Фарҳанги миллӣ ба сифати пояи устувори маънавиёт ва таҳкими аркони давлатдорӣ арзиши ниҳоят бузург дошта, ҳифзи он ва ба ояндагон ба мерос гузоштани ин ганҷинаи маънавии халқи азизамон вазифаи давлат ва тамоми шаҳрвандони кишварамон ба шумор меравад.

Эмомалӣ Раҳмон

Аз шунидани суханронии Пешвои муаззами миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ба муносибати 10-солагии қабули Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон “Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросимҳо дар Ҷумҳурии Тоҷикистон”, ки 11 июли соли ҷорӣ сурат гирифт, хеле мутаассир шудам ва амиқан дарк намудам, ки ин қонун барои мо – миллати тоҷик, то чи андоза муҳим ва зарурист.

Яке аз масъалаҳои ниҳоят муҳими он ҳифзи фарҳанги миллӣ, бахусус либоси тоҷикӣ мебошад. Дар воқеъ, имрӯз рӯ овардани ҷомеа ба либосҳои бегона боиси нигаронии ҷиддӣ мебошад. Чунки яке аз рукнҳои муҳими миллат ин либоси миллӣ мебошад. Агар он ҳифз нашавад, миллат дар гирудорҳои ҷаҳони муосир, бархурди тамаддунҳо бой медиҳад ва мо ҳамарӯза мушоҳида карда истодаем, ки чи гуна миллатҳоро бе яроқу силоҳ, тавассути нест кардани фарҳангашон аз байн бурда истодаанд. Чунки фарҳанги миллат, ба вижа либоси миллӣ ҷузъи муҳими ҳувияти миллӣ аст. Агар ҳувияти миллат аз байн рафт, аз он миллат дигар нишоне боқӣ нахоҳад монд. Барои ҳамин, дар ин замина ташвишу таъкидҳои домии Сарвари давлат беҳуда нестанд: “Якчанд маротиба такрор ба такрор иброз доштам ва бори дигар таъкид менамоям, ки дар шароити ҷаҳонишавӣ агар хоҳанд давлатеро аз байн баранд, аввал забон ва баъдан фарҳангашро нест мекунанд. Моро зарур аст, ки ба зуҳуроти нангини бегонапарастӣ ҳарчи зудтар хотима бахшида, сару либосҳои миллии духтарону бонувонро бештар тарғиб намоем, пеши роҳи тақлиду таассуб ва зоҳирпарастиро гирем ва дар миёни занону бонувон корҳои фаҳмондадиҳиро вусъат бахшем”.

Ба андешаи ман дар ҳифзи либоси миллӣ дар баробари тамоми қишру гурӯҳҳои ҷомеа махсусан мо – занон бояд фаъол бошем. Чунки зан – модар офарандаи миллат ва фарҳанги миллат аст. Бақои он ба зан – модар иртиботи ҳатмӣ дорад. Аз ин рӯ, Пешвои миллат ҳам ба ин омили бақои фарҳанг ва либоси миллӣ махсус таваҷҷуҳ намуда, қатъиян таъкид карданд, ки занону модарон бояд нисбат ба ин масъала масъулияти бештар эҳсос намоянд.

Имрӯз, дар ҳақиқат, ҳифзи либоси миллӣ масъалаи ҳаёту мамоти миллати мо аст. Агар мо ин мушкилотро сарфи назар намоем, наметавонем худро ба дараҷаи як миллати комил ташаккул диҳем. Чунки моро хатарҳои гуногуни ҷаҳонишавӣ иҳота кардааст. Ягона роҳи бартараф кардани ин хатарҳо дар баробари ҳифзи забони миллат фарҳанги миллӣ, хусусан либоси миллӣ мебошад. Аз ин рӯ, пешниҳод менамоям, ки натанҳо занон, балки тамоми қишрҳои ҷомеа баҳри ҳифзи ин рукни муҳими миллат ба по хезанд ва миллатро аз беҳувиятшавӣ ҳимоя намоянд. Дар ин замина зарур аст, ҷавобгарӣ барои риоя накардани либосу фарҳанги миллӣ дар сатҳи қонунҳо ҷиддитар шавад ва ҳар шахсе, ки либоси миллиро эҳтиром намекунаду либоси бегона ба бар менамояд, нисбаташ ҷавобгарии сангинтар роҳандозӣ карда шавад.

Шаҳло МУСЛИМОВА, омӯзгори Мактаб-интернати санъати миёнаи махсуси ҷумҳуриявии ба номи М. Атоев