ҶАВОНОН
Ҷумъа 26 Апрел 2024 11:16
Ҷавонон. Зери ин мафҳум он табақаи ҷомеа пеши назар меояд, ки бо ҷӯшу хурӯши ҷавонӣ пайи омӯхтани илму донишанду зимни фаъолият дар дилхоҳ соҳа ҷиҳати рушду нумуъ ва инкишофу тараққӣ ёфтани ватани азизамон – Тоҷикистон паи фаъолият мебошанд.
Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари дигар давлатҳои дунё аз ибтидои соҳибистиқлолии мамлакат ба насли наврасу ҷавон аҳамияти махсус зоҳир намуда, дар ташаккули соҳаҳои гуногуни хоҷагии халқи мамлакат ҳамеша ба ҷавонон такя менамояд.
Имрӯз маҳз зери сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷавонон дар тамоми соҳаҳо ба навгонӣ машғул гардида, суханони ҳикматомези Пешвои миллатро сармашқи кори худ қарор медиҳанд ва баҳри сазовор будан ба боварии Сарвари давлат талош меварзанд.
Ҷавонон, ки ояндаи кишвар мебошанд, аз ибтидои ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ва Ваҳдати миллӣ ҳамеша зери таваҷҷуҳи хирадмандонаи Президенти мамлакат қарор доранд. Далели ин гуфтаҳо қабул гардидани Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон” аз 13 марти соли 1992, Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 23 майи соли 1997 “Дар бораи тадбирҳои беҳтар намудани кор бо ҷавонон” ва дар ин замина таъсис дода шудани Кумитаи кор бо ҷавонони назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, қабул гардидани Барномаи миллии “Ҷавонони Тоҷикистон” барои солҳои 1999-2000, Барномаи миллии “Ҷавонони Тоҷикистон барои солҳои 2001-2003”, таъсис додани Ҷоизаи ба номи Исмоили Сомонӣ барои олимони ҷавон, таъсиси стипендияи Президентӣ барои хонандагони мактабҳои таҳсилоти ҳамагонӣ, литсейҳо, гимназияҳо, омӯзишгоҳҳои касбӣ-техникӣ, 23 май эълон гардидани Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон ва дар ниҳоят эълон гардидани соли 2017 ҳамчун “Соли ҷавонон” мебошанд.
Ҷавонони Тоҷикистон имрӯз дар зери фазои орому осудаи меҳан паи таҳсил ва фаъолият буда, метавон гуфт, ки ояндаи кишвар боз ҳам хубу шукуфонтар хоҳад шуд. Зеро натиҷаи фаъолияти назарраси ҷавононро мо имрӯз дар тамоми соҳаҳо ба таври аъло мушоҳида менамоем. Имрӯз аз соҳаи варзиш сар карда, дар соҳаҳои дигар низ, ба монанди соҳаҳои илму техника, иқтисодиёт ва фарҳанг ҷавонони мо ба дастовардҳои беназир ноил гардидаанд. Гувоҳи ин суханҳо ҷойҳои намоёнро сазовор гардидани хонандагони тоҷик бо дониши замонавии хеш дар озмуну олимпиадаҳои сатҳи ҷаҳонӣ миёни хонандагони кишварҳои дигар, дар соҳаи илму ихтироот ба комёбиҳои зиёд ноил гардидани ҷавонон ва дар вазифаҳои гуногуни хизматии давлатӣ фаъолият намудани онҳо мебошад.
Президенти мамлакат дар ҳар вохӯрии хеш ба масъалаи рушду инкишофи ҷавонони кишвар таваҷҷуҳ зоҳир намуда, таъкид месозанд, ки мо бояд наврасону ҷавононро дар рӯҳияи эҳтиром ба муқаддасоти миллӣ, қонунияту тартибот ва риояи ҳатмии талаботи қонун тарбия кунем, онҳоро аз таъсири харобиовари падидаҳои номатлуби замони муосир, аз қабили ифротгароӣ, нашъамандӣ ва умуман, ҳама гуна ҷинояткорӣ эмин нигоҳ дорем ва тарзи ҳаёти солимро дар байни онҳо ҳарчи бештар тарғибу ташвиқ намоем.
