ҶАВОНОН
Панҷшанбе 25 Апрел 2024 07:36
Ин субҳ вақте ки аз хоб бедор шудам, фикру хаёлам парешону андешаҳоям ҳама дарҳамбарҳам буданд. Мисли нафари роҳгумзада ҳайрон монда, майнаам гиҷ шуда буд. “Имрӯз якшанбе, рӯзи истироҳатӣ. Магар месазад, ки қиматтарин сарват – вақтамро беҳудаву ба хоб сарф кунам? Чӣ бояд кард? Ба китобхонӣ машғул шавам? Не, бояд коре кард, ки руҳану ҷисман ором шавам. Ба хонаи хешу табор равам? Ин ҳам нашуд. Бояд коре кард, ки берун аз қоида бошаду бароям хотирмон. Пас, чӣ бояд кард? Ҳа, ёфтам. Магар айб нест, ки дар пойтахт бошаму аз зебоиҳои он бехабар. Ба тамошои гулгашту хиёбон ва боғу маконҳои тамошобоби пойтахти азизамон меравам...”. Дар охир ба ҳамин қарор омадам. Мисли он ки пайки хуше бароям дода бошанд, бо дили пур аз фараҳу шодӣ ва хушу хурсанд аз хона берун шудам...
Тамошои ман аз маҳаллаи бо ном машҳури “Гипрозем” шуруъ шуд. Шитоб накарда, як маром, ба гунае, ки ба корҳои кардаи масъулин баҳо медода бошам, ба ҳар бинои наву бунёдшуда, роҳҳои таъмиргардида зеҳн монда, қадам задам. Роҳ чун оина. Ба тозагиаш-ку ҷои гап нест. Танбашавии мошинҳо низ дигар ба назар намерасад. Зуд ҳис мешавад, ки шаҳри ман ҳар лаҳзаву ҳар дақиқа ба худ қабои нав мегираду аз ободшавиаш дарак медиҳад.
Дар истгоҳ мунтазири нақлиёт шудам. Чанд дақиқа нагузашта буд, ки автобуси наву замонавие, ки чанд моҳест кучаҳои шаҳрро зеб медиҳанд, дар истгоҳ таваққуф намуда, мунтазири мусофирони навбатӣ шуд. Аз пайдо шудани ин намуди мусофиркашҳо дар кӯчаҳои шаҳр кайҳо дарак доштам, аммо бори аввал ба он савор мешудам. Он гӯё бори аввал аст, ки ба роҳ мебаромада бошад, наву тоза ва назар ба автобусҳои куҳна хеле роҳат аст. Ҳам дохилаш гарму ҳавояш тоза. Пулчинак гӯё фикрҳои маро хонда бошад, пурсид:
- Ҷураҷон, бори аввал ба ин намуди автобусҳо савор шудӣ?
- Бале, якум бор, бародар.
- Аз ҳайрон–ҳайрон нигоҳ карданат пайхас кардам. Мо ҳамаамон медонем, ки мушкили асосии солҳои охир беҳ нашудани сатҳу сифати хизматрасонии нақлиёти ҷамъиятӣ буд. Дар телевизиону радио ва газетаҳо қариб ҳамарӯза аз ин мушкилӣ менолиданд. Ҳаминро раиси шаҳр ба назар гирифта, дар асоси шартнома аз як ширкати Ҷумҳурии Туркия аввал 40 адад ва баъдан 24 адад автобусҳои мусофиркаши тамғаи “ISUZU” -ро ба Душанбе ворид намуд. Ана, аз ҳамин ҳисоб дар хатсайрҳои пойтахт мушкилоти мусофиркашонӣ то андозае ҳал гардида аст. Боз гап-гап аст, ки дар соли 2018 хатсайрҳои шаҳр бо микроавтобус низ таъмин карда мешаванд. Чанд рӯз мешавад, ки бо қарори раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ барои нафақахӯрони аз 75-сола боло хизматрасонӣ ройгон шудааст.
