-Таҷлил гардидани Рӯзи ҷавонон дар кишвар нишони он аст, ки давлату Ҳукумат дар арсаи сиёсат ба ҷавонон такя намуда, дар симои насли ояндасози кишвар фардои дурахшони Тоҷикистони азизро мебинад. Дар баробари ин ҳамаи мо-насли ояндасоз аз таҷлил гардидани Рӯзи ҷавонон хушҳолем. Ҳар сол ин санаи таърихиро бо муҳаббат интизор мешаваму онро бо самимият ҷашн мегирам. Ва ин рӯзи фархундаро ба ҳамаи ҳамсолонам таҳният мегӯям, - иброз дошт Ситора Назарова.

Ӯ гирандаи Стипендияи президентӣ дар солҳои 2019-2020 буда, айни ҳол хонандаи синфи нуҳуми Гимназияи №1 барои хонандагони болаёқати шаҳри Душанбе аст.

Ҳамсуҳбати мо дар давоми нуҳ соле, ки дар гимназия пайи таҳсил аст, ба комёбиҳои зиёде ноил гардидааст. Аз ҷумла, солҳои ‎2018-2019 дар олимпиадаи фаннӣ аз фанни забон ва адабиёти тоҷик дар даври шаҳрӣ сазовори ҷойи 3-юм ва дар даври ҷумҳуриявӣ сазовори ҷойи ифтихорӣ гардидааст. Худи ҳамон сол гирандаи Стипендияи раиси шаҳри Душанбе шудааст. Ӯ инчунин дар давраҳои байнимактабӣ, ноҳиявӣ, шаҳрӣ, ҷумҳуриявӣ ва байналмилалии озмуни “Нозирони навраси ҳаракат” иштирок карда, сазовори ҷойҳои намоён гаштааст. Имсол бошад, дар олимпиадаи фаннӣ аз фанни забон ва адабиёти тоҷик сазовори ҷойи дуюм шуд.

-Имрӯз дар ҷумҳурии соҳибистиқлоламон бо дастгирии Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон шароитҳо барои донишомӯзӣ хеле беҳтар шудааст. Дар муассисаҳои таълимӣ ҳамаи имкониятҳои зарурӣ ҷиҳати аз бар намудани илму дониш барои хонандагон муҳайёст. Барои сайқал додани дониши хонандагон ғайр аз мактаб садҳо ҷойҳои дигар мавҷуданд, ки дар онҳо ба наврасон ҳам илмҳои дақиқ ва ҳам илмҳои ҷамъиятиро меомӯзонанд. Кулли имконият барои соҳибдониш гардидани мо фароҳам мебошад. Танҳо лозим аст, ки самимонаву содиқона пайи илмомӯзӣ шавем, - иброз дошт Ситора.

Чун доир ба дастгириҳои Президенти кишвар нисбат ба насли ҷавон пурсон гардидем, иброз дошт: “Пешвои миллатамон нисбат ба мо-ҷавонон меҳрубонанду ғамхор. Барои он ки мо-ҷавонон ҳаёти шоиста дошта бошему дар фазои сулҳу субот умр ба сар барем ва касбу ҳунар омӯхта, пайи фаъолият бошем, ҳама чизро фароҳам овардаанд. Ҳар сол барои бо ҷойи кор таъмин намудани ҷавонон тадбирҳои зиёде амалӣ гардида, ҷойҳои кории зиёде ташкил карда мешаванд, то ҷавонон дар риштаи дӯстдоштаи хеш пайи фаъолият бошанду бо ташаббусу малакаи хеш саҳмгузори рушди соҳаи хеш гарданд”.

Ӯ мегӯяд, мо-ҷавонон бояд ба қадри ин сарзамин расему ҳар зарра хоки онро пос дорем. Зеро ҳамин сарзамини биҳиштист, ки мо дар оғӯши гармаш ҳаёт ба сар мебарему чун гунҷишкакон дар фазои озоду беғубораш дар парвозем. Вазифаи имрӯзаи якояки мо аз он иборат аст, ки ҳамчун ояндагони ин сарзамин касбу ҳунар омӯзем, мутахассиси хуб шавем ва саҳми худро дар рушди ватани азизамон гузорему онро дар арсаи ҷаҳонӣ боз ҳам хубтару беҳтар муаррифӣ созем. Ин аст, рисолати мо-ҷавонон.

Вақте дар охири суҳбат пурсон гардидем, ки оянда кадом касбро интихоб менамояд, гуфт: “Оянда мехоҳам иқтисодчӣ шавам, аниқтараш муҳосиб. Аз хурдӣ кору фаъолияти модарамро, ки муҳосибанд, дида, ба ин касб меҳр бастам ва он бароям писанд аст. Аз ин рӯ, пеши худ мақсад гузоштаам, ки ба мисли модарам муҳосиб шаваму дар рушди ин соҳа саҳми худро гузорам”.

Барои ба ин ҳадафҳояш расидан, мо ба Ситора барору муваффақият хоҳонем.



Беҳрӯз ХОЛМУРОДОВ, “ҶТ”