ҶАВОНОН
Ҷумъа 19 Апрел 2024 09:35
«Ҳифзи Ватан, ҳимояи манфиатҳои давлат, таҳкими истиқлолият ва иқтидори мудофиавии он вазифаи муқаддаси ҳар шаҳрванд аст».
Конститутсияи Тоҷикистон
Ин вазифаҳои муҳимро мо вақте сарбаландона иҷро карда метавонем, ки ба моҳияти истиқлол, арзишҳои давлати демокративу ҳуқуқбунёд сарфаҳм равем ва ба таҳаввулоти мафкуравии гиромидошти ин меъёрҳо, ки омили аслии мавҷудияти ҷомеаи мутамаддин ва ободии рӯзгори ҳар фард аст, муваффақ гардем. Дар ин замина шарти муҳимтар он аст, ки эҳсоси соҳибватан буданро дар худ парвариш диҳем ва дар ақлу идроки худ расидан ба қадри неъмати бебаҳои ватандориро мароми зиндагии хеш созем.
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ин бора гуфтаанд: «Ватандорӣ бахти бузург аст, вале ба қадри истиқлолияти миллӣ ва давлати соҳибихтиёр расида тавонистан аз он ҳам болотар. Зеро соҳибватан будан тақдири фарзандон, тақдири миллат, забон ва иқтисоду фарҳанги хешро дар даст доштан на ба ҳар халқу миллат ба осонӣ муяссар мегардад».
Хизмат ба Ватан, аслан, хизмат кардан ба падару модар, барои некӯаҳволии фарзандон ва ободии рӯзгори худи инсон аст.
Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ватандӯстиро бо муҳофизати Ватан тавъам дониста, мегӯяд: «Вақте мо ватандӯстӣ мегӯем, пеш аз ҳама, муҳофизати Ватан ва тамомияти арзии кишварро дар назар дорем. Имрӯз вазифаи ҳар як шаҳрванди некхоҳ ва ҳар тоҷики ватандӯст, аз хурд то бузург, афзудан ба дастовардҳои истиқлолият ва таҳкими рукнҳои давлатдорӣ аст, ки яке аз ин рукнҳо Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад».
Бунёд ва таҳкими Қувваҳои Мусаллаҳ ва дигар сохтору воҳидҳои ҳарбӣ ва мудофиа дар таърихи навини давлатдории тоҷикон саҳифаи дурахшоне мебошад. Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун кафили амният ва истиқлоли мамлакат ва Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳ бо такя ба меъёрҳои Конститутсия ва қонунҳои марбута муҳофизати Ватан ва дифоъ аз манфиатҳои мамлакатро вазифаи асосии давлат ва кори тамоми халқ муайян намуда, тамоми масъалаҳои вобаста ба таҳкиму такмили Артиши миллӣ, фаъолияти он, омодагии доимии ҷангии қӯшунҳо ва ҳаёти ҳарбиро дар маркази диққати худ қарор дода, барои боз ҳам беҳтар кардани шароити хизмат ва аҳволи моддию маишии хизматчиёни ҳарбӣ пайваста ғамхорӣ менамояд.
Пешвои миллат дар даврони мураккаби муқовиматҳои ҳамватанӣ ва шароити душвори иқтисодӣ бо такя ба иродаи мағлубнопазири фарзандони бошарафи Тоҷикистон нерӯҳои мусаллаҳ – муҳофизи аслии истиқлолият ва якпорчагии Ватани маҳбубамонро бунёд гузоштааст. Сарфармондеҳи Олии нерӯҳои мусаллаҳи мамлакат дар яке аз суханрониҳояш чунин гуфта буд: «Мо ба шарофати истиқлолият соҳиби Артиши миллӣ шудем. Шукронаи онро мекунем, ки Қувваҳои Мусаллаҳи худро бунёд карда тавонистем. Вале ин ҳанӯз кам аст. Дар назди нерӯҳои низомии мо корҳои бисёре истодаанд. Мо мехоҳем, ки низомиёни мо чун падару бобоёни худ бо халқ ҳамдилу ҳамнафас бошанд, аз ҷониби шаҳрвандон чун ҳимоятгари Ватан пазируфта шаванд. Аз ин рӯ, ҳар як афсару сарбозро лозим аст, ки беҳтарин анъанаҳои ҳарбиро ривоҷ диҳанд, аз интизоми намунавӣ, матонат ва садоқати ба халқу Ватан доштаи наслҳои гузашта сабақ гиранд».
