Зан дар фабрикаи гушт кор мекард. Рӯзи корӣ анҷом ёфту зан ба яхдони гушт рафт, то чизеро аз назар гузаронад. Аммо дари яхдон ногаҳон пушида шуд.

Зан дар дохил монд. Гиря кард, дод зад, дарро бо пойҳояш куфт, аммо ҳеҷ кас ба ёрӣ наомад. Кор¬мандон ҳама рафта буданд.

Баъд аз 5 соат посбон дарро кушод. Зан наҷот ёфт. Аз посбон пурсид, чи хел шуд, ки ба яхдон омад, чун ин вазифааш нест.

Посбон чунин ҷавоб дод:

- Ман дар ин фабрика 35 сол мешавад кор мекунам. Ҳазорон коргар ҳар рӯз меоянду мераванд. Аммо шумо ягона касе ҳастед, ки субҳ бо ман салом карда, шом худоҳофизӣ мекунед.

Барои бисёриҳо гӯё ман вуҷуд надорам. Имрӯз мо одатан салому алейк кардем. Аммо бегоҳӣ ин ҷумлаи шуморо нашунидам: “Хайр, то пагоҳ!”

Барои ҳамин хостам фабрикаро аз назар гузаронам. Бо шарофати шумо маънии дар ҳаёт буданамро ҳис мекунам. Хайр¬боди шуморо нашунидам, фикр кардам чизе рух додааст.

АНДАРЗ: нафарони атрофатонро дӯст доред, эҳтиром кунед, охир намедонед, ки фардо шуморо чӣ интизор аст.

Таҳия