Миллати тоҷик 25 сол муқаддам истиқлолияти деринтизори давлатии худро, ки орзуи чандин сол боз ба он расиданро дошт, ба даст овард. Аммо аз рӯзи соҳибистиқлол шудан вазъияти дохили кишвар ноором гардид ва ин нооромиҳо рӯз то рӯз домани худро паҳн мекард. Нооромиҳои дохилӣ давлати навтаъсиси моро қариб ки ба коми нобудӣ расонид. Сохтори идоракунии давлатӣ дар он вақт тамоман заиф буд. Барои мушкилоти вазъияти дохилии кишварро бартараф намудан ва ором намудани фазои кишвар, инчунин нигоҳдории марзу буми ин сарзамин зарурати ташкили мақоми мустаҳкаме, ки оромии давлат ва амнияти мардумро таъмин карда тавонад, ба миён омад.

Ҳамин тариқ 23-юми феврали соли 1993 нахустин гузашти низомии аскарону сарбозон дар майдони марказии шаҳри Душанбе баргузор гардид ва ин рӯз минбаъд ҳамчун Рӯзи таъсисёбии Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон эълон ва ҳар сол бо шаҳомати хоса ҷашн гирифта мешавад.

Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар имрӯз ба яке аз мақомоти асосии таъминкунандаи оромии давлат ва батанзимдарорандаи тартиботи ҷамъиятӣ мубаддал гаштааст. Бартараф кардани нооромиҳои дохилии дараи Камароб (соли 2011), ором намудани воқеаҳои ғайричашмдошти моҳи сентябри соли гузашта дар шаҳрҳои Душанбе ва Ваҳдат натиҷаи хизмати софдилона ва матонату мардонагии афсарону сарбозон мебошад, ки барои ҳар яки мо - ҷавонон бешак дарси ватандӯстиву худогоҳист.

Воқеан, дар тӯли фаъолияти 24-солаи худ Артиши миллии кишвар аз чандин имтиҳони нангини таърихӣ гузашта, рӯз то рӯз пурзӯр гардидани ҷузъу томҳои Қувваҳои Мусаллаҳ, ҷасорату мардонагӣ ва заҳмату талош баҳри оромии ин сарзамин, далериву ҷоннисории афсарону сарбозони бо нангу номуси кишвар бараъло ба чашм мерасад. Имрӯз оромии кишвар ва осудагии мардум натиҷаи бехобиву ҷоннисории сарбозону аскарони далеру шуҷои Ватан мебошад.

То бихобад миллате осуда дар болини хоб,
Аскаре бояд, ки санги хораро бистар кунад.

Дар яке аз ҳадисҳои пайғамбарамон, ҳазрати Муҳаммад (с) оварда шудааст ки: “Дӯст доштани Ватан ва ҳимояи қавми худ аз гӯшаи имон аст”. Модоме, ки мо худро мусулмон мешуморем, пас ҳар яки мо муваззафем, ки баҳри ҳимояи ин сарзамин, таъмини оромии кишвар ва муҳайё сохтани шароити зиндагии арзанда баҳри наслҳои оянда ҷони худро дареғ надорем ва софдилонаву поквиҷдонона барои Ватани азизу маҳбубамон - Тоҷикистон хизмат намоем. Чуноне ки дар ин бора шоири бузурге гуфтааст:

Хизмат ба Ватан қарзи ҳама мардон аст,
Дурӣ зи Ватан шеваи номардон аст.
Рав, бар ҳама ашхос бигӯ ҳарфи маро,
Ин марзи Ватан ба аскарон пазмон аст.

Ҷамолиддин ШАРИФОВ,
донишҷӯи курси 4-и Донишкадаи молия ва иқтисоди Тоҷикистон