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баробари бар уҳдаи давлат, мақомоти роҳбарӣ ва ҳайати фармондеҳию афсарӣ гузоштани ҳалли масъалаҳои таҳкими Қувваҳои Мусаллаҳ ва сохтору воҳидҳои ҳарбӣ, вазифа ва масъулиятҳои тамоми табақаҳои иҷтимоӣ, созмонҳои ҷамъиятӣ, мактабу маориф, иттиҳодияҳои эҷодӣ ва падару модаронро барои ба хизмати ҳарбӣ омода намудани ҷавонон ва дар мафкураи онҳо парвариш додани ҳисси ватандӯстӣ ва муқаддас шуморидани хизмати Ватанро тақозо менамоянд.
Сардори давлат ҷавононро нерӯи пешбар ва созанда номида, итминон доранд, ки насли ҷавони мамлакат дар кори ҳифзи дастовардҳои истиқлолият ва сулҳу осоиши мамлакат аз худ масъулиятнокӣ зоҳир менамоянд. Президенти мамлакат корнамоиҳои беҳамтои ҷавононро дар барқарор кардани ҳукумати конститутсионӣ махсусан қайд карда, бар он аст, ки онҳо ҳамчун қувваи бузург қодир ҳастанд дар ҳалли тамоми масъалаҳои ҳаёти ҷомеа саҳми беназир гузоранд, дар такмил намудани Қувваҳои Мусаллаҳ ва ҳифзи боэътимоди сарҳадҳои мамлакат низ бо ҳисси баланди ватандӯстӣ саҳм мегиранд.
Сардори давлат сафҳои Артиши миллиро на танҳо ҷои адо кардани қарзи фарзандиву ватандорӣ, ҳамчунин, мактаби камолоти инсонӣ ва шуҷоату мардонагӣ ҳисоб мекунад: «Барои насли наврас яке аз муҳимтарин мактаби обутоби ҳаёт хизмат дар сафи Қувваҳои мусаллаҳи мамлакат аст. Маҳз дар ҳамин ҷо ҷавонписарон шуҷоату мардонагӣ омӯхта, муқаддастарин арзиши ҳаёт – дӯст доштан ва содиқона муҳофизат кардани хоки поки Ватани азизро ёд мегиранд. Хизмат дар сафҳои Артиши миллӣ бояд қарзи виҷдон ва ҳаққи фарзандии ҳар як ҷавони далер бошад. Муҳофизати Ватан муҳофизати обу хоки муқаддаси бобокалонҳои номовари мост. Касе, ки аз хизмати Ватан саркашӣ мекунад, аз хизмати падару модар, аз эҳтироми хоҳару бародари худ саркашӣ мекунад. Даъват ба хизмати ҳарбӣ бояд ид бошад».
Пешвои миллат дар ин замина бо овардани мисолҳо аз таърихи пуршарафи аҷдодони тоҷикон ба ҷавонон ёдрас мекунанд, ки фарзандони шарофатманди миллати тоҷик ҳамеша ва дар ҳама давру замон муҳофизати Ватан, анъанаҳои асили миллӣ ва ҳувияти таърихии худро ҳифз намуда, бо душманон муборизаҳои беамон мебурданд ва аз худ беҳтарин намунаҳои шуҷоату қаҳрамонӣ нишон медоданд. Сардори давлат таъкид мекунанд, ки корнамоиҳои Спитамени диловар, Деваштичи ватандӯст, Темурмалики сафшикан ва Восеи шуҷоъ, ки парчами озодиву истиқлолиятро баланд афрошта, дар миёни ҳазорон марди далер ифтихори миллӣ ва нангу номуси ватандориро бедор мекарданд, баъди садсолаҳо низ ҳамчун намунаи олии ватандӯстӣ ҷовидона мемонанд.
