Ҳамасола 23 феврал дар Ҷумҳурии Тоҷикистон Рӯзи Артиши миллӣ бо шукӯҳу шаҳомати хоса ҷашн гирифта мешавад. Мо шоҳид мегардем, ки дар арафаи ин ҷашн матбуоти даврӣ ва дигар васоити ахбори омма доири шермардон ва муҳофизони ватан маводҳои зиёде ба нашр мерасонанд. Аммо дар ин миён аз хизмати бонувони далеру шуҷои ватан ҳам бояд гуфт. Имрӯзҳо зиёд ба чашм мерасад, ки занон дар баробари мардон дар сангар қарор гирифта, пайи ҳифзи ватан камари ҳиммат мебанданд. Яке аз чунин бонувони фаъол Зулҳияи Тоҷиддин мебошад. Ӯ хизматчии қисми ҳарбии 15 018 Вазорати мудофиаи Ҷумҳурии Тоҷикистон аст. Мо дар арафаи ҷашни касбиашон бо ин бону суҳбат намудем.

- Дар ибтидо мегуфтед, ки барои як бону фаъолият дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ мушкил нест?

- Фикр мекунам, кор дар ҳама соҳа мушкилӣ дорад, аммо одам бояд пеш аз ҳама касбашро дӯст дорад. Ман ҳамчун як низомӣ ифтихор аз он мекунам, ки дар баробари мардон ба Ватани азизи худам хизмат карда истодаам. Бо итминони комил метавонам гӯям, ки бо мурури замон мо қариб ҳама мушикилиро паси сар намудем. Зеро дастгириҳои бевоситаи Сарвари давлат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон нисбати хизматчиёни ҳарбӣ рӯз то рӯз зиёд шудааст. Бонувоне, ки имрӯз хизмати ҳарбӣ адо менамоянд, бемуҳобо метавон онҳоро гурдофаридон ном бурд. Зеро онҳо барои ҳимояи кишвари азизамон бе тарсу ҳарос хизмат мекунанд. Хушбахтона, имрӯз Гурдофаридони мо бешуморанд.

- Чӣ сабаб шуд, ки шумо ин роҳро пеша кардед ва аз ин интихобатон розиед?

- Ман дар оилаи хизматчии ҳарбӣ ба дунё омадаам. Ҳар боре, ки модарам либоси ҳарбиро ба бар мекард, шавқу рағбатам нисбати ин касб зиёб мешуд. Ба ӯ либоси ҳарбӣ як зебоии дигар мебахшад. Аз кӯдакиам ҳамеша мехостам хизматчии ҳарбӣ шавам. Имрӯз орзуи ягонаи ман ҷомаи амал пӯшид ва аз касби худ ҳамеша ифтихор мекунам. Дар баробари ҳамаи ин бояд одам пешаи инхтихобкардаашро дӯст дошта, ростқавлона фаъолият намояд. Зеро гузаштагону бузургонамон пайваста таъкид мекунанд, роҳи рост ва некӣ ҳамеша пешаи инсон бояд бошад ва танҳо донишу хирад, ақли солим, меҳнатдӯстиву касбу ҳунари арзанда инсонро ба қуллаҳои баланди зиндагӣ мерасонад. Ман барои боз ҳам сазовор гардидан ба ин касби пурифтихор ҳамеша дар талошам.

- Ҷое, ки зан аст, он ҷо ободист мегӯянд. Дар ин маврид чӣ андеша доред?

- Албатта, бе зан ободӣ нест. Пешвои миллат мақоми занро дар ҷомеа баланд бардошта, дар Паёми имсолаи худ таъкид намуданд, ки “Ҳукумати мамлакат ташаббусҳои занону бонувони кишварро минбаъд низ дастгирӣ карда, ба хотири ҷалби бештари онҳо ба вазифаҳои роҳбарикунанда тадбирҳои иловагиро амалӣ мегардонад”. Албатта, ин барои мо ифтихор буда, боиси равнақи корамон мешавад. Шароити имрӯза мо - бонувонро боз ҳам водор мекунад, ки кишвари азизамонро гул-гулшукуфонтар кунем.

- Гуфта метавонед, ки барои боз ҳам таҳким бахшидани тарбияи ҳарбӣ - ватандӯстии ҷавонон ва умуман баланд бардоштани ҳисси худшиносии онҳо чӣ бояд кард?