- Оҳоо, бисёр хуб-ку. Бовар дорам, ки соли 2018 агар микроавтобусҳо низ ба пойтахт ворид шаванд, мушкилии нақлиёт пурра аз байн меравад...
Аз тирезаи автобус зебои шаҳрро бо завқ тамошо карда мерафтам. Қариб дар назди ҳама биноҳо майдончаҳои варзишӣ сохта шуда аст.
- Беҳтарин иқдоми шаҳрдорӣ маҳз ҳамин майдончаҳои варзишист. Ҳамеша таъкид мешавад, ки дар замони кунунӣ беҳтарин амале, ки ҷавононро аз беҳудагардию корҳои бад боз медорад, ба варзиш машғул будан аст. Бунёди чунин майдончаҳо айни муддаост,- ба марди дар барам нишаста мегӯям. – Бунёди маконҳои варзишӣ ба мақсад бисёр мувофиқанд.
- Бале. Тасаввурнокарданист, ки дар давоми 11 моҳи соли 2017 дар ҳудуди пойтахт зиёда аз 80 майдончаҳои варзишию фароғатии замонавӣ дар назди биноҳои истиқоматӣ бунёд гардида аст. Аз онҳо кӯдакону наврасон ва сокинони шаҳр бе ягон мамоният ҳамарӯза истифода менамоянд. Боз сохтумони чунин майдончаҳои варзишию фароғатӣ дар назар аст.
Саргарми тамошо ва суҳбат шудаму чӣ тавр ба хиёбони марказии шаҳри Душанбе расиданамро нафаҳмида мондам. Тасмим гирифтам, ки аз назди фурӯшгоҳи “Садбарг” саёҳатро пиёда идома диҳам. Ҷониби муҷассамаи Исмоили Сомонӣ роҳ пеш гирифтам. Сари ҳар қадам аз зебоиҳо чашмам об мехӯрду ба зеҳнам мегузашт: “Воқеан, имсол Душанбеи мо қабои дигар ба бар кардааст. Дару девори биноҳо, кӯчаю хиёбонҳо, ҳама оростаю пероста ва сабзу хурраму гулпӯшанд. Шояд, онҳое, ки чанд сол ба пойтахт наомада буданд, дар тасаввурашон чунин зебоӣ нағунҷад”.
Қадамзанон ба назди муҷассамаи Исмоили Сомонӣ расидам. Дар ин макони Душанбе барои ҷашни соли нави мелодӣ омодагӣ дар авҷи аълост. Дар рӯ ба рӯи Муҷассамаи Исмоили Сомонӣ арчаи солинавӣ бо баландии 25 метр қомат афрохтааст, ки назирашро таърихи Душанбе ёд надорад. Ба як нигоҳ маълум аст, ки ин арчаи идона аз арчаҳои солинавии солҳои пешин бо ҳашамату зебоияш куллан фарқ дорад. Ин фоли нек ва навиде аз оғози зиндагии шоиставу арзанда ва осудаи мардуми мо дар соли оянд аст. Тасаввурнокарданист, ки шаби соли нав ин ҷо чӣ гуна базмгоҳе барпо шавад. Дақиқ, ангушти ҳайрат ба даҳон хоҳем бурд. Ҳоло ки то соли нав рӯзҳои ба шумор боқӣ мондааст, теъдоди зиёди ҷавонон гирди арчаи зебо акс мегиранду меболанд ва мафтуни хуррамию зебоии пойтахти азизамон мешаванд. Шодию нишоти ҷавононро метавон чунин хулоса кард, ки ин ҳама талошҳои раиси ҷавони шаҳр ба Душанбе ҷавонӣ бахшидааст.