Чунончӣ дар ин росто Пешвои миллат хеле ба маврид зикр намудаанд: “Сидқан дӯст доштани Ватан, ҳифз намудани манфиатҳои миллии он ва бо донишу маърифати замонавӣ дар арсаи байналмилалӣ ба таври шоиста муаррифӣ намудани Тоҷикистон бояд аз ҳадафҳои асосии шумо бошад. Шумо - ҷавонон - умеду орзуи мо, татбиқкунандагони нақшаву ниятҳои неки насли калонсол ва ормонҳои ҳазорсолаи миллати қадимаи тоҷик мебошед ва вазифадоред, ки ин масъулияти бузургро содиқонаву сарбаландона иҷро намоед. Зеро ояндаи Тоҷикистон шумо ҳастед ва тараққиёти минбаъдаи кишвари маҳбубамон, ки асосҳои мустаҳками он имрӯзҳо гузошта мешаванд ва таҳкими мақоми он дар ҷомеаи мутамаддини башарӣ аз саҳми фаъолонаи шумо дар ҳаёти иқтисодӣ ва сиёсиву ҷамъиятии мамлакат вобаста мебошад”.
Дар тӯли 27 соли истиқлолияти давлатӣ дар партави сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат ҷиҳати илмомӯзӣ ва соҳиби касбу ҳунарҳои гуногун гардидани ҷавонони мамлакат тамоми шароит ва имкониятҳои мусоид фароҳам оварда шуда, гузашта аз ин, ҳифзу пойдории истиқлолият, бунёди давлати муосиру пешрафта ва рушди ояндаи онро бо иштироки фаъолона ва саҳми бевоситаи ҷавонон вобаста дониста, бо истифода аз имконоти мавҷуда вазъи иҷтимоиву иқтисодии наврасону ҷавонон мунтазам беҳтар мегардад.
Боиси хушҳолист, ки ҳар сол дар кишвар Рӯзи ҷавонон бо тантана ва шукӯҳу шаҳомати хосса таҷлил мегардад. Ҷавонон таҷлили Рӯзи ҷавононро, ки бо иқдоми бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд мегардад, ҳамчун падидаи замони истиқлолият баҳри дастгирии ҷавонон ва ҳавасмандгардонию қадршиносии насли ҷавон меҳисобанд.
Атобой Собиров, олими ҷавон, номзади илмҳои тиб мегӯяд: “Мо-ҷавонон, ифтихорманд аз он ҳастем, ки давлати соҳибистиқлол ва Сарвари дилсӯзу ғамхор дорем ва дар тӯли соҳибистиқлолии мамлакат дар кулли соҳаҳо, ба хусус соҳаи тандурустӣ ба пешравии назаррас сазовор гардидем. Мо ҷавононро зарур аст, ки ҷавобан ба ин ғамхориҳо тамоми саъю талоши хешро ба донишандӯзӣ, интихоби касбу ҳунарҳои муосир, ободиву пешрафти сарзамини аҷдодӣ, ҳимояи Ватан, рушди илму техника ва бунёдкорӣ равона созем. Боварии комил дорам, ки барои ба ин мақсадҳо расидан мо ҷавонон бо ҳисси баланди ватандӯстӣ ва нангу номуси миллӣ аз фарзанди фарзонаи Тоҷикистон Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ибрат гирифта, барои боло бурдани обрӯю эътибори Ватани азизамон дар арсаи байналмилалӣ кору пайкор хоҳем кард”.
Воқеан, дар кишваре, ки Сарвари он ба насли ҷавон диққати махсус зоҳир менамояду имкониятҳоро барои таҳсилу илмомӯзӣ ва зиндагии шоиста намудан фароҳам месозад, пас бо боварӣ метавон гуфт, ки ояндаи чунин кишвар дурахшон буда, насли ҷавонаш бо ҳисси баланди худшиносии миллӣ ба арзишҳои миллӣ арҷ гузошта, баҳри рушди ватани хеш азм хоҳанд кард.
