Имрӯз ҳам Иброҳим чун ҳамеша ҳангоми вориди толори варзишӣ гардидан, нахуст ба акси калони дар рӯ ба рӯи дари толор будаи падараш, ки дар гардан медалҳо ва дар рӯи сина нишонҳо овезон асту бо ифтихор сӯи ҳампешаҳои худ менигарад, дурудароз назар кард. Аммо ин назар фарқкунанда буд. Зеро ин назар дар худ як ҷаҳон эҳсоси ифтихор ва қаноатмандӣ низ дошт. Чун ин бор Иброҳим мисли падар дар гардан медали мусобиқаи байналмилалӣ овехта буд. Медале, ки медурахшид ва аксаш ба рӯи падар меафтид.

Медале, ки нур медоду рӯи падарро равшан месохт. Медале, ки ормони падар буду орзуи писар. Иброҳим бо нигоҳаш ба падари қаҳрамони худ - Саймумин Раҳимов гуфтан мехост, ки бале падар, ман тавонистам. Тавонистам содиқи аҳди худ бошам. Тавонистам бар эътимодат сазовор бошам. 

Бале, Иброҳим Раҳимов бовару эътимоди падар - ҷаҳонпаҳлавон Саймумин Раҳимов буд. Соли 2005 ҳангоме ба олами ҳастӣ чашм кушод, барои оила, хусусан баҳри падар, як ҷаҳон нишот ҳадя намуд. Саймумини паҳлавон дар симои фарзанди кӯчаки худ қаҳрамони ояндаро медид, парчамбардори ояндаро медид, номбардори Ватанро медид. Иброҳим ҳанӯз дар 3-солагӣ аз навозиши падар маҳрум монд. Чун зиёд хурд буд, аз падар кам хотиротро ҳифз кардааст. Аммо бозиҳои паҳлавононаи хаёлан бо падар кардааш, ки ҳамеша ғолибият насибаш мешуду гӯё падарро мағлуб месохт, дар ёдаш боқӣ мондааст, ҳамарӯза дар хаёлаш давр мезанад. Ҳангоми ба ҳар ҷониби толор нигаристан Иброҳим ба ёд овард, ки чӣ гуна назди мураббии худ Темурӣ Хуршеди Муртазо омаду бо виқор арз дошт, ки мехоҳад дар намуди варзиши кикбоксинг тамрин намояд. Мураббӣ ба ғуруру ифтихори писарбачаи 12 - сола ба ҳайрат нигариста, дар чеҳраи ӯ симои устоди худ Саймумин Раҳимовро дид. Аммо чизеро ошкор насохт. Иброҳими шефтаи варзиш низ дар баробари ҳамарӯза назар кардан ҷониби акси падари худ ва шунидани тавсифу ситоишҳои зиёде оид ба паҳлавонии ӯ, боре писари ин қаҳрамон будани худро баён накард. 

Рӯз то рӯз мураббӣ чеҳраи устоди худро дар симои Иброҳим кашф мекард. Ҳангоми оғоз шудани мавсими овардани ҳуҷҷатҳо, мураббӣ нахуст ҳуҷҷатҳои Иброҳимро аз назар гузаронд. Баробари хондани номи устоди хеш дар ҳуҷҷатҳо ҳаяҷонӣ шуд. Хушҳолу фараҳманд аз он шуд, ки барояш муяссар гардид, то мураббии фарзанди устоди хеш бошад. Хуршед Темурӣ чун бо меҳру садоқат ба варзиш машғул шудани Иброҳимро медид, бо ӯ пайваста тамрин мекард, нозукиҳои ин навъи варзишро меомӯзонид ва аз насиҳатҳо ва гуфторҳои падар писарро баҳравар месохт. 