Бо ҳамин фикрҳо роҳ ҷониби Боғи Устод Рӯдакӣ пеш гирифтам. Сари ҳар қадам ҷавонҳо бо ҳам нишастаанд. Яке дар ҳавои муттар ва бӯи гулҳои боғ китоб мутолиа дораду яке бо ҳамнишинаш аз дарсу донишгоҳ мегӯяд. Аз ваҷоҳати баъзеи дигарон аён буд, ки ҳамакнун аз китобхонаи зебою пурҳашамати рӯ ба рӯи боғ – Китобхонаи миллӣ фориғ шудаанду мехоҳанд, дар ин ҷои зебо, назди гулҳои рангоранг ва ором каме истироҳат кунанд: “Инҷоро борҳо дидаам, бо вуҷуди он ки бо баъзе навгониҳо ҳамакнун ошно шудам. Ба Боғи фарҳангию фароғатии Садриддин Айнӣ меравам”, - гуфтам бо худ. Ҳангоми дар роҳ рафтанам аз назарам истгоҳҳои бо матоъ печонидашуда дур намонданд: “Аҷиб, магар истгоҳҳоро низ дигар мекунанд?” Ин саволро аз марде, ки назди истгоҳ ба кор машғул буд, пурсидам:
- Бале, писарам. Баъд аз рӯнамоии нахустин истгоҳи намунавӣ барои нақлиёти ҷамъиятии шаҳрӣ дар моҳи август бо иштироки раиси шаҳр, муҳтарам Рустами Эмомалӣ, ҳоло бунёди истгоҳҳои нақлиёти мусофирбарӣ бо ороиши замонавӣ дар хиёбони Рӯдакӣ, кӯчаҳои Айнӣ ва Аҳмади Дониш ба роҳ монда шудааст. Тибқи лоиҳа истгоҳҳои мазкур аз ҷои нишаст, нуқтаи фурӯши маҷаллаву рӯзномаҳо ва кортҳои электронии пардохти роҳкиро, таблоҳои электронӣ барои пешниҳод намудани маълумот ба сокинону меҳмонони пойтахт доир ба замон ва шумораи хатсайрҳо ва таблоҳои таблиғотӣ иборатанд. Дар онҳо нуқтаи хизматрасонии телефони шаҳрӣ насб гардида, ҳудуди истгоҳ тавассути камераҳои мушоҳидавӣ назорат карда мешавад, - гуфт ӯ.
- Албатта, истифодаи ин гуна истгоҳҳо ба кӯчаҳои шаҳр ҳусни дигар зам мекунанд, – гуфтаму роҳамро давом додам. Ва билохира ба Боғи фарҳангию фароғатии ба номи С. Айнӣ расидам.
Боғи фарҳангию фароғатии С. Айнӣ, ки солҳо боз ба як макони аз диққати омма дурмонда табдил ёфта буд, ҳоло ба яке аз маконҳои истироҳативу тамошогаҳи асосии сокинони пойтахт бадал шудааст. Дохили боғ саросар ҳама гулпӯшу ҳама ҷо пурра навсозӣ шудааст. Дар ҳудуди гулгашт фаввораҳои бо мусиқӣ ҳаракаткунанда ва бо таҷҳизоти равшанидиҳанда сохта, бо чароғакҳои рангин насбу васл шудаанд, ки тавассути барномаи махсус идора карда мешаванд. Дар дохили боғ амфитеатр бо 650 ҷои нишаст омода гардида, 40 баландгӯяк, ки ба хати радиоӣ пайваст мебошанд, ба истироҳаткунандагон руҳу равони тоза мебахшад. Кадом як сарояндаи хушсадо бо тамоми ҳиссиёт мисраҳои зиндаёд Боқӣ Раҳимзодаро дар радио сароида истода буд:
Аҷаб шаҳри дилороӣ, Душанбе,
Хаёлам зеби дунёӣ, Душанбе.
