Яке аз самтҳои муҳимтарини сиёсати Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон пайваста баланд бардоштани мақому манзалати зан дар ҷомеа маҳсуб меёбад. Имрӯз дар миқёси кишварамон соҳае нест, ки дар он занон фаъолияти пурсамар надошта бошанд. Зимнан фаъолияти табақаҳои гуногуни аҳолиро бе занон тасаввур кардан имконнопазир аст. Хосса агар сухан доир ба кору пайкори зани деҳот равад ва илова бар ин як бонуи низомӣ.

Вақте сухан аз зани деҳот меравад, қабл аз ҳама симои занҳое бо пероҳани зебои миллӣ, тоқиву рӯймолҳои хоси ҳар маҳал пеши назар меояд, ки ҳатто дар вазифаҳои роҳбарӣ низ онҳоро иваз намекунанд. Аммо кам андар кам аст дар навоҳӣ ва деҳоти кӯҳистон занеро вохӯрдан дар либоси низомӣ.

Ҳамин тариқ, зиндагиномаи як нафар бонуи низомиро, ки зода ва парвардаи яке аз минтақаҳои дурдасти Тоҷикистон аст, ибратбахш ва сутуданӣ дарёфтем.

Имрӯз ӯ капитани милитсия аст. Сухан дар бораи Дилафрӯз Эшонова меравад. Ӯ дар ноҳияи Тоҷикобод дар оилаи зиёӣ чашм ба олами ҳастӣ кушодааст. Таҳсили ибтидоиро дар мактаби миёнаи №19 ноҳияи Тоҷикобод гирифтааст. Даврони мактабхонии ӯ дар ин диёри зебоманзар паси партаҳои мактабӣ бо ҳазорон хаёлҳои рангин сипарӣ шуданд. Дилафрӯз баъди хатми Донишгоҳи миллии Тоҷикистон чанд муддат дар мактаби миёна кор карда, баъдан ба вазифаи мудири бахши кор бо занон ва оилаи Ҳукумати ноҳияи Тоҷикобод таъин гардид. Сипас аз соли 2014 кору фаъолиятро дар яке аз воҳидҳои низомии зодгоҳаш – шуъбаи Вазорати корҳои дохилӣ дар ноҳияи Тоҷикобод ба ҳайси нозири калони гурӯҳи кадрҳо ва кор бо ҳайати шахсӣ ихтиёр намуд.

Вазифае, ки имрӯз ин бону ба уҳда дорад, хеле пурмасъулият буда, ягон лаҳза ӯ аз кор холӣ нест. “Вақте бори нахуст либоси низомӣ ба бар намудаму дар паҳлуи даҳҳо нафар ҷавонмардон ба саф рост истодам, худамро каме ноҳинҷор ҳис намудам, чун ягона зан будам бо ҷасорати мардона, ки фаъолиятро дар шуъбаи корҳои дохилии ин ноҳияи кӯҳистон интихоб намудаму тақдири минбаъдаи хешро ба ин ниҳод пайвастам. Аммо азму иродаам, ки қавӣ буд, дарҳол гумону шубҳаро аз қалб дур афканда, дар назди ҳозирин бо суханони “Ба Ватан содиқона хизмат мекунам!” бо ифтихор савганди садоқат ба Ватану миллатро ба забон овардам”,-гуфт бонуи низомӣ.

- Аз хурдӣ орзуи низомӣ буданро дар дил мепарваридам. Ба ашхоси низомӣ, сару либос, тарзи роҳ рафтан, муомилаву рафтори онҳо бо ҳавас менигаристам. Аммо ростӣ, ҳаргиз бовар надоштам, замоне мерасаду ман низ ин ҳамаро худ таҷриба мекунам. Вақте вориди муҳити низомиён гардидам, як дунёи пурасрореро барои худ кашф намудам. Он кӯраи азимеро мемонад, ки одамон дар он чун оҳан болои оташ гудохта мешаванд, пухта мешаванд, қадршиносу заршинос мешаванд, аз заъфият дур шудаву одамият меомӯзанд, кинаварзиро фаромӯш намудаву инсондӯст мешаванд, аз вобастагӣ раҳо шудаву мустақил мешаванд, бо пару боли хеш парвоз кардан меомӯзанд. Ва дар маҷмӯъ рушд ёфтаву ба камоли инсонӣ мерасанд, - гуфт ӯ.

Чун вазифаи назоратчиро ба уҳда дорад, ҳамеша сертараддуд аст, ҳаргиз хасташавиро эҳсос намекунад. Хеле пуртамкину бомулоҳиза буда, асло нафареро ноумед намекунад, ба дарди ҳама дармон меёбаду ба мушкили ҳама тадбир. Аммо таъкид мекунад, нафаре, ки талаботҳои оинномаҳои ҳарбиро риоя намекунад, набояд дар чунин сохтор кору фаъолият намояд.

“Муомилаи хуб бо ҳамкорон касро соҳибэҳтиром мегардонад, - мегӯяд капитан Дилафрӯз Эшонова. - Аммо баъзан бо тақозои мансаб кас маҷбур мешавад, бо нафарони алоҳида, яъне нафароне, ки интизоми ҳарбиро риоя намекунанду нисбат ба вазифаҳои хизматӣ хунукназарӣ менамоянд, тибқи оинномаҳои ҳарбӣ пешниҳоди чораандешӣ намояд, чун бахшиши гуноҳ ва нодида гирифтани қонунвайронкунӣ аз ҷониби худи низомиён қадру қиммати намояндагони ниҳодҳои ҳарбиро дар назди мардум коста мегардонад. Низомиён бояд ҳаминро ба хубӣ дарк намоянд, ки онҳо чашму гӯши ҳукуматанд ва ибрати ҳамагон бошанд”.

Бояд иқрор шуд, ки дар ноҳияҳои дурдасти кӯҳистон, ки занону духтарони соҳибмаълумоту соҳибкасб кам ба назар мерасанд, ба чунин касбу кори ба қавле “мардона” машғул шудани ин бонуи деҳотӣ аз ҷасорату матонат ва неруи шикастнопазири ӯ дарак медиҳад. Дилафрӯз касби худро содиқона дӯст медорад. Борҳо таклифҳои зиёдеро барои ишғоли мансабҳои дигари ба қавле барои занон “муносибтар” рад намуданаш гувоҳи гуфтаҳои болост.

Сипосгузор аст аз Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, чун танҳо бо шарофати ғамхориҳои падарона ва беғаразонаи ин марди шариф занону духтарони деҳоти кӯҳистон, новобаста аз мушкилоти иқтисодию иҷтимоӣ имкон пайдо намудаанд, то тариқи Квотаҳои президентӣ ба муассисаҳои олии кишвар дохил шудаву соҳиби касбу кори дилхоҳи худ гарданд. “Ман ҳам яке аз чунин бонувони хушбахти даврони соҳибистиқлолии кишвар мебошам, ки тавассути Квотаи президентӣ донишгоҳро хатм намуда, имрӯз содиқона ба халқу Ватани худ хизмат менамоям”, - бо ифтихор мегӯяд, Дилафрӯз.

Барои зан, ки асосан кашидани бори зиндагӣ бар дӯшаш аст, соҳиби обрӯву эътибор гаштан дар сохтори низомӣ худ нишони муваффақият ва комёбист.
Ҳайати шахсии шуъбаи ВКД дар ноҳияи Тоҷикобод аз рафтору муносибат ва фаъолияти Дилафрӯз Эшонова дар ин сохтор қаноатманд буда, ӯро ҳамчун корманди кордону ботаҷриба, хушмуомила, меҳнатдӯсту дилбастаи касбаш иззату эҳтиром менамоянд. Дилафрӯз дар корҳои ҷамъиятӣ, чорабиниҳои ноҳиявию минтақавӣ ва ҷумҳуриявӣ фаъолона иштирок намуда, маҳсули заҳматҳояш борҳо бо сипосномаву ифтихорномаҳо ва дигар мукофотҳои пулию молӣ қадрдонӣ гардидааст.

Пешаи интихобнамудаи Дилафрӯз дар ҳақиқат пешаи душвору заҳматталаб аст. Ҳамагон медонем, ки ҷони хизматчии ҳарбӣ ҳамеша дар хатар аст, зеро маҳз шабзиндадории низомиён метавонад, оромиву осудаҳолии мардуми меҳнатқаринамонро таъмин намояд ва вазифаи аввалиндараҷаи хизматчиёни ҳарбӣ дифоъ аз душман ва ғаразҳои нопоки ӯст. Ин аст, ки аксари мардум, хосса дар деҳот, низомӣ буданро барои занону духтарон мувофиқ намешуморанд. Вале дар мисоли бонувоне чун Дилафрӯз ба хубӣ мушоҳида мешавад, ки зан-модар метавонад дар ҳар гуна пайроҳаи пурхатар низ бебокона дар радифи мардони шуҷоъ ва далери Ватан гом бардоштаву пайи ҳимояти марзу буми кишвар, амониву осудагии мардум ҳиссагузор бошад.

“Мушкилоти асосии ин касб қабл аз ҳама реҷа ва низоми махсус доштани он аст ва бисёриҳо ба он ақидаанд, ки занон ба чунин мушкилиҳо тобовар нестанд. Аммо инсон дар кадом соҳае, ки фаъолият намояд, танҳо садоқат ва иродаи қавӣ метавонад ӯро муваффақ гардонида, ба қуллаи мурод расонад. Вақте зодгоҳам, диёри маҳбубам, хешу наздиконам, мардуми сарбаландам дар осоишу амонӣ зиндагӣ мекунанд, ман низ худро хушбахту муваффақ меҳисобам, чун кафили осоишу оромӣ ва ободии сарзамини хеш буданро қарзи имониву виҷдонии хеш мешуморам”, - изҳор медорад Дилафрӯз.

Воқеан, ин бонуи қавиирода, ин гурдофариди замон, Ватан ва фарзандони ин сарзаминро аз сидқи дил дӯст медораду ҳифзу ҳимояи онро амали шоиста ва муқаддас мешуморад.
Оилае, ки Дилафрӯз дар он ба воя расидааст, ҳамагӣ соҳибилму соҳибмаърифатанд. Маърифатнокиву қадршиносӣ аз волидон омӯхтаасту садоқату ихлос аз хоҳарону бародарон. Ӯ хуб медонад, ки муҳаббат ба Ватан аз муҳаббат ба аҳли оила, муҳаббат ба волидону фарзандон сарчашма мегирад. Фарзандонаш, ки давоми умри ӯянд, зиндагиашро рангину пурмаъно гардонидаанд.

Капитан Дилафрӯз Эшонова ният дорад, ки то рутбаи генералӣ дар сафи Қувваҳои Мусаллаҳ хизмат намояд.

- Сарбозе, ки орзуи генерал шуданро дар дил намепарварад, сарбози асил нест, - мегӯяд ӯ. – Албатта, мехоҳам ба зинаҳо ва рутбаҳои баландтари низомӣ мушарраф гардам ва медонам, ки ин танҳо бо иродаи қавӣ, содиқ будан ба касби интихобнамуда ва савганди ёднамуда муяссар хоҳад шуд. Ва бо боварии комил гуфта метавонам, ки азми дурусту саъйи комил касро ба ҳама орзуву ниятҳо мерасонад.