Мо, иштирокчиёни ҳамоиши имрӯза, ҷавонони соҳибдавлат бо шукргузорӣ аз фазои сулҳу суботи Ватани маҳбуб, бо ифтихору сарфарозӣ, эҳсоси баланди ватандӯстӣ дар назди мардуми Тоҷикистони азиз изҳор менамоем, ки баҳри ҳифзи арзишҳои миллӣ, амсоли Истиқлолу озодӣ ва суботи сиёсии кишвар омода ҳастем.

Барои мерос гузоштани як сарзамини ободу зебо, ки аз ормонҳои чандинҳазорсолаи аҷдодонамон бармеояд, дар атрофи фарзанди баруманди миллат - Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти ҷавондӯсти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷамъ омада, баҳри ободии кишвар ҷидду ҷаҳд намоем.

Мо худро меросбарони тамаддуни гаронбаҳои халқи тоҷик эълон карда, ба хотири ояндаи дурахшони миллати тоҷик бо ҳисси баланди истиқлолхоҳӣ дастовардҳои бузурги давлатдории миллиро минбаъд низ ҳимоя мекунем.

Бо ифтихор иброз медорем, ки маҳз таҳти роҳбарии Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон миллати мо ба орзуҳои муқаддаси хеш даст ёфт. Мо ин муқаддасотро бар ивази ҷон ҳам бошад, ҳифз намуда, сулҳу ваҳдат, фарҳанг, забон, суннатҳои ниёгон ва анъанаҳои неки миллати куҳанбунёди тоҷикро эҳё ва ташаккул медиҳем.

Мо - ҷавонон чун давомдиҳандагони кору пайкори насли калонсол шукрона мекунем, ки дар чунин ватани биҳиштосо зиндагии шоиста ва кору фаъолият дорем.

Имрӯз давлату Ҳукумат ба мо чун насли ояндасозу парчамбардор, муҳофизи муқаддасоти Ватану содиқ ба арзишҳои миллӣ эътимод доранд. Мо дар навбати худ омодаем, ки ин масъулияти бузургро сарбаландона ва бо виҷдони пок иҷро намоем ва бо сарфарозӣ ормонҳои деринаи миллати тоҷикро амалӣ гардонем.

Хушбахтем, ки аз мактаби бузурги давлатдорӣ ва созандаи Пешвои миллат дарси ватандӯстӣ ва одамияту миллият омӯхта, аз он пайравӣ мекунем ва бо асри нав ҳамқадам мебошем.

Таърих гувоҳ аст, ки дар ягон давру замон давлатдорӣ кори саҳл набудааст ва он дар шароити имрӯзаи бархӯрди манфиатҳо, мушкилоти рӯзафзуни ҷомеаи башарӣ, тақсими нави ҷаҳон байни қудратҳо, оғози марҳилаи нави ҷанги иттилоотӣ, идомаёбии мусаллаҳшавии бошитоб, зуҳури бесобиқаи гурӯҳҳои террористиву экстремистӣ ва амалҳои таҳрибкоронаи онҳо, бадтар аз ҳама муносибати духӯра ё дугона дар мубориза ба ин омилҳои номатлуб, вазъро печидатар ва кишварҳоро дар рӯ ба рӯи мушкилоти амиқе қарор додааст.

Аммо, дар чунин шароити мураккаб Тоҷикистони азизи мо таҳти сарварии Пешвои муаззами миллат ҳамоно бомаром ва бидуни аз даст додани ирода ба сӯи созандагиву бунёдкорӣ ҳаракат дорад. Дар ин раванд, мо -ҷавононро мебояд аз ҳарвақта дида, атрофи Пешвои худ муттаҳидтар бошем ва рисолати бар дӯш гирифтаамонро дуруст анҷом диҳем.

Имрӯз бояд дар марҳилаи нави рушди Тоҷикистон барои таҳкими иттиҳоду ягонагӣ ва ҳифзи манфиатҳои миллӣ, ки шиори ҳар як узви Иттифоқи ҷавонони Тоҷикистон мебошад, талош варзанд. Беш аз ҳарвақта баҳри таҳкими фазои осоиштаи ватани биҳиштосои худ, афзун гардонидани дастовардҳо ва сазовор гардидан ба боварии мардуми шарафманд муттаҳидиву якдилӣ ва хислатҳои неки инсониро пешаи роҳи худ қарор дода, баҳри якпорчагиву ҳифзи ҳар зарра хоки муқаддаси Ватани худ синаи худро сипар кунанд.

Бо пуштибонӣ аз сиёсати пешгирифтаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар роҳи ҳифзи муқаддасоти миллӣ ва муаррифии кишвар дар арсаи байналмилалӣ талошу ташаббусҳои беназирро устуворона идома диҳанд.

Шукуфон бод, Тоҷикистон соҳибистиқлол!

Ҷовидон бод, Пешвои муаззами миллат!

Зинда бод, ҷавонони зираку худшиноси тоҷик