Шудам сарсабз дар оғӯши меҳрат,
Чу дил дар синаам ҷоӣ, Душанбе…
Болои курсии истироҳатие нишастаму дар хаёлам васфи Душанбеи азизро кардам: “Бале, бар ҳақ ҳамин тавр аст! Имрӯз Душанбе – пойтахти маҳуби мо ба яқин зеботарин шаҳри дунёст. Рӯз аз рӯз хуррамгардонии кӯчаву хиёбонҳо, бунёди иншооти нав ба нав, майдончаҳои варзишӣ, бо оби тоза таъмин намудани аҳолӣ, нақшаи нави генералӣ, пайваст кардани хонаҳои истиқоматӣ ба системаи гармидиҳӣ, беҳтар гардидани сатҳу сифати хизматрасонии нақлиёти ҷамъиятӣ, кам шудани ҷинояткорӣ дар байни ноболиғон ва дигар тағйиротҳои нав гувоҳи онанд. Бунёди марказҳои бузурги савдои “Ашан”, “Пайкар”, “Рӯдакӣ –Плаза” ва “Ёвар”, бозори “Меҳргон” бо тарҳи муосир камназиранд. Пойтахти азизамон имрӯзҳо бо шарофати Истиқлолият он қадар зебою дилрабо гаштааст, ки дар тасвираш кас оҷизу дар қалам рондан дар мемонад. Ба гуфти шоир:
Намоям васфи номатро агар сар,
Сухан гул мекунад дар рӯи дафтар.
Бо гулгаштҳои зебо, биноҳои барҳаво, фаввораҳои дилрабо, обҳои мусаффо, қасрҳои фарҳангию фароғатӣ, муҷассамаҳои бузургони миллат, ба қавле онро шӯҳраи офоқ гардонидааст. Чун ҷавони дар авҷи камолот буда рӯ ба эҳёву гулгулшукуфоиҳо дорад. Имрӯз Душанбе ба шаҳри ҷавонӣ, шаҳри орзӯҳо, шаҳри ваҳдат, шаҳри нусрат, шаҳри ишқу муҳаббат, шаҳри ормону умедҳо, шаҳри рустанҳову сохтанҳо табдил ёфтааст. Дар фазои пойтахти азизамон саросар кабӯтари орзуҳои ҷавонӣ пар мезанад. Аз Суғду аз хоки Хатлон, дигаре аз хоки зархези Зарафшон ва бадахшию ҳисориро Душанбе кошонаи умеду армон шудааст. Воқеан, макони ҷавонист ин шаҳри ҷовидон:
Набошад дар ҷаҳон чун тоҷ бе тахт,
Душанбе – пойтахти Тоҷикистон.
Тамошои ман аз маҳаллаи бо ном машҳури “Гипрозем” шуруъ шуд. Шитоб накарда, як маром, ба гунае, ки ба корҳои кардаи масъулин баҳо медода бошам, ба ҳар бинои наву бунёдшуда, роҳҳои таъмиргардида зеҳн монда, қадам задам. Роҳ чун оина. Ба тозагиаш-ку ҷои гап нест. Танбашавии мошинҳо низ дигар ба назар намерасад. Зуд ҳис мешавад, ки шаҳри ман ҳар лаҳзаву ҳар дақиқа ба худ қабои нав мегираду аз ободшавиаш дарак медиҳад.
Дар истгоҳ мунтазири нақлиёт шудам. Чанд дақиқа нагузашта буд, ки автобуси наву замонавие, ки чанд моҳест кучаҳои шаҳрро зеб медиҳанд, дар истгоҳ таваққуф намуда, мунтазири мусофирони навбатӣ шуд. Аз пайдо шудани ин намуди мусофиркашҳо дар кӯчаҳои шаҳр кайҳо дарак доштам, аммо бори аввал ба он савор мешудам. Он гӯё бори аввал аст, ки ба роҳ мебаромада бошад, наву тоза ва назар ба автобусҳои куҳна хеле роҳат аст. Ҳам дохилаш гарму ҳавояш тоза. Пулчинак гӯё фикрҳои маро хонда бошад, пурсид:
- Ҷураҷон, бори аввал ба ин намуди автобусҳо савор шудӣ?