Сардори давлат ҷонфидоиҳои насли бузурги моро дар давраи Ҷанги дуюми ҷаҳонӣ тимсоли олии ватандӯстӣ, ваҳдат, шуҷоату мардонагӣ тавсиф намуда, барои насли ҷавон дарси ибрат ва сабақи ҷовидона меҳисобад. Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон корнамоиҳои қаҳрамононаи насли бузургро бо камоли ифтихор ёдовар шуда, мегӯянд: «Мо имрӯз ҳам бо гузашти даҳсолаҳо бо камоли ифтихор номи қаҳрамонон ва фидокорони Ҷанги Бузурги Ватаниро ёдовар мешавем, хотираи онҳоро пос медорем. Ягон муҳорибае набуд, ки дар он тоҷикон ҳамроҳи намояндагони миллатҳои дигар иштирок накарда бошанд. Маҳорат, диловарӣ, мардонагӣ, шуҷоат ва қаҳрамониҳое, ки фарзандони Тоҷикистон дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ нишон додаанд, сазовори таҳсин аст. Барои корнамоиҳои ҷангӣ 72 нафар фарзанди Тоҷикистон сазовори унвони олии Қаҳрамони Иттифоқи Шӯравӣ шудаанд ва 17 нафар ҳамдиёри мо бо се дараҷаи ордени «Шараф» сарфароз гардидаанд. Қаҳрамонии онҳо ҳамеша ифтихори халқи тоҷик ва илҳомбахши Артиши миллии Ҷумҳурии соҳибистиқлоли Тоҷикистон хоҳад буд».
Ҳамаи мо дар назди халқу Ватан вазифадор ҳастем, ки сулҳи пойдор ва якпорчагии Тоҷикистони азизро чун гавҳараки чашм ҳифзу нигаҳбонӣ кунем, халқи мамлакатро бовар кунонем, ки бо хизмати намунавӣ ва бо меҳнати созанда қудрати иқтисодӣ ва нерӯи мудофиавии давлатамонро афзун менамоем. Бо дилу ҷон ба Ватан хизмат карда, доимо бар он кӯшем, ки мамлакатамон ҷавлонгоҳи меҳнату зиндагии осоишта ва хуррамбоғи фароғату роҳати пирон ва дунёи равшану босафои кӯдакон бошад. Чунки мо медонем: «Хизмат кардан ба Ватан вазифаи муқаддас ва шарафи бузург аст!»
Конститутсияи Тоҷикистон
Ин вазифаҳои муҳимро мо вақте сарбаландона иҷро карда метавонем, ки ба моҳияти истиқлол, арзишҳои давлати демокративу ҳуқуқбунёд сарфаҳм равем ва ба таҳаввулоти мафкуравии гиромидошти ин меъёрҳо, ки омили аслии мавҷудияти ҷомеаи мутамаддин ва ободии рӯзгори ҳар фард аст, муваффақ гардем. Дар ин замина шарти муҳимтар он аст, ки эҳсоси соҳибватан буданро дар худ парвариш диҳем ва дар ақлу идроки худ расидан ба қадри неъмати бебаҳои ватандориро мароми зиндагии хеш созем.
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ин бора гуфтаанд: «Ватандорӣ бахти бузург аст, вале ба қадри истиқлолияти миллӣ ва давлати соҳибихтиёр расида тавонистан аз он ҳам болотар. Зеро соҳибватан будан тақдири фарзандон, тақдири миллат, забон ва иқтисоду фарҳанги хешро дар даст доштан на ба ҳар халқу миллат ба осонӣ муяссар мегардад».
Хизмат ба Ватан, аслан, хизмат кардан ба падару модар, барои некӯаҳволии фарзандон ва ободии рӯзгори худи инсон аст.
Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳи кишвар, Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ватандӯстиро бо муҳофизати Ватан тавъам дониста, мегӯяд: «Вақте мо ватандӯстӣ мегӯем, пеш аз ҳама, муҳофизати Ватан ва тамомияти арзии кишварро дар назар дорем. Имрӯз вазифаи ҳар як шаҳрванди некхоҳ ва ҳар тоҷики ватандӯст, аз хурд то бузург, афзудан ба дастовардҳои истиқлолият ва таҳкими рукнҳои давлатдорӣ аст, ки яке аз ин рукнҳо Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон мебошад».
Бунёд ва таҳкими Қувваҳои Мусаллаҳ ва дигар сохтору воҳидҳои ҳарбӣ ва мудофиа дар таърихи навини давлатдории тоҷикон саҳифаи дурахшоне мебошад. Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳамчун кафили амният ва истиқлоли мамлакат ва Сарфармондеҳи Олии Қувваҳои Мусаллаҳ бо такя ба меъёрҳои Конститутсия ва қонунҳои марбута муҳофизати Ватан ва дифоъ аз манфиатҳои мамлакатро вазифаи асосии давлат ва кори тамоми халқ муайян намуда, тамоми масъалаҳои вобаста ба таҳкиму такмили Артиши миллӣ, фаъолияти он, омодагии доимии ҷангии қӯшунҳо ва ҳаёти ҳарбиро дар маркази диққати худ қарор дода, барои боз ҳам беҳтар кардани шароити хизмат ва аҳволи моддию маишии хизматчиёни ҳарбӣ пайваста ғамхорӣ менамояд.
Пешвои миллат дар даврони мураккаби муқовиматҳои ҳамватанӣ ва шароити душвори иқтисодӣ бо такя ба иродаи мағлубнопазири фарзандони бошарафи Тоҷикистон нерӯҳои мусаллаҳ – муҳофизи аслии истиқлолият ва якпорчагии Ватани маҳбубамонро бунёд гузоштааст. Сарфармондеҳи Олии нерӯҳои мусаллаҳи мамлакат дар яке аз суханрониҳояш чунин гуфта буд: «Мо ба шарофати истиқлолият соҳиби Артиши миллӣ шудем. Шукронаи онро мекунем, ки Қувваҳои Мусаллаҳи худро бунёд карда тавонистем. Вале ин ҳанӯз кам аст. Дар назди нерӯҳои низомии мо корҳои бисёре истодаанд. Мо мехоҳем, ки низомиёни мо чун падару бобоёни худ бо халқ ҳамдилу ҳамнафас бошанд, аз ҷониби шаҳрвандон чун ҳимоятгари Ватан пазируфта шаванд. Аз ин рӯ, ҳар як афсару сарбозро лозим аст, ки беҳтарин анъанаҳои ҳарбиро ривоҷ диҳанд, аз интизоми намунавӣ, матонат ва садоқати ба халқу Ватан доштаи наслҳои гузашта сабақ гиранд».
Пешвои миллат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар баробари бар уҳдаи давлат, мақомоти роҳбарӣ ва ҳайати фармондеҳию афсарӣ гузоштани ҳалли масъалаҳои таҳкими Қувваҳои Мусаллаҳ ва сохтору воҳидҳои ҳарбӣ, вазифа ва масъулиятҳои тамоми табақаҳои иҷтимоӣ, созмонҳои ҷамъиятӣ, мактабу маориф, иттиҳодияҳои эҷодӣ ва падару модаронро барои ба хизмати ҳарбӣ омода намудани ҷавонон ва дар мафкураи онҳо парвариш додани ҳисси ватандӯстӣ ва муқаддас шуморидани хизмати Ватанро тақозо менамоянд.
Сардори давлат ҷавононро нерӯи пешбар ва созанда номида, итминон доранд, ки насли ҷавони мамлакат дар кори ҳифзи дастовардҳои истиқлолият ва сулҳу осоиши мамлакат аз худ масъулиятнокӣ зоҳир менамоянд. Президенти мамлакат корнамоиҳои беҳамтои ҷавононро дар барқарор кардани ҳукумати конститутсионӣ махсусан қайд карда, бар он аст, ки онҳо ҳамчун қувваи бузург қодир ҳастанд дар ҳалли тамоми масъалаҳои ҳаёти ҷомеа саҳми беназир гузоранд, дар такмил намудани Қувваҳои Мусаллаҳ ва ҳифзи боэътимоди сарҳадҳои мамлакат низ бо ҳисси баланди ватандӯстӣ саҳм мегиранд.