Мастура Мирзоева, донишҷӯи ДМТ низ аз таҷлили Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон хушҳол буда, таъкид месозад, ки бояд ҷавонон ба қадри ин таваҷҷуҳи Ҳукумати кишвар расанду фаъолияти назаррас намоянд.
“Хеле хушбахтам, ки дар кишварамон барои мо ҷавонон рӯзеро ҷашн мегиранд. Ҷашн гирифта шудани Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон нишона аз он аст, ки ҷавонони хушбахти мамлакат дар маркази диққати Ҳукумати кишвар, махсусан Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат қарор дошта, дар ҳалли ҳама гуна масъалаҳои муҳим такя ба ҷавонон менамоянд. Чун имрӯз донишомӯз ҳастем, мушоҳида менамоем, ки ҷиҳати омӯхтани илму дониш, касбу ҳунарҳои гуногун ва соҳибкасбу мутахассис гардидани ҷавонон тамоми имкониятҳои зарурӣ фароҳам оварда шудааст. Дар ин росто фақат бояд ҷавонон барои омӯхтани дониши замонавӣ азм намоянду барои мутахассиси хуби соҳаи худ гардидан талош варзанд”, - иброз дошт Мастура Мирзоева.
Дар воқеъ, ҷавонӣ замонест, ки мо дар оғӯши гармаш ба воя мерасему роҳи минбаъдаи зиндагии хешро маҳз дар ҳамин айёми рангини тақдирсоз муайян месозем. Аз ин рӯ, бояд талош кард, то дар ин замони ибтидои комёбиҳои минбаъда дониш омӯхту соҳибкасбу маърифатнок гардид. Чун ҷавонӣ зудгузар аст, бояд паи гузоштани номи нек кӯшиш кунем. Зеро фармудаанд:
Аз ҷавонон ба ҷаҳон номи накӯ мемонад,
Фасли гул мегузарад лаззати бӯ мемонад.
Ҷумҳурии Тоҷикистон дар баробари дигар давлатҳои дунё аз ибтидои соҳибистиқлолии мамлакат ба насли наврасу ҷавон аҳамияти махсус зоҳир намуда, дар ташаккули соҳаҳои гуногуни хоҷагии халқи мамлакат ҳамеша ба ҷавонон такя менамояд.
Имрӯз маҳз зери сиёсати хирадмандонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ- Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҷавонон дар тамоми соҳаҳо ба навгонӣ машғул гардида, суханони ҳикматомези Пешвои миллатро сармашқи кори худ қарор медиҳанд ва баҳри сазовор будан ба боварии Сарвари давлат талош меварзанд.
Ҷавонон, ки ояндаи кишвар мебошанд, аз ибтидои ба даст овардани Истиқлолияти давлатӣ ва Ваҳдати миллӣ ҳамеша зери таваҷҷуҳи хирадмандонаи Президенти мамлакат қарор доранд. Далели ин гуфтаҳо қабул гардидани Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи сиёсати давлатии ҷавонон” аз 13 марти соли 1992, Фармони Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон аз 23 майи соли 1997 “Дар бораи тадбирҳои беҳтар намудани кор бо ҷавонон” ва дар ин замина таъсис дода шудани Кумитаи кор бо ҷавонони назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, қабул гардидани Барномаи миллии “Ҷавонони Тоҷикистон” барои солҳои 1999-2000, Барномаи миллии “Ҷавонони Тоҷикистон барои солҳои 2001-2003”, таъсис додани Ҷоизаи ба номи Исмоили Сомонӣ барои олимони ҷавон, таъсиси стипендияи Президентӣ барои хонандагони мактабҳои таҳсилоти ҳамагонӣ, литсейҳо, гимназияҳо, омӯзишгоҳҳои касбӣ-техникӣ, 23 май эълон гардидани Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон ва дар ниҳоят эълон гардидани соли 2017 ҳамчун “Соли ҷавонон” мебошанд.