- Бале, якум бор, бародар.
- Аз ҳайрон–ҳайрон нигоҳ карданат пайхас кардам. Мо ҳамаамон медонем, ки мушкили асосии солҳои охир беҳ нашудани сатҳу сифати хизматрасонии нақлиёти ҷамъиятӣ буд. Дар телевизиону радио ва газетаҳо қариб ҳамарӯза аз ин мушкилӣ менолиданд. Ҳаминро раиси шаҳр ба назар гирифта, дар асоси шартнома аз як ширкати Ҷумҳурии Туркия аввал 40 адад ва баъдан 24 адад автобусҳои мусофиркаши тамғаи “ISUZU” -ро ба Душанбе ворид намуд. Ана, аз ҳамин ҳисоб дар хатсайрҳои пойтахт мушкилоти мусофиркашонӣ то андозае ҳал гардида аст. Боз гап-гап аст, ки дар соли 2018 хатсайрҳои шаҳр бо микроавтобус низ таъмин карда мешаванд. Чанд рӯз мешавад, ки бо қарори раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ барои нафақахӯрони аз 75-сола боло хизматрасонӣ ройгон шудааст.
- Оҳоо, бисёр хуб-ку. Бовар дорам, ки соли 2018 агар микроавтобусҳо низ ба пойтахт ворид шаванд, мушкилии нақлиёт пурра аз байн меравад...
Аз тирезаи автобус зебои шаҳрро бо завқ тамошо карда мерафтам. Қариб дар назди ҳама биноҳо майдончаҳои варзишӣ сохта шуда аст.
- Беҳтарин иқдоми шаҳрдорӣ маҳз ҳамин майдончаҳои варзишист. Ҳамеша таъкид мешавад, ки дар замони кунунӣ беҳтарин амале, ки ҷавононро аз беҳудагардию корҳои бад боз медорад, ба варзиш машғул будан аст. Бунёди чунин майдончаҳо айни муддаост,- ба марди дар барам нишаста мегӯям. – Бунёди маконҳои варзишӣ ба мақсад бисёр мувофиқанд.
- Бале. Тасаввурнокарданист, ки дар давоми 11 моҳи соли 2017 дар ҳудуди пойтахт зиёда аз 80 майдончаҳои варзишию фароғатии замонавӣ дар назди биноҳои истиқоматӣ бунёд гардида аст. Аз онҳо кӯдакону наврасон ва сокинони шаҳр бе ягон мамоният ҳамарӯза истифода менамоянд. Боз сохтумони чунин майдончаҳои варзишию фароғатӣ дар назар аст.
Саргарми тамошо ва суҳбат шудаму чӣ тавр ба хиёбони марказии шаҳри Душанбе расиданамро нафаҳмида мондам. Тасмим гирифтам, ки аз назди фурӯшгоҳи “Садбарг” саёҳатро пиёда идома диҳам. Ҷониби муҷассамаи Исмоили Сомонӣ роҳ пеш гирифтам. Сари ҳар қадам аз зебоиҳо чашмам об мехӯрду ба зеҳнам мегузашт: “Воқеан, имсол Душанбеи мо қабои дигар ба бар кардааст. Дару девори биноҳо, кӯчаю хиёбонҳо, ҳама оростаю пероста ва сабзу хурраму гулпӯшанд. Шояд, онҳое, ки чанд сол ба пойтахт наомада буданд, дар тасаввурашон чунин зебоӣ нағунҷад”.