- Афсарони бонангу ватандӯст дар ҳама лаҳзаҳои душвору вазнин сина сипар карда, бо ҷасорату матонат, шуҷоату садоқатмандӣ ба савганди хеш устувор мондаанд. Барои ҳифзи ҳар як ваҷаб сарзамини муқаддаси хеш ва дастовардҳои истиқлолият, пойдории сулҳу субот ва сохтори конститутсионӣ омодагиро барои ҳифзи Ватан ҳам дар сухан ва ҳам дар амал ҷавонмардона исбот кардаанд. Бояд гуфт, ки дар зарфи 29 соли таъсисёбӣ дар ҳаёти Қувваҳои Мусаллаҳ воқеаҳои муҳими таърихӣ, барору нобарориҳо ва ҳодисаҳои хубу хотирмон хеле зиёд буданд, ки мо бояд аз онҳо сабақ гирифта, кору фаъолиятамонро боз ҳам хубтару беҳтар ба роҳ монем. Боварии комил дорам, ки ҳайати шахсии ҷузъу томҳои Вазорати мудофиа бо интизоми қавӣ, донишу малакаи муосир, бархӯрдор будан аз технологияи муосир, рӯҳияи баланди ватандӯстӣ ва садоқат ба рисолати пуршарафу муқаддаси худ – ҳимояи Ватани маҳбубамон, ҳифзу таъмини зиндагии осоишта ва заҳмати созандаи халқи хешро сарбаландона иҷро менамоянд. Ҳамчунин, хотирнишон месозам, ки мо бояд аз гузаштаи пурифтихору ибратомӯзи миллати фарҳангиву сулҳдӯст, соҳибмаърифату тамаддунсоз ва ободгару созандаамон сабақи мардонагӣ гирифта, дар баробари нишон додани садоқат ба Ватан шахсони аз таърихи миллати худ огоҳ ва зираку ҳушёр бошем.

- Имрӯз фаъолияти хизматчиёни ҳарбии Қувваҳои Мусаллаҳ чӣ гуна аст?

- Имрӯз Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар, аниқтараш тамоми ҳайати шахсии ҷузъу томҳои он зери сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон фаъолияти хизматии хешро ба роҳ монда, ҳама чун як тану ҷон баҳри ҳифзи оромию осудагӣ камари ҳиммат бастаанд. Аз хизмати софдилонаю содиқонаи онҳо метавон хулоса кард, ки эшон минбаъд низ дар роҳи осудагии Ватан талош мекунанд.

- Агар имкони иваз кардани касб даст медод, оё касби худро иваз мекардед?

- Ҳаргиз не. Зеро ки ин касбро аз хурдӣ дар қалбам парваридам ва имрӯз ҷомаи амал пӯшид.

- Дар мавриди аз хизмати ҳарбӣ саркашӣ намудани баъзе ҷавонон чӣ андеша доред?

- Имрӯз бо дастгирии бевоситаи Пешвои муаззами миллат, Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Артиши миллӣ ба масъалаҳои баланд бардоштани сатҳи касбӣ, омодабошии ҷангӣ ва обутоби ҷисмониву маънавӣ таваҷҷуҳи доимӣ зоҳир гардидааст. Афсарону сарбозони шуҷои мо ҳамеша дарк менамоянд, ки дар иҷрои вазифаҳои хизматиашон бояд ҳамеша ҳушёру зирак бошанд ва ҳаргиз фаромӯш накунанд, ки фазои орому осудаи имрӯзаи Тоҷикистони соҳибистиқлол бар ивази ҷони садҳо нафар ҷавонмардони бонангу номуси миллат ба даст омадааст. Пас чаро ҷавонон аз хизмати ҳарбӣ саркашӣ намоянд. Онҳо бояд ин масъулияти бузургро бо ҷону дил дарк карда, хизмати Модар – Ватанро адо намоянд. Ман аз минбари рӯзномаи “Ҷавонони Тоҷикистон” ба дӯстон, бародарон ва ҷавонони шуҷои Ватан ҳаминро гуфтаниам, ки ҳаргиз аз хизмати Модар - Ватан саркашӣ накунед, зеро ифтихори ҳар як шаҳрванди кишвар маҳз ҷавононанд.

- Имрӯз дар арафаи 29 - умин солгарди Артиши миллӣ қарор дорем. Дар ин рӯзҳои ҷашнӣ чӣ таманниёт доред?

- Ба ҳамаи мардуми шарифи Тоҷикистон 29 - умин солгарди Артиши миллиро муборакбод намуда, бар ҳар яки онҳо сиҳатию саломатӣ, рӯзгори хуш, осмони соф, хушбахтии оилавӣ ва дар роҳи ҳифзи Ватан муваффақиятҳои беназир таманно дорам.