Сардори давлат сафҳои Артиши миллиро на танҳо ҷои адо кардани қарзи фарзандиву ватандорӣ, ҳамчунин, мактаби камолоти инсонӣ ва шуҷоату мардонагӣ ҳисоб мекунад: «Барои насли наврас яке аз муҳимтарин мактаби обутоби ҳаёт хизмат дар сафи Қувваҳои мусаллаҳи мамлакат аст. Маҳз дар ҳамин ҷо ҷавонписарон шуҷоату мардонагӣ омӯхта, муқаддастарин арзиши ҳаёт – дӯст доштан ва содиқона муҳофизат кардани хоки поки Ватани азизро ёд мегиранд. Хизмат дар сафҳои Артиши миллӣ бояд қарзи виҷдон ва ҳаққи фарзандии ҳар як ҷавони далер бошад. Муҳофизати Ватан муҳофизати обу хоки муқаддаси бобокалонҳои номовари мост. Касе, ки аз хизмати Ватан саркашӣ мекунад, аз хизмати падару модар, аз эҳтироми хоҳару бародари худ саркашӣ мекунад. Даъват ба хизмати ҳарбӣ бояд ид бошад».
Пешвои миллат дар ин замина бо овардани мисолҳо аз таърихи пуршарафи аҷдодони тоҷикон ба ҷавонон ёдрас мекунанд, ки фарзандони шарофатманди миллати тоҷик ҳамеша ва дар ҳама давру замон муҳофизати Ватан, анъанаҳои асили миллӣ ва ҳувияти таърихии худро ҳифз намуда, бо душманон муборизаҳои беамон мебурданд ва аз худ беҳтарин намунаҳои шуҷоату қаҳрамонӣ нишон медоданд. Сардори давлат таъкид мекунанд, ки корнамоиҳои Спитамени диловар, Деваштичи ватандӯст, Темурмалики сафшикан ва Восеи шуҷоъ, ки парчами озодиву истиқлолиятро баланд афрошта, дар миёни ҳазорон марди далер ифтихори миллӣ ва нангу номуси ватандориро бедор мекарданд, баъди садсолаҳо низ ҳамчун намунаи олии ватандӯстӣ ҷовидона мемонанд.
Сардори давлат ҷонфидоиҳои насли бузурги моро дар давраи Ҷанги дуюми ҷаҳонӣ тимсоли олии ватандӯстӣ, ваҳдат, шуҷоату мардонагӣ тавсиф намуда, барои насли ҷавон дарси ибрат ва сабақи ҷовидона меҳисобад. Президенти мамлакат, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон корнамоиҳои қаҳрамононаи насли бузургро бо камоли ифтихор ёдовар шуда, мегӯянд: «Мо имрӯз ҳам бо гузашти даҳсолаҳо бо камоли ифтихор номи қаҳрамонон ва фидокорони Ҷанги Бузурги Ватаниро ёдовар мешавем, хотираи онҳоро пос медорем. Ягон муҳорибае набуд, ки дар он тоҷикон ҳамроҳи намояндагони миллатҳои дигар иштирок накарда бошанд. Маҳорат, диловарӣ, мардонагӣ, шуҷоат ва қаҳрамониҳое, ки фарзандони Тоҷикистон дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ нишон додаанд, сазовори таҳсин аст. Барои корнамоиҳои ҷангӣ 72 нафар фарзанди Тоҷикистон сазовори унвони олии Қаҳрамони Иттифоқи Шӯравӣ шудаанд ва 17 нафар ҳамдиёри мо бо се дараҷаи ордени «Шараф» сарфароз гардидаанд. Қаҳрамонии онҳо ҳамеша ифтихори халқи тоҷик ва илҳомбахши Артиши миллии Ҷумҳурии соҳибистиқлоли Тоҷикистон хоҳад буд».
Ҳамаи мо дар назди халқу Ватан вазифадор ҳастем, ки сулҳи пойдор ва якпорчагии Тоҷикистони азизро чун гавҳараки чашм ҳифзу нигаҳбонӣ кунем, халқи мамлакатро бовар кунонем, ки бо хизмати намунавӣ ва бо меҳнати созанда қудрати иқтисодӣ ва нерӯи мудофиавии давлатамонро афзун менамоем. Бо дилу ҷон ба Ватан хизмат карда, доимо бар он кӯшем, ки мамлакатамон ҷавлонгоҳи меҳнату зиндагии осоишта ва хуррамбоғи фароғату роҳати пирон ва дунёи равшану босафои кӯдакон бошад. Чунки мо медонем: «Хизмат кардан ба Ватан вазифаи муқаддас ва шарафи бузург аст!»
Хабарҳои дигар
Рӯзнома
Эзоҳи худро нависед