Қадамзанон ба назди муҷассамаи Исмоили Сомонӣ расидам. Дар ин макони Душанбе барои ҷашни соли нави мелодӣ омодагӣ дар авҷи аълост. Дар рӯ ба рӯи Муҷассамаи Исмоили Сомонӣ арчаи солинавӣ бо баландии 25 метр қомат афрохтааст, ки назирашро таърихи Душанбе ёд надорад. Ба як нигоҳ маълум аст, ки ин арчаи идона аз арчаҳои солинавии солҳои пешин бо ҳашамату зебоияш куллан фарқ дорад. Ин фоли нек ва навиде аз оғози зиндагии шоиставу арзанда ва осудаи мардуми мо дар соли оянд аст. Тасаввурнокарданист, ки шаби соли нав ин ҷо чӣ гуна базмгоҳе барпо шавад. Дақиқ, ангушти ҳайрат ба даҳон хоҳем бурд. Ҳоло ки то соли нав рӯзҳои ба шумор боқӣ мондааст, теъдоди зиёди ҷавонон гирди арчаи зебо акс мегиранду меболанд ва мафтуни хуррамию зебоии пойтахти азизамон мешаванд. Шодию нишоти ҷавононро метавон чунин хулоса кард, ки ин ҳама талошҳои раиси ҷавони шаҳр ба Душанбе ҷавонӣ бахшидааст.
Бо ҳамин фикрҳо роҳ ҷониби Боғи Устод Рӯдакӣ пеш гирифтам. Сари ҳар қадам ҷавонҳо бо ҳам нишастаанд. Яке дар ҳавои муттар ва бӯи гулҳои боғ китоб мутолиа дораду яке бо ҳамнишинаш аз дарсу донишгоҳ мегӯяд. Аз ваҷоҳати баъзеи дигарон аён буд, ки ҳамакнун аз китобхонаи зебою пурҳашамати рӯ ба рӯи боғ – Китобхонаи миллӣ фориғ шудаанду мехоҳанд, дар ин ҷои зебо, назди гулҳои рангоранг ва ором каме истироҳат кунанд: “Инҷоро борҳо дидаам, бо вуҷуди он ки бо баъзе навгониҳо ҳамакнун ошно шудам. Ба Боғи фарҳангию фароғатии Садриддин Айнӣ меравам”, - гуфтам бо худ. Ҳангоми дар роҳ рафтанам аз назарам истгоҳҳои бо матоъ печонидашуда дур намонданд: “Аҷиб, магар истгоҳҳоро низ дигар мекунанд?” Ин саволро аз марде, ки назди истгоҳ ба кор машғул буд, пурсидам:
- Бале, писарам. Баъд аз рӯнамоии нахустин истгоҳи намунавӣ барои нақлиёти ҷамъиятии шаҳрӣ дар моҳи август бо иштироки раиси шаҳр, муҳтарам Рустами Эмомалӣ, ҳоло бунёди истгоҳҳои нақлиёти мусофирбарӣ бо ороиши замонавӣ дар хиёбони Рӯдакӣ, кӯчаҳои Айнӣ ва Аҳмади Дониш ба роҳ монда шудааст. Тибқи лоиҳа истгоҳҳои мазкур аз ҷои нишаст, нуқтаи фурӯши маҷаллаву рӯзномаҳо ва кортҳои электронии пардохти роҳкиро, таблоҳои электронӣ барои пешниҳод намудани маълумот ба сокинону меҳмонони пойтахт доир ба замон ва шумораи хатсайрҳо ва таблоҳои таблиғотӣ иборатанд. Дар онҳо нуқтаи хизматрасонии телефони шаҳрӣ насб гардида, ҳудуди истгоҳ тавассути камераҳои мушоҳидавӣ назорат карда мешавад, - гуфт ӯ.
- Албатта, истифодаи ин гуна истгоҳҳо ба кӯчаҳои шаҳр ҳусни дигар зам мекунанд, – гуфтаму роҳамро давом додам. Ва билохира ба Боғи фарҳангию фароғатии ба номи С. Айнӣ расидам.
