Табибӣ пешаи мушкил буда, ҳар нафари равонаи ин роҳ бояд содиқ ба он бошад. Зеро барои табиби хуб будан, пеш аз ҳама шахс бояд далеру нотарс бошад. Шоҳон Ғафуров, табиби осебшиноси Муассисаи давлатии марказии саломатии шаҳрии №3 аз зумраи табибонест, ки имрӯз бо сари баланд ва содиқона дар солимии миллати худ саҳм гузошта истодааст. Ӯ се сол мешавад, ки дар муассисаи мазкур фаъолият карда, баробари ҷавон будан пуртаҷрибаву қобилиятнок аст.

Дар шароити имрӯз кормандони соҳаи тиб ҳамеша канори беморон буда, доим ҳамнафаси онҳоянду барои саломатиашон кӯшиш ба харҷ дода истодаанд. Шоҳон низ яке аз чунин табибоне мебошад, ки шабу рӯз дар паҳлӯи беморон аст. “Ҳолатҳое мешуданд, ки дар як шабонарӯз зиёда аз 15-20 беморро қабул мекардем. Соатҳо ба табобаташон машғул мешудему дору мегузарондем. Ва ҳар нимашаб аз ҳолашон хабар мегирифтем. Ҳамеша бо онҳо суханони хуб мегуфтем, то ба таҳлуқа наафтанд. Вақте сухан дар бораи бемории сироятии коронавирус мерафт, дарҳол кӯшиш мекардем, ки фикрҳояшонро ба мавзӯи дигар андармон созем. Дар ҳама ҳолат мақсаду ҳадафамон ин буд, то бемореро аз даст надиҳем”, -иброз намуд Шоҳон.

Дар ин лаҳзаҳои ҳассос ӯ талош менамояд, то ба дарди ҳар дардманде даво бахшаду дар солим гардиданаш саҳмгузор бошад. Агар ҳангоми фаъолият ба иштибоҳе роҳ диҳад, ҳаргиз худро намебахшад ва бо дарки ҳамин нукта ҷаҳди онро дорад, то дар раванди фаъолият эҳтиёткор бошад. Аз пешаи интихобкардааш ҳаргиз пушаймон набуду нест, зеро касбашро дӯст медорад.

“Оҳиста –оҳиста шумораи беморон рӯ ба коҳиш аст ва шифоёфтагон низ аз беморхона ба хонаҳояшон рухсат мешаванд. Як чизро ба мардум гуфтаниям, ки ҳамеша эҳтиёткор бошанд, бе ниқоб дар кӯчаҳои шаҳр нагарданд, чунки мо ҳоло бар зидди коронавирус мубориза бурда истодаем. Ва дар кутоҳтарин муддат инро паси сар мекунем. Рӯзҳои охир дар шабакаҳои телевизионӣ нишон доданд, ки мардум дар кӯчаҳо бе ниқоб сайру гашт доранд, ки ин тамоман мумкин нест. Мардум бояд беэҳтиётӣ накунанд ва дар ҷойҳои серодам бо ниқиб бошанд. Бо эҳтиёт будани онҳо осонии кори мо – кормандони соҳаи тиб аст”, - гуфт ӯ.

Барояш дар фасли гарм доимо бо ниқоб, дастпӯшак ва либоси махсуси тиббӣ будан, ҳаргиз боиси нороҳатияш набуда, балки хушнуд аст, ки бо дастгирии Ҳукумати кишвар имрӯз тамоми табибон бо либосҳои махсуси тиббӣ таъминанду дар роҳи хизматрасонӣ ба мардуманд.

“Чуноне ки дар вақти ҷанг бо силоҳу аслиҳа меҷанганд, имрӯз бошад, силоҳи мо - табибон алайҳи дилхоҳ беморӣ, махсусан, коронавирус доруву сузандоруст. Дар ин роҳ бо сабурӣ ва фаъолияти софдилона мо ҳатман ғолиб мешавем”, - гуфт Шоҳон.

Вақте аз ҳоли беморонаш пурсон гардидем, бо чеҳраи кушода гуфт: “Ростӣ, дар рӯзҳои аввал беморони зиёдеро қабул мекардем, аммо дар охирин ҳафтаи навбатдориам танҳо 4 нафар беморро ба қайд гирифтему халос. Онҳо ҳам бошанд фақат сулфа мекарданд. Онҳо дар хона табобат гирифта истодаанд ва зери назорати мо мебошанд”.

Имрӯз мо бояд ба таҳлуқа наафтему ба ҳар гуна суханони бардурӯғ бовар накунем. Зеро муқобили ҳар дарду беморӣ мо дар кишвар мисли Шоҳон духтурони давобахшу содиқ дорем, ки ҳамеша барои барқарор гардидани саломатии мо омодаанд.