Орзуе, ки Хусравро соҳиби шоҳҷоиза кард

Давоми чанд сол аст, ки озмуни ҷумҳуриявии “Тоҷикистон - ватани азизи ман” дар кишвар ҷараён дорад. Озмуни мазкур ба наздикӣ ҷамъбаст гардида, беҳтаринҳо соҳиби шоҳҷоиза ва маблағҳои пулӣ гардиданд. Дар зимн бо Хусрав Ҳабибов, ғолиби шоҳҷоизаи озмуни мазкур аз рӯи номинатсияи “Сарояндагии анъанавӣ”, ки айни ҳол возхони Филармонияи мардумии ба номи Одина Ҳошими ноҳияи Мир Сайид Алии Ҳамадонӣ мебошад, суҳбате анҷом додем.

- Нахуст ғолибиятро бароятон муборак мегӯем.

- Ташаккур!

- Дар оғоз мехостем аз оғози талошҳоятон дар ин росто чанде қисса мекардед.

- Ҳар нафаре, ки дар сабқате иштирок менамояд, ё варзишгар бошад ё ҳунарманд мақсадаш ғолиби он шудан аст. Ман тули чор сол аст, ки дар озмуни мазкур иштирок менамоям. Бояд қайд намоям, ки соли гузашта то даври шаҳрӣ омадам, вале ҷо нагирифтам ва сазовори ҷойи ифтихорӣ гардидам. Имсол ҳам дар озмун ширкат варзидаму дар даври ноҳиявӣ ҷойи якум, даври вилоятӣ ҷойи дуюм ва хушбахтона дар даври шаҳрӣ сазовори шоҳҷоизаи озмуни ҷумҳуриявии “Тоҷикистон - ватани азизи ман” гаштам. Дар мавриди талошҳоям бошад, бояд гӯям, ки чор сол аст, ки барои ғолиб омадан тамоми талошу кӯшиши худро ба харҷ додам ва дар охир муваффақ шудам.

- Пайваста шикаст хӯрдан баъзан ҷавононро дилшикаста мекунад. Чӣ шуморо дар ин роҳ устувор нигоҳ дошт?

- Орзуе, ки дар дил парварда будам, намегузошт дилшикаста гардам ва баръакс дар ҳар шикаст пурқувваттар мешудам, зеро боз ҳам зиёд талош мекардам. Орзуям ин буд, ки бояд бо соядасти Пешвои миллат диплом дошта бошам ва мақсади асосии ширкатам дар ин озмун ҳам ҳамин буд. Бо ин мақсад пайваста талош мекардам. Ана ҳамин орзуи ширин ва холисонаам буд, ки дар роҳи интихобкардаи худ устувортар гардидам.

- Фарқияти озмуни имсола нисбат ба солҳои қаблӣ дар чӣ буд?

- Озмуни имсола аз озмунҳои солҳои қаблӣ хеле фарқ менамуд. Аз як тараф доварон дар кори худ бисёр ҷиддӣ буданд, чун ба ҳар як нозукии иҷроиш аҳамият медоданд. Аз тарафи дигар иштирокчиён низ хеле фаъол буданд. Озмуни мазкур дар як сатҳи баланд ва хеле шаффоф гузашт. То дараҷае шаффоф буд, ки то эълони натиҷа намедонистам, ки сазовори Шоҳҷоиза гардидаам. Вақте номамро хонданд, дар ҳайрат афтодаму як ҳисси хеле аҷибе доштам, ки бо сухан наметавон тасвираш кард.

- Чун дар ҳоли имрӯз ҳама тавассути фонограмма суруд месароянд, зинда суруд хондан бароятон бо рубоб дар ин озмун душвор набуд?

- Бояд гӯям, ки тавассути фонограмма суруданро намеписандам. Аз тарафи дигар жанри анъанавӣ каме душвор аст. Аз он ҷиҳат мушкил аст, ки аз ҳунарманд маҳорату малакаи воқеиро талаб мекунад. Имрӯз студияҳои сабти овозии зиёде мавҷуд аст, ки сабти овозии ҳар нафари сабтнамударо бо чи қадар заҳмату талош метавонанд, ки ба нота дароварда, ҷӯр созанду сабт хуб барояд. Аммо дар сурудхонии анъанавӣ бошад, наметавон аз нафаре, ки истеъдоду овози хуб надорад, як ҳунарманди боистеъдод омода ва овозӣ сабт намуд. Манзурам аз ин гуфта он аст, ки агар сарояндае истеъдоду маҳорати хуб надошта бошад, ҳеҷ нафаре ӯро сарояндаи хуб муаррифӣ карда наметавонад. Барои дар ин жанр сурудан, ҳунарманд бояд ҳунару маҳорати хуб дошта бошад.

- Озмуни мазкур ба ҷавонон чӣ такконе мебахшад ва он то кадом андоза дар рушди санъати тоҷик замина мегузорад?

- Озмуни мазкур тули чанд соли баргузорӣ тамоми нафаронеро, ки дӯстдори санъату ҳунаранд ба ҳам овард. Дар ин муддат ҷавонони зиёде иштирок намуда, зина ба зина ҳунару маҳорати худро сайқал дода, дар кори худ ҷиддитар гардиданд, то ба мақсади худ бирасанд. Албатта, ҳамаи инҳо ба рушди ҳар як санъаткору ҳунарманд саҳми босазо мегузорад.

- Мегӯянд, ки “бе пир марав, ки дар бимонӣ”. Устод дар муваффақ гаштани ҳар як шахс чӣ нақше дошта метавонад?

- Ҳар санъаткореро устоде мебояд, то барои рушди ӯ заҳмат бикашад. Бубинед, як дарахте, ки дар биёбон мерӯяду касе ӯро нигоҳубин накардааст, аз дарахте, ки боғбон ӯро парваришу нигоҳубин мекунад ва об дода, гирдашро нарм менамояд, аз ҳамдигар чи қадар фарқ менамояд. Санъаткор низ чунин аст. Бояд як нафаре бошад, ки ӯро тарбия намояд, то ки санъаткор ба зинаҳои баланд рафта бирасад. Дар рушди ман устодони зиёде саҳмгузор буданд. Бисёр саъю талош карданд, то ман ба ин зинаҳо бирасам. Аз ҳамаи онҳое, ки ба банда ҳаққи устодӣ доранд, хеле миннатдорам.

- Барои як ҷавон дар жанри анъанавӣ сурудан мушкил нест?

- Барои ҳар як ҷавон дар жанри анъанавӣ сурудан, албатта душвор аст. Чун жанри мазкур яке аз мушкилтарин жанрҳои сарояндагӣ аст ва аз сароянда маҳорату малакаи қавиро талаб мекунад. Дар ин жанр авҷҳо ва овозкашиҳои баланд аст. Он жанре ҳаст, ки шумо бо як рубоб бояд таваҷҷуҳи тамошобинро ҷалб намудаву талаботи онҳоро қонеъ карда тавонед. Ҳарчанд каме душвор бошад, агар ҳунарманд маҳорату истеъдоди хуб дошта бошад, душвории онро ҳис намекунад.

- Ба онҳое, ки дар озмуни мазкур иштирок мекунанду муваффақ намегарданд, барои ғолибият чӣ тавсия медиҳед?

- Ҳар нафаре, ки дар озмуни мазкур иштирок менамояду муваффақ намегардад, набояд руҳафтодаву дилсард гардад. Баръакс, бо устодон тамринҳои худро зиёдтар ба роҳ монаду хатоҳои худ-ро ислоҳ намояд. Ҳамчунин ҳамаи он нозукиҳое, ки низомномаи озмун талаб мекунад, ба назар бигирад. Чун довароне, ки дар он ҷо менишинанд, бешак, беҳтаринҳо ҳастанд. Онҳо аз ҳамаи нозукиҳои санъат ва паҳлуҳои он хабардор будаву онро дарк менамоянд. Барои қонеъ гардонидани онҳо ҳар як иштирокчиро зарур аст, ки кӯшиши зиёд намояд. Агар ҳар як иштирокчӣ талош намудаву хатоиҳои қаблии худро бартараф намояд, боварӣ дорам, ки ҳатман ба мақсади худ мерасад.

- Оянда чӣ нақшаҳо доред?

- Дар оянда нақша дорам, ки сурудҳои худро дар сатҳи телевизионҳо сабт намудаву манзури тамошобинон гардонам. Ҳамчунин нақшаи дигарам он аст, ки шогирдони худро дар ин роҳ тарбия намоям, то тавониста бошам заррае ҳам бошад, дар фазои фарҳангии кишвар саҳм гузорам.

Гулафшон КАРИМОВА,
“ҶТ”