Боғи фарҳангию фароғатии С. Айнӣ, ки солҳо боз ба як макони аз диққати омма дурмонда табдил ёфта буд, ҳоло ба яке аз маконҳои истироҳативу тамошогаҳи асосии сокинони пойтахт бадал шудааст. Дохили боғ саросар ҳама гулпӯшу ҳама ҷо пурра навсозӣ шудааст. Дар ҳудуди гулгашт фаввораҳои бо мусиқӣ ҳаракаткунанда ва бо таҷҳизоти равшанидиҳанда сохта, бо чароғакҳои рангин насбу васл шудаанд, ки тавассути барномаи махсус идора карда мешаванд. Дар дохили боғ амфитеатр бо 650 ҷои нишаст омода гардида, 40 баландгӯяк, ки ба хати радиоӣ пайваст мебошанд, ба истироҳаткунандагон руҳу равони тоза мебахшад. Кадом як сарояндаи хушсадо бо тамоми ҳиссиёт мисраҳои зиндаёд Боқӣ Раҳимзодаро дар радио сароида истода буд:
Аҷаб шаҳри дилороӣ, Душанбе,
Хаёлам зеби дунёӣ, Душанбе.
Шудам сарсабз дар оғӯши меҳрат,
Чу дил дар синаам ҷоӣ, Душанбе…
Болои курсии истироҳатие нишастаму дар хаёлам васфи Душанбеи азизро кардам: “Бале, бар ҳақ ҳамин тавр аст! Имрӯз Душанбе – пойтахти маҳуби мо ба яқин зеботарин шаҳри дунёст. Рӯз аз рӯз хуррамгардонии кӯчаву хиёбонҳо, бунёди иншооти нав ба нав, майдончаҳои варзишӣ, бо оби тоза таъмин намудани аҳолӣ, нақшаи нави генералӣ, пайваст кардани хонаҳои истиқоматӣ ба системаи гармидиҳӣ, беҳтар гардидани сатҳу сифати хизматрасонии нақлиёти ҷамъиятӣ, кам шудани ҷинояткорӣ дар байни ноболиғон ва дигар тағйиротҳои нав гувоҳи онанд. Бунёди марказҳои бузурги савдои “Ашан”, “Пайкар”, “Рӯдакӣ –Плаза” ва “Ёвар”, бозори “Меҳргон” бо тарҳи муосир камназиранд. Пойтахти азизамон имрӯзҳо бо шарофати Истиқлолият он қадар зебою дилрабо гаштааст, ки дар тасвираш кас оҷизу дар қалам рондан дар мемонад. Ба гуфти шоир:
Намоям васфи номатро агар сар,
Сухан гул мекунад дар рӯи дафтар.
Бо гулгаштҳои зебо, биноҳои барҳаво, фаввораҳои дилрабо, обҳои мусаффо, қасрҳои фарҳангию фароғатӣ, муҷассамаҳои бузургони миллат, ба қавле онро шӯҳраи офоқ гардонидааст. Чун ҷавони дар авҷи камолот буда рӯ ба эҳёву гулгулшукуфоиҳо дорад. Имрӯз Душанбе ба шаҳри ҷавонӣ, шаҳри орзӯҳо, шаҳри ваҳдат, шаҳри нусрат, шаҳри ишқу муҳаббат, шаҳри ормону умедҳо, шаҳри рустанҳову сохтанҳо табдил ёфтааст. Дар фазои пойтахти азизамон саросар кабӯтари орзуҳои ҷавонӣ пар мезанад. Аз Суғду аз хоки Хатлон, дигаре аз хоки зархези Зарафшон ва бадахшию ҳисориро Душанбе кошонаи умеду армон шудааст. Воқеан, макони ҷавонист ин шаҳри ҷовидон:
Набошад дар ҷаҳон чун тоҷ бе тахт,
Душанбе – пойтахти Тоҷикистон.
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед