҳои меҳрбор ва умедворкунанда ба зиндагӣ руҳу равони беморро таскин диҳанд. Тавре худаш иброз дошт: - Агарчи дардҳои пай дар ҳам азиятам медод, шунидани сухани “бемории сил табобатшаванда аст” дубора ангезае барои зистан дар вуҷудам пайдо шуд.

“Вақте аз оинаи нилгун дар бораи бемории сил барномаеро тамошо кардам, мутахассисон он ҷо гуфтанд, ки бемории сил табобатшаванда асту тамоми дорувориҳо ройгон. Аз хурсандӣ бол кушодам. Худамро бовар кунонидам, ки ман ҳатман шифо меёбаму болои сари фарзандонам мемонам. Ҳамин буд, ки ба духтури оилавӣ муроҷиат кардаму табобатро сар кардам. Зиёда аз 8 моҳ табобати бетанаффус доштам”, - қисса кард Моҳинисо.

Ба андешаи мутахассис оид ба бемории сил Ҳурия Ҳисомова бемории сил гузаранда ва сироятӣ мебошад. Ӯ сабабҳои ба бемории сил гирифтор шуданро гуногун арзёбӣ мекунад. Аз ҷумла, шароити ногувори зист, меҳнати вазнин, хӯроки камғизо, майхорагӣ, нашъамандӣ, гирифторони бемориҳои музмини роҳҳои нафас, диабети қанд, гузаронидани ҷарроҳӣ, хусусан дар меъдаю рӯдаҳо, ғаму андӯҳ ва махсусан қобилияти муҳофизатии сустии бадан сабабгори авҷи бошиддати сил мегардад.

Мутахассисони соҳа яке аз роҳҳои шифоёбиро дар табобати дурусти саривақтӣ медонанд. “Табобати ин гуна беморон каме мушкил аст. Барои он ки табобати онҳо дуру дароз, барои қабули доруворӣ ба беморон каме мушкилӣ дорад. Беморон бояд доруро дар вақташ ва бетанаффус истеъмол кунанд. Ба беморон ғайр аз он ки ёрии тиббӣ расонида мешавад, барои баланд бардоштани руҳияи бемор сухани нек лозим аст. Табиб бояд бо ин гуна беморон ширинсухан, хушрафтор, бо чеҳраи хандон ва муомилаи нек кунад. Агар табобати дуруст намоянд, ҳатман сиҳат мегарданд. Чунки бемории сил табобатшаванда аст”,- гуфт Ҳурия Ҳисомова.

“Барои баланд бардоштани қобилияти муҳофизати бадан инсон бояд тарзи ҳаёти солимро риоя намояд. Ба варзиш машғул шавад, хӯроки пурғизоро истифода барад. Боду ҳавои хонаро зуд - зуд иваз кунад. Беморони гирифтори ин гуна бемориҳо соле як бор бояд аз муоинаи рентгенӣ гузаранд. Аз истеъмоли нӯшокиҳои спиртӣ, тамоку ва дигар маводи нашъаовар қатъиян даст кашанд”, - илова намуд ҳамсуҳбати мо.