Ҷавонони Тоҷикистон имрӯз дар зери фазои орому осудаи меҳан паи таҳсил ва фаъолият буда, метавон гуфт, ки ояндаи кишвар боз ҳам хубу шукуфонтар хоҳад шуд. Зеро натиҷаи фаъолияти назарраси ҷавононро мо имрӯз дар тамоми соҳаҳо ба таври аъло мушоҳида менамоем. Имрӯз аз соҳаи варзиш сар карда, дар соҳаҳои дигар низ, ба монанди соҳаҳои илму техника, иқтисодиёт ва фарҳанг ҷавонони мо ба дастовардҳои беназир ноил гардидаанд. Гувоҳи ин суханҳо ҷойҳои намоёнро сазовор гардидани хонандагони тоҷик бо дониши замонавии хеш дар озмуну олимпиадаҳои сатҳи ҷаҳонӣ миёни хонандагони кишварҳои дигар, дар соҳаи илму ихтироот ба комёбиҳои зиёд ноил гардидани ҷавонон ва дар вазифаҳои гуногуни хизматии давлатӣ фаъолият намудани онҳо мебошад.
Президенти мамлакат дар ҳар вохӯрии хеш ба масъалаи рушду инкишофи ҷавонони кишвар таваҷҷуҳ зоҳир намуда, таъкид месозанд, ки мо бояд наврасону ҷавононро дар рӯҳияи эҳтиром ба муқаддасоти миллӣ, қонунияту тартибот ва риояи ҳатмии талаботи қонун тарбия кунем, онҳоро аз таъсири харобиовари падидаҳои номатлуби замони муосир, аз қабили ифротгароӣ, нашъамандӣ ва умуман, ҳама гуна ҷинояткорӣ эмин нигоҳ дорем ва тарзи ҳаёти солимро дар байни онҳо ҳарчи бештар тарғибу ташвиқ намоем.
Чунончӣ дар ин росто Пешвои миллат хеле ба маврид зикр намудаанд: “Сидқан дӯст доштани Ватан, ҳифз намудани манфиатҳои миллии он ва бо донишу маърифати замонавӣ дар арсаи байналмилалӣ ба таври шоиста муаррифӣ намудани Тоҷикистон бояд аз ҳадафҳои асосии шумо бошад. Шумо - ҷавонон - умеду орзуи мо, татбиқкунандагони нақшаву ниятҳои неки насли калонсол ва ормонҳои ҳазорсолаи миллати қадимаи тоҷик мебошед ва вазифадоред, ки ин масъулияти бузургро содиқонаву сарбаландона иҷро намоед. Зеро ояндаи Тоҷикистон шумо ҳастед ва тараққиёти минбаъдаи кишвари маҳбубамон, ки асосҳои мустаҳками он имрӯзҳо гузошта мешаванд ва таҳкими мақоми он дар ҷомеаи мутамаддини башарӣ аз саҳми фаъолонаи шумо дар ҳаёти иқтисодӣ ва сиёсиву ҷамъиятии мамлакат вобаста мебошад”.
Дар тӯли 27 соли истиқлолияти давлатӣ дар партави сиёсати хирадмандонаи Пешвои миллат ҷиҳати илмомӯзӣ ва соҳиби касбу ҳунарҳои гуногун гардидани ҷавонони мамлакат тамоми шароит ва имкониятҳои мусоид фароҳам оварда шуда, гузашта аз ин, ҳифзу пойдории истиқлолият, бунёди давлати муосиру пешрафта ва рушди ояндаи онро бо иштироки фаъолона ва саҳми бевоситаи ҷавонон вобаста дониста, бо истифода аз имконоти мавҷуда вазъи иҷтимоиву иқтисодии наврасону ҷавонон мунтазам беҳтар мегардад.
