Олег Егоров шаҳрванди Федератсияи Русия, сокини шаҳри Маскав, ҳамзамон донишҷӯи бахши чоруми Донишгоҳи давлатии муносибатҳои байналмилалии Маскав мебошад. Чанде пеш ин ҷавони сайёҳатдӯсти рус аз кишвари мо дидан кард. Ҳангоми суҳбат ӯ таассуроташро доир ба Тоҷикистони азиз чунин баён дошт:

- Чун аз таъриху тамаддуни халқи тоҷик ва диёри тоҷикон огаҳӣ доштам, дар дилам орзуву ҳаваси аз наздик ошно шудан бо он пайдо гардид. Бо ин ният ва бо мақсади омӯхтани забони тоҷикӣ, ки барои аз худ кардани он бисёр майлу рағбат дорам, ба Тоҷикистон омадам. Сайёҳатро ки дӯст медорам, пештар аз якчанд кишварҳои олам, аз қабили Британияи Кабир, Булғористон, Ҳиндустон, Белорусия дидан кардаам. Лекин, он гуна меҳмоннавозие, ки тоҷикон доранд, дар ягон давлати дигар мушоҳида намешуд. Дар ҳақиқат тоҷикон тавонистанд урфу одати маънавию милии хешро аз насл ба насл мерос монанд. Муҳаббате, ки тоҷикон ба меҳмон доранд, дар ҳеҷ як миллати дигар дида намешавад. Дастархони пур аз неъмати тоҷикӣ касро дар ҳайрат мегузорад. Чун сайёҳатам аз ноҳияи Фархор оғоз шуд, бовар ҳам намекардам, ки як гӯшаи дурдасти Тоҷикистон ин қадар ҷои зебову замонавӣ бошад. Аз осорхонаи Фархор ва ҷойҳои таърихии он дидан кардам. Он ҷойҳо ниҳоят диққатҷалкунандаанд ва таърихи куҳан доштани миллати тоҷикро инъикос мекунанд.

Бо чанде аз ҷавонони Фархор дар муддати кӯтоҳ мисли ёру бародар шудам, ки ин аз меҳмондӯстӣ ва эҳтироми хосаи онҳо ба сайёҳон дарак медиҳад. Бо бародарони фархории худ сайёҳатмаро идома додам. Минбаъд аз мавзеҳои таърихии Тоҷикистон- қалъаи Ҳулбук, оромгоҳи Мир Саид Алии Ҳамадонӣ, оромгоҳи Султон Увайси Қаранӣ, пойтахти Тоҷикистон - шаҳри Душанбе ва Осорхонаи миллӣ дидан карда, оиди таъриху тамаддуни халқи тоҷик тасаввуроти бештар пайдо кардам.

Дар Тоҷикистон диққати маро бештар сару либоси миллӣ ва зебои тоҷикӣ ҷалб намуд. Дар ҳақиқат онҳо танҳо хоси тоҷикон мебошанд. Ин ҷо мардум бештар либосҳои миллии худро ба бар мекунанд, ки ин анъана дар дигар кишварҳо кам ба назар мерасад. Бемуҳобо мардуми шумо, махсусан занҳо бо тарзи либоспӯшӣ ва татбиқи анъанаҳои миллии худ метавонанд аз дигар миллатҳо фарқи зиёд дошта бошанд ва дигар сайёҳонро низ дар ҳайрат гузоранд.

Тоҷикистон бисёр кишвари амну зебо аст. Ободкориву бунёдгарӣ дар кишвари шумо хуб идома дорад. Бешак, дар чанд соли наздик Тоҷикисон ба яке аз кишварҳои пешрафта табдил меёбад.

Барои тамошои Тоҷикистон ҳеҷ мушкилие пеш наомад. Ҳарчанд Тоҷикисон қадамҳои нахустини худро дар самти сайёҳӣ гузоштааст, лекин ин қадамҳо ниҳоят устувор ва бо муваффақ мебошанд. Кишвари офтобии шумо, бо ин ҳама манзарҳои дилфиреб, кӯҳҳои осмонбӯс, ҷойҳои таърихӣ, рӯду наҳрҳо, умуман бо ин ҳама имкониятҳои васеъ дар чандсолаи наздик дар соҳаи сайёҳӣ яке аз муваффақтарин кишварҳо мешавад. Ватани шумо сарзамини назаркардаи Худост. Шод ҳастам, ки дар як гӯшаи хотиротам манзараҳои дилнишини Тоҷикистон сабт ёфтааст. Аз ин рӯ, ба тамошои ин диёри офтобӣ агар имкон шуд, дубора сафар хоҳам кард.
  
Сайдаҳмад ИСМОИЛОВ, рӯзноманигор