Акнун Иброҳим ба мусобиқаи байналмилалӣ раҳсипор шуд. Ҳарчанд падарро дар канор надошт, аммо ӯро дар қалб бо худ бурда буд. Иброҳим бо қувваозмоии худ ҳамагонро ба ҳайрат гузошт. Варзишгарони қирғиз, ки мақоми аввалро дар ин навъи варзиш аз даст додан намехостанд, бо дидани ин набард мисле ки даст боло карданд. Иброҳим ҳар гоҳ ки пой баланд мекарду зарба мезад, қаҳрамонеро мемонд, ки метавонад аз рӯи обу оташ гузарад, то ҷаҳонро наҷот диҳад. Ӯ баҳри боло бурдани номи Ватан зарба мезад, баҳри парафшон кардани Парчами миллат зарба мезад, баҳри ҳифз кардани ному мақоми падар зарба мезад. Оқибат вақти эълони натиҷаи мусобиқа ва муайян кардани ғолиб фаро расид. Номи Иброҳим бо тантана зикр шуд. Суруди миллӣ садо дод. Парчам бо ифтихор аз доштани чунин болобардори худ парафшон гардид. Фазо идона шуду пуртантана. Иброҳим даст рӯи синаи худ гузошт. Он ҷо тапиши қалби падарро эҳсос намуд ва сарфароз гашт.

Неруи Иброҳимро ҳатто ҳарифонаш арҷ гузоштанд. Зеро чуноне ки мураббӣ - Хуршеди Темурӣ зикр кард, Иброҳим эҳтироми ҳарифро медонад. Нисбат ба ҳарифи худ раҳмдил асту меҳрубон. Иброҳим ҳеҷ гоҳе пушти номи падар намегардад. Ба ҳамагон аз писари ҷаҳонпаҳлавон Саймумин Раҳимов будани худ мужда намедиҳад. Аммо чун идомадиҳандаи роҳи падар асту дар рагу шарёнаш хуни ватанпарваронаи падар гардиш мекунад, бешак ба ҳамагон аз рӯи рафтору гуфтор маълум мегардад. Иброҳим вафодори пешаи худ аст. Боре устодаш аз навъи варзиши миллӣ - гӯштин ва ба он майл доштани падараш ёдовар шуда, дар хусуси дар ин навъи варзиш тамрин кардан назари шогирди худро пурсид. Аммо Иброҳим зиёд дӯст доштани навъи варзиши кикбоксингро таъкид карда, ба он содиқ монданашро зикр кард. Зеро ӯ мехост чун падар роҳи интихобнамудаи худро то охир тай кунад ва муваффақ гардад.

Модари меҳрубон низ мехост Иброҳим чун падар рӯи гилеми сурх қувваозмоӣ намояду қуллаҳои гӯштини самборо фатҳ кунад. Аммо шавқу хоҳиши писарро дар дигар самт мушоҳида карда, иҷоза дод, то ин навъи варзишро тамрин намояд. Ҳамин шавқу ҳавас, тамринҳои пай дар пай ва талошу кӯшиш барои расидан ба қуллаи мурод аст, ки Иброҳим бо ин синни хурд сардори дастаи варзишгарони Ташкилоти ҷамъиятии клуби варзишии “Арконӣ”-ро бар ӯҳда дорад. Ҳастияш варзиш гардидаву ҳадафаш номбардор шудан.

...Садои варзишгарон баланд шуд. Хомӯшии толор аз байн рафт. Суҳбати падару писар - Саймумин Раҳимов ва Иброҳими Саймумин, ки тавассути нигоҳ анҷом меёфт, боқӣ монд ба рӯзҳои дигар. Иброҳим пеш аз оғози тамрин бори охир сӯи акси падар назар кард ва гӯё бо ин нигоҳ мегуфт, ки ман метавонам падарҷон! Аз нури медали Иброҳим чеҳраи Саймумин Раҳимов медурахшид. Падар ҳамоно бо ифтихор менигарист...

Хуршед ХОВАРӢ,“ҶТ”
Сайёра ШУКУРЗОДА, 
волонтёри “ҶТ”