Боиси хушҳолист, ки ҳар сол дар кишвар Рӯзи ҷавонон бо тантана ва шукӯҳу шаҳомати хосса таҷлил мегардад. Ҷавонон таҷлили Рӯзи ҷавононро, ки бо иқдоми бевоситаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қайд мегардад, ҳамчун падидаи замони истиқлолият баҳри дастгирии ҷавонон ва ҳавасмандгардонию қадршиносии насли ҷавон меҳисобанд.
Атобой Собиров, олими ҷавон, номзади илмҳои тиб мегӯяд: “Мо-ҷавонон, ифтихорманд аз он ҳастем, ки давлати соҳибистиқлол ва Сарвари дилсӯзу ғамхор дорем ва дар тӯли соҳибистиқлолии мамлакат дар кулли соҳаҳо, ба хусус соҳаи тандурустӣ ба пешравии назаррас сазовор гардидем. Мо ҷавононро зарур аст, ки ҷавобан ба ин ғамхориҳо тамоми саъю талоши хешро ба донишандӯзӣ, интихоби касбу ҳунарҳои муосир, ободиву пешрафти сарзамини аҷдодӣ, ҳимояи Ватан, рушди илму техника ва бунёдкорӣ равона созем. Боварии комил дорам, ки барои ба ин мақсадҳо расидан мо ҷавонон бо ҳисси баланди ватандӯстӣ ва нангу номуси миллӣ аз фарзанди фарзонаи Тоҷикистон Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ибрат гирифта, барои боло бурдани обрӯю эътибори Ватани азизамон дар арсаи байналмилалӣ кору пайкор хоҳем кард”.
Воқеан, дар кишваре, ки Сарвари он ба насли ҷавон диққати махсус зоҳир менамояду имкониятҳоро барои таҳсилу илмомӯзӣ ва зиндагии шоиста намудан фароҳам месозад, пас бо боварӣ метавон гуфт, ки ояндаи чунин кишвар дурахшон буда, насли ҷавонаш бо ҳисси баланди худшиносии миллӣ ба арзишҳои миллӣ арҷ гузошта, баҳри рушди ватани хеш азм хоҳанд кард.
Мастура Мирзоева, донишҷӯи ДМТ низ аз таҷлили Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон хушҳол буда, таъкид месозад, ки бояд ҷавонон ба қадри ин таваҷҷуҳи Ҳукумати кишвар расанду фаъолияти назаррас намоянд.
“Хеле хушбахтам, ки дар кишварамон барои мо ҷавонон рӯзеро ҷашн мегиранд. Ҷашн гирифта шудани Рӯзи ҷавонони Тоҷикистон нишона аз он аст, ки ҷавонони хушбахти мамлакат дар маркази диққати Ҳукумати кишвар, махсусан Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат қарор дошта, дар ҳалли ҳама гуна масъалаҳои муҳим такя ба ҷавонон менамоянд. Чун имрӯз донишомӯз ҳастем, мушоҳида менамоем, ки ҷиҳати омӯхтани илму дониш, касбу ҳунарҳои гуногун ва соҳибкасбу мутахассис гардидани ҷавонон тамоми имкониятҳои зарурӣ фароҳам оварда шудааст. Дар ин росто фақат бояд ҷавонон барои омӯхтани дониши замонавӣ азм намоянду барои мутахассиси хуби соҳаи худ гардидан талош варзанд”, - иброз дошт Мастура Мирзоева.
Дар воқеъ, ҷавонӣ замонест, ки мо дар оғӯши гармаш ба воя мерасему роҳи минбаъдаи зиндагии хешро маҳз дар ҳамин айёми рангини тақдирсоз муайян месозем. Аз ин рӯ, бояд талош кард, то дар ин замони ибтидои комёбиҳои минбаъда дониш омӯхту соҳибкасбу маърифатнок гардид. Чун ҷавонӣ зудгузар аст, бояд паи гузоштани номи нек кӯшиш кунем. Зеро фармудаанд:
Аз ҷавонон ба ҷаҳон номи накӯ мемонад,
Фасли гул мегузарад лаззати бӯ мемонад.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед